Verhuisd naar Zweden: ‘We zijn iedere dag buiten – weer of geen weer’

Tessa Heselhaus

25 januari, 2023 - 13:11

Leestijd: 3 minuten

“Xaviér had de grootste lol toen hij ontdekte hoe hij sneeuwengelen moest maken. Armen omhoog, benen spreiden – voilà, een kunstwerk in de sneeuw. Je had z’n gezicht moeten zien, hij glom van trots. Het deed me denken aan mijn eigen kindertijd, toen ik ook zo genoot van het sleeën en mijn verjaardag in december steevast vierde met een schaatspartijtje op natuurijs. Tegenwoordig zijn dat soort winters in Nederland een uitzondering. Daarom ben ik heel dankbaar dat ik die mooie herinneringen nu hier in Zweden kan maken met mijn gezin.

Emigratie

De droom om te emigreren hadden Bas en ik al jaren, maar pas na de geboorte van Xaviér voelde het als het juiste moment om het te doen. Op zijn geboortekaartje staat de tekst: ‘Ontdek, geniet en ga je dromen achterna.’ Als we die levensles aan ons kind willen meegeven, moeten we zelf het goede voorbeeld geven. Hij was één toen we vertrokken, hij kon net lopen. De hobbelige paden in de Zweedse bossen bleken de perfecte leerschool voor het ontwikkelen van z’n evenwicht. Inmiddels balanceert hij over alle boomstronken die hij tegenkomt en rent ie tussen de bomen door om takken te verzamelen. Hij is echt een buitenkind – fantastisch, want een van de belangrijkste redenen voor onze emigratie was onze liefde voor de natuur. Ik fietste en wandelde vroeger veel met mijn ouders op de Veluwe. Ook gingen we op vakantie naar de Alpen, waar we bijna dagelijks urenlang in de bergen wandelden.

Lees ook – Noortje verhuisde met haar gezin naar Bali: ‘Financieel hebben we flink ingeleverd, maar zo voelt het niet’ >

Midden-Zweden

Ons huis in Zweden, op een uur ten westen van Stockholm, staat praktisch in het bos. Lopen we een stukje naar beneden, dan staan we aan de rand van een groot meer. We zijn iedere dag buiten – weer of geen weer. Oké, alleen bij extreme kou kruipen we voor de houtkachel.

“Bij min achttien keek hij naar me: mama, wat doe je me aan? Gelukkig vriest het niet altijd zo hard”

Ik zie Xaviér nog in de tuin staan bij min achttien, met een verkleumd gezichtje dat boekdelen sprak: mama, wat doe je me aan? We waren net terug van een bezoek aan Nederland, waar het plus acht was. Het contrast kon haast niet groter. We hebben zijn skibroek en -jas meteen ingeruild voor het best mogelijke winterpak, met mouwen die aansluiten op zijn huid waardoor er geen wind tussenkomt. Gelukkig vriest het niet altijd zo hard. Omdat we in Midden-Zweden wonen, zijn er ook weken met temperaturen net boven nul en zonder sneeuwval. Maar ook dan zijn de dagen kort – in januari gaat de zon al om drie uur ’s middags onder. Daarom ben ik stiekem toch ook wel blij als het weer voorjaar wordt.” Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.