Beeld: Getty Images
Liefde laat zich niet plannen. Soms gebeurt het onvermijdelijke zonder dat je het echt wil, maar omdat je je gevoel volgt. Melissa werd verliefd op de ex van haar tweelingzus. Ze deelt haar kant van het verhaal.
Melissa: “Dat liefde zich niet laat plannen, dat bewijst mijn verhaal wel weer. Dit is zo’n verhaal waarvan als je het leest je hoopt dat het je nooit overkomt, en toch is het mij dus gebeurd. Het voelt nog steeds een beetje onwerkelijk als ik erover nadenk.
Mijn tweelingzus Mandy had vijf jaar een relatie met Kevin. Vijf lange jaren waarin hij bijna familie werd. Ze leken altijd zo gelukkig samen, maar vorig jaar ging het mis. Ze waren uit elkaar gegroeid, zoals dat dan heet. Er waren geen schokkende gebeurtenissen, geen vreemdgaan of enorme ruzies, het werkte niet gewoon meer. Ze besloten er samen een punt achter te zetten, en hoewel het vriendschappelijk ging, was er later toch nog een keer knallende ruzie. Iets met onuitgesproken gevoelens, denk ik. Mandy was er kapot van, en ik natuurlijk ook voor haar. Dat is wat je doet als zus, je staat aan haar kant.
Mandy vroeg aan mij of ik nog een keer met Kevin wilde gaan praten. Zij wilde hun relatie goed afsluiten en niet met zo’n hoog opgelopen ruzie. Ze vroeg mij verhaal te halen om te kijken of Kevin en Mandy daarna nog een laatste gesprek konden hebben om hun relatie goed af te sluiten.
Ik had nooit gedacht dat mijn gesprek met Kevin zo zou lopen. We begonnen gespannen, een beetje schreeuwerig zelfs, maar gaandeweg zakte de boosheid weg. Hij begon eerlijk te vertellen over hoe hij zich voelde, hoe moeilijk hij het vond om Mandy los te laten. En voor ik het wist, zaten we een uur of twee te praten. Over Mandy, over de breuk, het leven en ook over onze gezamenlijke interesse: de Amerikaanse politiek. Mandy had daar helemaal niks mee. Het klikte gewoon meteen tussen ons. Niet romantisch, niet flirterig, maar alsof je ineens een oude vriend terugvindt.
Na dat gesprek begonnen we elkaar af en toe berichtjes te sturen. Gewoon luchtig, ‘Hoe gaat het?’ of ‘Heb je die serie al gezien?’ Na een tijdje werden die gesprekken langer en langer. We begonnen te bellen, soms urenlang. Het was echt bizar hoe goed we elkaar begrepen. Ik wist dat dit niet slim was. Dit was de ex van mijn zus, háár Kevin. Dus ik bleef tegen mezelf zeggen: dit is gewoon vriendschap. En lange tijd was het dat ook. We deden niks verkeerd, behalve misschien dat ik dit nooit aan Mandy heb verteld.
Na een maand of zes stelde Kevin voor om eens af te spreken. In het echt, gewoon als vrienden, zei hij. Ik wist dat het geen goed idee was. Maar ik ging. En vanaf dat moment kon ik het niet meer ontkennen. Het voelde goed. Te goed. We waren verliefd. Dat was het moment dat alles veranderde.
We hielden het nog een paar maanden stil. Niet omdat we iets verkeerd deden – Mandy en Kevin waren al lang uit elkaar – maar omdat ik wist hoe dit over zou komen. Het zou voelen als verraad, alsof ik haar pijn negeerde. We wilden zeker weten dat dit echt iets serieus was, want anders had ik Mandy’s vertrouwen voor niks op het spel gezet.
Toen ik het haar vertelde, was het net zo erg als ik had verwacht. Ze was woedend. Ze zei dat ik haar nooit meer hoefde te spreken, dat ik haar vertrouwen had geschaad op een manier die ze nooit had verwacht. ‘Van alle mannen die er bestaan, kies je hem?’ zei ze. Ze voelde zich verraden door haar zus. Die woorden blijf ik horen, keer op keer.
Nu praten we niet meer met elkaar. Het is al maanden stil tussen ons. Mandy zegt dat ze tijd nodig heeft om dit te verwerken en dat begrijp ik. Ze heeft ook gezegd dat ze contact in de toekomst niet uitsluit, maar ik weet niet of dat ooit echt gaat gebeuren. Ik ben er kapot van, want Mandy en ik waren zo hecht met elkaar; als tweeling heb je een bijzondere band. Ik mis haar verschrikkelijk, maar ik kan niet meer terug.
Ik hou van Kevin, dat weet ik zeker. Maar dat neemt niet weg dat ik mijn zus daarmee pijn heb gedaan, en daar voel ik me elke dag schuldig over. Misschien zal het ooit beter worden, misschien kan ze het ooit accepteren. Maar tot die tijd is het vooral een grote wirwar van emoties. Liefde, schuld, hoop – het loopt allemaal door elkaar. Dit is niet hoe ik het ooit voor me had gezien, maar dit is hoe het nu is. Ik heb het te accepteren, want ik ben degene die deze relatie is aangegaan met de ex van mijn tweelingzus.”
De namen uit dit verhaal zijn gefingeerd en bekend bij de redactie.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een koosnaam voor je partner, je herkent het vast. Zo’n bijnaam die je alleen tussen jullie tweeën gebruikt en uitspreekt als je denkt dat niemand luistert. Totdat je kind het oppikt en enthousiast deelt met de buitenwereld. Daria (32) maakte het mee. Het schaamrood staat nog steeds op haar kaken.
Hoera! Saskia Weerstand is bevallen van een zoon. Dat maakt de RTL-presentatrice bekend op haar Instagram. “Kleine vriend, we zijn zó blij dat jij er bent.”
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (8 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: ingesleten rolpatronen
We kennen het allemaal: boodschappen doen en telkens weer schrikken bij de kassa. Maar bij Vianna thuis is het elke week een financiële horrorfilm. Haar man en zoon hebben namelijk geen grenzen als het gaat om geld uitgeven aan proteïne snacks.
Een Instagram-video waarin artsen vertellen wat ze hun eigen kids nooit zullen laten doen, ging viral. Van slaapfeestjes tot sekseducatie: het levert verrassende inzichten op.
Als iemand zegt dat opvoeden helemaal vlekkeloos gaat, kunnen wij je vertellen dat dat totaal niet zo is. Ook niet als je kinderen volwassen zijn. Ze blijven jouw kind – met een eigen mening en af en toe stevige discussies.
