Beeld: privé
Sanne de Jong (37) is getrouwd met Boaz (39) en moeder van Filippa (4). Vanwege hun liefde voor sneeuw en de bergen zijn ze in 2017 naar Oostenrijk verhuisd, waar ze een lodge runnen.
“Een piste wordt door sneeuwschuivers platgestampt, maar offpiste is het terrein iedere dag anders. Daardoor moet je echt op gevoel skiën. Als ik door poedersneeuw glijd die opspringt tot mijn heupen, voel ik kriebels in mijn buik. Weg van de massa, zo vrij als een vogel, ben ik één met de natuur. Ik geniet er zelfs van als het slecht weer is. Natuurlijk heb ik op een bergtop, misselijk van de kou en met tintelende handen, weleens gedacht: waarom doe ik dit? Maar als ik dan de eerste tracks maak op die kraakwitte helling, voel ik me queen of the world.
Lees ook – Op wintersport met je kind in Oostenrijk: 7 tips >
Jarenlang reed ik vanuit Amsterdam bijna wekelijks naar de Alpen. Naast mijn studie sport, management & ondernemen deed ik mee aan wedstrijden freestylen, waarbij je van schansen springt en trucs doet. Later volgden ook wedstrijden freeriden; offpiste skiën. Ik ging op donderdagavond weg en kwam zondagavond weer thuis. Gekkenwerk, maar familie en vrienden wisten hoe groot mijn passie is en als ik iets wil, ga ik er helemaal voor. Boaz is net zo’n skifanaat. We hebben elkaar ontmoet op een ski-evenement en zijn een paar jaar later naar Oostenrijk verhuisd. We waren het heen en weer reizen beu en wilden ons leven anders inrichten, meer buiten zijn. Sindsdien runnen we een lodge in het Kleinwalsertal en staan we als we willen nog vóór het ontbijt op de ski’s.
“Sindsdien staan we als we willen nog vóór het ontbijt op de ski’s”
Vanaf het noorden gezien zijn wij de eerste bergketen, waardoor we veel sneeuw hebben – ideaal voor het freeriden en toerskiën. Bij die laatste variant neem je geen lift, maar loop je zelf de berg op met vellen onder je ski’s, een soort tapijtjes die voorkomen dat je naar beneden glijdt. Eenmaal boven haal je ze eraf en ski je offpiste naar beneden. Zelfs toen ik zwanger was heb ik dat nog tot zes maanden gedaan. Mijn ouders dachten: moet dat nou? Maar als je zoveel skiet, weet je wat je doet. Bovendien vermeed ik te steile berghellingen en deed ik een stapje terug qua snelheid. Twijfels waren er nooit, een andere zwangere springt op haar fiets en kan ook vallen.
 |
 |
Filippa is in juli geboren – een gelukje, want zo hoefde ik het winterseizoen niet te missen. Vijf maanden later stonden we alweer samen op de berg, nu met haar in de draagzak. Ze was nog geen anderhalf toen ze zelf haar eerste meters maakte op de ski’s. Tegenwoordig komt ze moeiteloos alle pistes af, om aan het einde van de dag met rode koontjes te vragen: ‘Gaan we morgen weer?’” Volg de avonturen van Sanne en haar gezin op @KWTlodge Dit artikel staat in het Kek Mama Winterboek 2022.
 |
 |
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Ouderschap is prachtig, maar soms ook doodvermoeiend. Gelukkig kunnen we leren van hoe ze het in Mozambique, Brazilië, Singapore en Maleisië aanpakken. Daar draait opvoeden minder om alles alleen doen en meer om samen dragen. En dat maakt het niet alleen lichter, maar ook leuker.
