Van momretreats to mama-wellness: waar laad je écht van op?

Brenda Kluijver

6 augustus, 2022 - 06:38

Leestijd: 10 minuten

Terwijl de ene helft van mijn tweeling (net 4) vanaf een klimrek om bewondering roept en de andere helft een koprol op de trampoline wil showen, ploft mijn oudste (6) mokkend naast me neer op het bankje in de speeltuin. Of we naar een grotejongensspeeltuin kunnen gaan, want dit is ‘saaaaaai’. De speeltuin die hij bedoelt ligt aan de andere kant van het dorp. De energie moet uit mijn tenen komen, die nu ik ernaar kijk wel een likje verse nagellak kunnen gebruiken. Ik zie er überhaupt eigenlijk uit als een verlepte blom, merk ik op. De ergste tropenjaren liggen achter me, maar nog altijd kom ik amper aan mezelf toe. Na de zomervakantie gaat mijn volledige drietal naar school, maar zolang kan ik niet wachten: de batterij moet dringend aan de oplader. Maar ja: wanneer? En hoe? Het leven dendert door, met mij op de laatste plaats.

Bijtanken

Voor mijn eigen welzijn ben ik bewust blijven werken toen ik moeder werd. Het combineren van mijn schrijfklussen met de opvoeding van de kinderen bevalt me prima. Het is druk, dat zeker. Zo druk eigenlijk dat ik zelden kan bijtanken. Die sojacappuccino achter mijn computer voelt dan misschien wel als zwaar verdiende tijd voor mezelf, maar werken is natuurlijk niet hetzelfde als relaxen.

“Hoe hoog de nood aan ontspanning dan eigenlijk is, merk ik vaak pas in een dampend kruidenbad”

Mijn favoriete lesje bodypump lijkt ook iedere week een cadeautje voor mezelf. Maar: is dat het wel echt? Is dat het hoogst haalbare in het leven van een moeder van drie? Een dagje sauna in m’n eentje wil sporadisch nog wel lukken. Hoe hoog de nood aan ontspanning dan eigenlijk is, merk ik vaak pas als ik gelukzalig mijn billen in een dampend kruidenbad laat zakken. De oh-wat-heerlijk-tranen prikken meestal meteen achter mijn ogen, maar duw ik terug omdat huilen in je nakie bij een stel vreemden ietwat ongemakkelijk voelt.

Selfcare

Net als bij veel andere moeders is het gewoon ronduit droevig gesteld met mijn #selfcare. Als het me lukt om drie keer in de week te douchen slaat mijn zelfzorgmeter al knalgroen uit. Beter wordt het niet. Vaak werk ik in de avond nog wat mail weg, plus twee wasmanden kleding. Ik staar vervolgens, hangend tegen mijn vermoeide man, nog een halfuurtje naar Netflix en duik op tijd mijn bed weer in. Ik neem me steevast voor om eerder op te staan voor een rustig, gezond ontbijt, maar prop uiteindelijk snel een banaan naar binnen op de piek van de ochtendspits.

“Anno 2022 ben je niet langer een ontaarde moeder als je aan jezelf denkt”

Kortom: die zelfzorg van mij is aan een update toe. Tijd om daar eens echt in te investeren, besluit ik. En dat kán anno 2022, want je bent niet langer een ontaarde moeder als je aan jezelf denkt. Je kunt gerust zonder de kinderen de hort op, kort of lang. Jezelf voor honderd procent wegcijferen voor je kroost is gelukkig steeds minder de norm. Zoals met dat zuurstofmasker in het vliegtuig: eerst goed voor jezelf zorgen, zodat je goed voor je kinders kunt zorgen.

Momretreats

Misschien is het daarom dat je via social media wordt overspoeld met reclame voor momretreats, momcoaches, mama verwendagen en mama-mindfulness-workshops. Ook Google weet in een seconde een lijst te produceren waarmee de afgefikte moeder van nu (ik) weer vooruit kan. Mijn blik blijft hangen op een momretraite in eigen land, in het weekend. Dat klinkt als potentieel haalbaar. Een paar dagen vertoeven aan de Zeeuwse stranden samen met andere moeders die komen voor hernieuwde verbinding met zichzelf: best aanlokkelijk. Ook valt mijn oog op een dag in een bosrijke omgeving snuiven aan aromatische oliën, verf op een doek smeren en je gevoelens de vrije loop laten tijdens een lange wandeling. Niet helemaal mijn ding, maar misschien juist daarom goed. Als een soort therapie waarbij je zelfliefde vindt door uit je comfortzone te breken. Of: ‘Deze mama-ontspanningsdag in Friesland is een dag om niet te zorgen, maar om verzorgd te worden!’ Ik zie foto’s van vrouwen met zonnige drankjes in hun hand, liggend in pastelkleurige hangmatten, starend over uitgestrekte weides vol koeien (die je daarna ook kunt knuffelen; schijnt goed voor je te zijn). Alle mama-uitjes die ik tegenkom lijken het ultieme zelfzorgmiddel, maar toch voel ik een subtiele knoop in mijn maag groeien. Dat komt misschien ook een beetje door vriendin Isa (40), moeder van Arne (2) en Bas (5).

Zonde van de tijd

Ook zij snakte naar tijd voor zichzelf en vond een passende retreat. “Een stiltedag, georganiseerd door een coach en een arts, dat leek me wel wat. De locatie was sprookjesachtig en er zat een fantastische lunch bij”, vertelt ze. “Maar bij het voorstelrondje ging het al mis met het zelfzorggenot en de stilte. Het zou vijftien minuten duren, maar liep uit op anderhalf uur geneuzel.” De yoga-sessie erna was dus zo kort dat Isa amper de tijd had om uit de downward facing dog te komen. “De oefening die we vervolgens met de coach moesten doen, gaf me braakneigingen. Ik ben zelf psycholoog en dacht alleen maar: dit zou ik zó anders doen, dit komt gewoon uit een boekje: simpel, kinderlijk, overdreven. Ik voelde er niks bij, behalve stress.” Na de goed verzorgde lunch gingen de moeders met een maatje de hei op. “We moesten ieder twintig minuten vertellen over onszelf of iets anders, zonder dat de ander mocht reageren. Ik had geen idee wat ik hiermee moest; ik vond het zinloos en zonde van mijn tijd. Terug in de groep moesten we vertellen wat we geleerd hadden van de dag. Ik was er zo klaar mee dat ik met een smoes over de kinderen naar huis ben vertrokken. Zonde van mijn tijd en geld.”

De transformatie tot blij mens

Het is precies wat bij mij een beetje knaagt. Er verdienen dus mensen goed geld aan moeders door zulke dagen te organiseren. Doe een uitgebluste mams een weekend vol mama-groentesap, mamameditatie, mamawandelingen en een mama-make-over en kaboem: de transformatie tot blij mens is geslaagd. Als ik de aanbieders van deze geschenken aan jezelf moet geloven, ben je na deelname weer een bruisend vat vol geduld en compassie. Ben je herboren als moeder en heb je jouw eigen ik weer teruggevonden. Je weet wel, die ik die ’s nachts een diepe slaap kon bereiken en het hele weekend uitsliep. Persoonlijk ontmoet ik die bewuste ik liever pas over vijftien jaar weer een keer, als ie ook daadwerkelijk matcht met de realiteit (lees: als de kinderen de deur uit zijn).

“Ik moet er eigenlijk niet eens aan denken om een weekend weg te gaan zonder kinderen om vervolgens met andere moeders te praten over opvoedingskwesties en… kinderen”

Met een schuin oog op de prijzen van de mama-relaxactiviteiten slaat de twijfel bij mij nog ernstiger toe. Het mag wat kosten, die wederopstanding. Voor twee dagen en één overnachting leg je al gauw 550 euro neer. Daar word ik dus acuut heel gespannen van. En als ik eerlijk ben, moet ik er eigenlijk niet eens aan denken om een weekend weg te gaan zonder kinderen om vervolgens met andere moeders te praten over opvoedingskwesties en… kinderen. Zet je net je tanden in een verantwoord speltbroodje gerookte tofu, wil je buuf graag advies over hoe ze dat vervelende vriendje van haar zoon buiten de deur kan houden. Waarop de andere moeders er een schepje bovenop doen en verzanden in een wedstrijdje Grootste Horrorspeeldates. Nee, een momretraite gaat het voor mij niet worden, gok ik.

Lees ook – ‘Ik ging een paar dagen zonder man en peuter op vakantie om tijd voor mezelf te hebben’ >

Wellnessweekend

Marleen (40), moeder van Olivia (7), pakt het in mijn ogen beter aan. Ze gaat ieder jaar naar een georganiseerd wellnessweekend. Sommige moeders gaan samen, anderen in hun eentje. “Ik ga bewust niet met een vriendin, juist om even alleen te zijn en met niemand iets te hoeven overleggen”, zegt Marleen. “Die vrijheid voelen is zo fijn. Alleen de yogalessen staan vast; verder kun je doen wat je wilt.” Ze vult haar dagen met zweten in de sauna, gemasseerd worden, dutjes doen of lezen. “Het voelt echt als een zenbubbel. Er is vaak een gezamenlijk diner, maar ik blijf meestal op mezelf. Zodra ik met zo’n groepje zit te kletsen, merk ik al snel: dit kost me energie, daar kwam ik niet voor. Alleen zijn is héérlijk! Ik ben steevast opgeladen als ik terugkom.”

Lange termijneffect

Klinkt mij inderdaad ook goddelijk in de oren, wellness in je uppie voor drie hele dagen. Vermoedelijk genoeg tijd om een volledig bubbelbad te vullen met mijn tranen van genot en ontspanning. Toch kan ik het niet laten om te denken: hoe snel na zoiets sta je weer in standje bijna-burnout? Ben je een paar honderd euro lichter, heb je éven geroken aan de luxe van eindeloze me-time, kun je twee weken later naast je gillende peuter op de supermarktvloer neerstrijken. Bij mijn speurtocht langs alle mogelijkheden zie ik dat de bedenkers van de verschillende oplaadprogramma’s ook hebben nagedacht over de effecten op de lange termijn. Zo krijg je bij de meeste momretreats tips mee voor thuis, zoals ontspanningsoefeningen of een korte slaapoefening die gelijk staat aan – jawel – vier uur slaap! Maar beter nog, lees ik overal, is het om regelmatig terug te komen en de retraite, cursus, workshop of ontspanningsdag opnieuw te beleven. Met een tientje korting, omdat je vaste klant bent.

Verwendag

Oneindige lang slapen, bezinnen, biologisch krachtvoer eten, mediteren en inspiratiewandelingen in stilte: het doet menig moeder goed als ik alle recensies lees. Met een leeg hoofd weer naar huis om in vrede alle ballen in de lucht te kunnen houden; het voorspelde resultaat lijkt ook mij iedere cent waard. Toch heb ik nog niets geboekt voor deze zomer. Ergens voelt het simpelweg te mooi om waar te zijn.

“Ergens voelt het simpelweg te mooi om waar te zijn”

Voor nu heb ik mezelf een verwendag thuis beloofd. Straks, na de zomervakantie, op de eerste schooldag van mijn tweeling. Nadat ik ze met hun grote broer naar school heb gebracht, ga ik uitgebreid douchen. Met de energieprijzen van nu is dat ook best een investering. Ik hijs me vervolgens in een huispak en trakteer mezelf op Netflix, gewoon bij daglicht. Zelfzorg ten top, als je het mij vraagt. Voor een momretreat heb ik tegen die tijd vast geen energie meer, gezien de huidige status van mijn batterij. #selfcare is helemaal zo simpel nog niet. Dit artikel staat in Kek Mama 07-2022.   Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.