Beeld: Canva
Verena heeft drie kinderen en een druk gezin, maar ook een diep verlangen naar af en toe een momentje voor zichzelf. Haar vriendin Lisa denkt hier anders over. Ze besloot haar drie kinderen mee te nemen naar het feestje dat eigenlijk alleen voor volwassenen bedoeld was.
Verena: “Ik vind het belangrijk om af en toe lol te maken zonder kinderen. Ik hou zielsveel van mijn kids, maar soms wil ik gewoon een avond zonder omvallende bekers en vette vingertjes op mijn kast. Daarom had ik een etentje georganiseerd. Geen superchique diner, maar wel een avond waarop je je biefstuk kunt snijden zonder een peuter op schoot.
Mijn eigen kinderen had ik naar mijn schoonmoeder gebracht, zodat ik echt even tijd had voor mezelf en mijn vrienden. Toen ging de deurbel. Daar stond Lisa. Met haar man én drie kinderen. ‘We konden echt geen oppas vinden, maar we dachten: ach, jij vindt het vast niet erg!’ zei Lisa lachend. Haar oudste liep meteen naar binnen, gooide zijn schoenen uit en plofte op de bank. De middelste had een half opgegeten lolly in haar hand en de baby kroop vrolijk achter haar aan. Ik stond met mijn mond vol tanden. Dit was niet de bedoeling.
Binnen een paar minuten was de rust verdwenen. De kinderen kletsten, renden rond en maakten overal rommel. Niks dramatisch, maar het was gewoon druk. Niet echt de ontspannen avond waar ik op had gehoopt. Mijn andere vrienden keken me aan. Sommigen leken zich eraan te ergeren, anderen probeerden er maar om te lachen. Dit was toch een etentje voor volwassenen? Ik vond het lastig. Ik wilde Lisa niet kwetsen, maar ik had deze avond niet voor niets zo gepland. Dit voelde niet eerlijk naar mij, maar ook niet naar mijn andere gasten.
Na een tijdje kon ik het niet langer negeren. Ik probeerde vriendelijk te blijven, maar was ook duidelijk: ‘Lisa, ik snap dat het lastig is als je geen oppas hebt, maar dit was echt bedoeld als een avond zonder kinderen. Misschien is het beter als jullie naar huis gaan?’ ze keek me verbaasd aan. Ik wees subtiel naar de kruimels op de tafel, de speelgoedauto die inmiddels onder mijn kast was beland en de sokken (waar kwamen die vandaan?) die in mijn plantenbak lagen. Andere vrienden knikten instemmend. Dit was niet de avond waar zij zich op hadden verheugd. Lisa zuchtte, mompelde iets over ‘niet flexibel genoeg’ en vertrok met haar gezin. Ik liet me op de bank zakken en nam een slok wijn. Dit was niet hoe ik het had gewild, maar ik wist wel dat ik het juiste had gedaan.
Later die avond kreeg ik een bericht van Lisa: ‘Ik snap echt niet waarom je zo moeilijk deed. Volgende keer hoef je ons niet meer uit te nodigen hoor.’ Ik moest er even over nadenken. Was ik te streng geweest? Had ik het anders kunnen doen? Misschien. Maar ik had deze avond nodig. En mijn andere vrienden blijkbaar ook. Soms is het gewoon fijn om even zonder kinderen samen te zijn. Zonder drukte, zonder chaos, zonder ‘Mama, mag ik nog een snoepje?’ Misschien vond Lisa me een slechte vriendin, maar ik heb geen spijt. Soms moet je ook voor jezelf kiezen.”
Ook Anna moest voor zichzelf kiezen toen haar zus haar vroeg op te passen tijdens haar vakantie. Lees haar verhaal hier.
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Sabrine (34) had duidelijke regels voor kraambezoek: handen desinfecteren, afstand houden en géén foto’s online. Maar haar schoonmoeder dacht daar heel anders over.
