Beeld: privé
Ellen van Adrichem (36) runt een eigen reisbureau en woont met haar man Vincent (38) en dochters Lieke (7) en Jasmijn (4) in Noorwegen.
“Vanuit onze achtertuin loop je zo het bos in. Daar wandel je heerlijk alleen, ruik je de dennenappels en voel je dat de lucht hartstikke schoon is. In Nederland kon ik iedere maand mijn ramen wassen, hier komt er na een jaar nog steeds geen vuil vanaf.
Ons dorp heeft een kleine skiberg en er starten talloze langlauftracks. Na een paar uur glijden ploffen we neer bij onze houtkachel, terwijl onze katten spinnen op een schapenwolletje. Als ze zich tenminste niet vergapen aan de vogels, want aan wildlife hier geen gebrek. Jasmijn werd op haar verjaardag getrakteerd op een bezoek van een eland en haar jong, maar ook de reeën grazen op vijf meter van onze achterdeur. ‘Ze zijn er weer!’, roept Lieke dan, om daarna sneeuw te scheppen zodat ze beter gras kunnen eten.
Mijn man is half-Noors. Nadat we vorig jaar naar Noorwegen waren verhuisd was onze eerste winter meteen een flinke, met vier maanden sneeuw. In drie dagen tijd viel er twee meter en raakten we ingesneeuwd. Voor de kinderen natuurlijk een walhalla: ze zoefden op hun slee en bouwden een iglo van de ijsachtige sneeuwhopen. Dat het meer een soort tent werd, mocht de pret niet drukken.
“Éindelijk een witte kerst. Net als de Noren vierden we kerst met ribbe”
Ook de feestdagen – ik ben een enorme kerstfan – waren geweldig: éindelijk een witte kerst. Net als de Noren vierden we het op kerstavond met ribbe, een soort buikspek dat knapperig uit de oven komt. Familie en vrienden die op bezoek kwamen genoten mee van de witte sprookjeswereld.
Lees ook – Marieke doet aan ijsklimmen: ‘Het gaat nooit mis, maar ik kom niet zonder blauwe plekken thuis’ >
Voor sommigen was het wel oppassen geblazen, want niet iedereen kon zich gemakkelijk verplaatsen door de hopen sneeuw. Wat dat betreft is de dooiperiode nog erger – zodra de drab opvriest, worden de wegen spekglad. Gelukkig zijn onze ledematen op wat blauwe billen na heel gebleven.
 |
 |
Lieke loopt ’s winters naar school, want fietsen is dan te gevaarlijk. Op een avond kregen we een mail van haar leraar: ‘Komende nacht wordt er heel veel sneeuw verwacht, dus vertrek morgenochtend op tijd.’ Grappig: in Nederland ligt bij drie sneeuwvlokken de hele infrastructuur plat, in Noorwegen gaat het leven altijd door.
“Lieke loopt ’s winters naar school, want fietsen is dan te gevaarlijk”
De kinderen krijgen één keer per week buiten les. Ze gaan sporten en maken een kampvuur waarop ze hun lunch bereiden. Ons wordt dan gevraagd om Lieke knakworstjes en langlaufski’s mee te geven – weer eens wat anders dan een gymtas.”
Dit artikel staat in het Kek Mama Winterboek 2022.
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
