Volwassenen zijn net kinderen in hun oordelen, vooral als het om relaties gaat. En hoewel ze er eigenlijk geen moer over te zeggen hebben, schreeuw je zo’n ‘verboden’ liefde dan toch maar niet van de daken.
Sam (33), getrouwd met Wesley (33), moeder van 3 kinderen van 9, 7 en 2:
“Een jaar lang had mijn man een ander. Ging hij niet padellen op dinsdagavond en daarna een biertje doen met zijn maatjes, maar lag hij bij zijn minnares in bed. Ik wist van niks. Ik was net bevallen van Suus, onze derde, en kampte met een heftige postnatale depressie. Ik wilde niets, vond niets leuk en stootte Wesley af in bed. Hij is daardoor op zoek gegaan naar aandacht en vond die bij een griet van de sportschool. Toen alles uitkwam, schopte ik Wesley de deur uit. De eerste weken was ik kapot, heel erg teleurgesteld en gekwetst. Ik stortte mijn hart uit bij bijna iedereen die ik kende en kreeg alle support. Maar na een tijdje werden Wes en ik toch weer closer. Hij had gebroken met zijn scharrel en kwam regelmatig langs voor de kinderen. Hij bleef dan vaak plakken om te kletsen en toonde oprecht berouw. Speciaal voor ons gezin zijn we in relatietherapie gegaan om te praten over zijn affaire en de invloed op ons huwelijk. Maar terwijl ik hem vergaf, verkeerde mijn omgeving nog in de ‘wat een eikel’-modus. Onze hereniging valt bij mijn familie niet goed. Zij vinden dat ik van hem moet scheiden. Ik vind dat verschrikkelijk, want natúúrlijk is mijn vertrouwen beschaamd, maar ik houd van hem en geloof in tweede kansen. Bovendien wil ik mijn kinderen hun vader niet ontnemen. Maar bij mijn ouders, broer en tantes is Wes niet meer welkom. Zij denken: eens een dief, altijd een dief.”
Mariken (40), getrouwd met Pieter (44), moeder van twee zoons van 14 en 12:
“Smoorverliefd ben ik. Op Anita, een moeder van het schoolplein. Sinds een maand denk ik aan niemand anders meer dan aan haar. Er komt geen hap meer door mijn keel en ik ben al acht kilo afgevallen. Niet alleen vanwege de vrolijk rondvliegende vlinders in mijn buik, ook van de narigheid. Onze liefde heeft geen perspectief. Wij zijn in principe allebei gelukkig getrouwd en willen onze gezinnen niet opbreken. Bovendien wonen we in een redelijk streng conservatief dorp. Een homoseksuele relatie is hier not done. Eerder zou ik mezelf ook nooit als lesbisch hebben bestempeld. De verliefdheid op Anita is me gewoon overkomen. Ze is mooi, lief, attent en heel zacht. Voorlopig ziet niemand ons anders dan goede vriendinnen en kunnen we legitiem afspreken en stiekem met elkaar vrijen. Maar we weten allebei dat er een moment komt waarbij we allebei weer op aarde moeten landen en stoppen met dit avontuur.”
Emma (27), getrouwd met Emiel (28), moeder van dochter 14 maanden:
“Mijn ex Ruud was mijn grote liefde. Als het aan mij had gelegen waren we nog samen en had ik nu een kind van hem en niet van Emiel. Ik ben ook dol op Emiel, maar minder heftig dan op Ruud. Met Ruud was de sex waanzinnig geil en geen dag saai. Maar Ruud was stout en fout. Hij rookte en dronk veel, reed veel te hard op zijn motor en handelde in ‘duistere zaakjes’. Maar deze bad boy had vooral extreme politieke ideeën en deinsde er niet voor terug die overal te uiten. Ik was ook niet blij met zijn uitspraken en Twitterberichten over asielzoekers of religieuze mensen, maar ik kon er nog overheen stappen. Mijn voornamelijk keurig linkse familie kon dat niet. Uiteindelijk hebben ze mij zo psychisch onder druk gezet, dat ik het toch heb uitgemaakt met Ruud.
Niet lang erna koos ik voor jeugdvriend Emiel: hard werkend en serieus. In de ogen van mijn ouders perfect geschikt als echtgenoot. Iedereen was dol op Emiel en hij is ook superlief voor mij en een topvader voor onze Luus. Maar af en toe zie ik Ruud weer voorbijkomen op social media en dan kan ik het toch niet nalaten met weemoed zijn foto’s te bekijken. Hij blijft me aantrekken.”
Nog meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
