Oh, die beste vriendin. Je houdt van haar, je gunt haar alles, maar soms… soms wil je haar ook gewoon even achter het behang plakken. Zeker als ze al-tijd de leukste, knapste, meest onweerstaanbare mannen aan de haak weet te slaan. Vera herkent zichzelf hierin.
Lees verder onder de advertentie
Vera: “Ik heb altijd al in de schaduw van mijn beste vriendin Brigit geleefd. Ik heb altijd alles voor haar gedaan. Ervoor gezorgd dat ze haar one-night stands kon houden zonder door haar ouders gepakt te worden, geholpen met school en haar tas vastgehouden terwijl ze met haar nieuwe vlam stond te flirten. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik in onze tienerjaren meer tijd doorbracht met haar achtergelaten spullen dan met mijn eigen liefdesleven. Brigit heeft het allemaal: de looks, de charme en de gave om een kamer binnen te lopen en iedereen direct omver te blazen. Dus ik werd eigenlijk nooit écht gezien, maar toen ontmoette ik Marcel.
Lees verder onder de advertentie
De eerste liefde
Marcel was míjn vriendje. Hij koos voor mij en mijn geluk kon niet meer stuk. We waren jong en verliefd. Ik dacht echt dat hij de ware was. We maakten plannen, droomden samen over de toekomst. Maar zoals dat gaat met jonge liefdes, groeiden we uit elkaar. Geen drama, geen harde woorden, gewoon het besef dat we beter als vrienden verder konden. Ik dacht dat dat het einde was.
Twee jaar nadat we uit elkaar waren gegaan, ontdekte Brigit hem opeens. En tja, wie was ik om haar tegen te houden? Ze had al vaker jongens gehad die ik leuk vond, maar dit keer voelde het anders. Want dit was Marcel. Mijn Marcel. Eerst waren het toevallige ontmoetingen, toen gezamenlijke uitjes en voor ik het wist, was hij niet meer van mij, maar van haar. Ik probeerde mezelf te overtuigen dat het niet uitmaakte. Dat ik over hem heen was. Maar elke keer als ik ze samen zag lachen, samen zag dansen, samen hun eigen herinneringen zag maken, voelde het alsof er een stukje van mij verdween.
Lees verder onder de advertentie
De bruiloft – en mijn twijfel
Twaalf jaar later stond ik op hun bruiloft. Ja, die van Brigit en Marcel. Met een extra groot glas champagne in mijn hand, want dat helpt in zulke situaties. Terwijl zij stralend haar geloften voorlas, keek ik naar Marcel. Mijn hart maakte nog steeds een sprongetje. Maar toen besefte ik: misschien heb ik altijd een beetje van hem gehouden. Maar misschien hield ik nog meer van het idee dat er iemand was die mij als eerste koos. Brigit was tijdens de bruiloft ook in verwachting, dus het deed extra veel pijn. Ik lacht, ik proostte, ik feliciteerde hen vol enthousiasme. Maar ergens diep vanbinnen knaagte een vraag aan me. Had ik een fout gemaakt door Marcel los te laten? Had ik bij hem moeten blijven, samen een toekomst moeten bouwen zoals hij dat nu met Brigit doet?”
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.