Beeld: Canva
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Keesje: “Mijn dochter Mia (9) zat al dagen te broeden op een goede grap. Ze wilde iets dat echt grappig was, niet zoiets standaards als plakband op de kraan of zout in de suikerpot. Daar had ze een punt. Dus daar zaten we, op de bank tijdens ons wekelijkse filmavondje, samen te brainstormen. Ik met een tweede glas wijn in mijn hand, zij met een bak popcorn en de pretlichtjes al in haar ogen.
Toen kwam ze met hét idee: een tikkie sturen naar papa voor een groot bedrag, met een verzonnen verhaal erbij, en kijken of hij het zou betalen. Haar logica was kinderlijk briljant: als hij het zou betalen, mocht zij er iets leuks van kopen.
Ik vond het stiekem een geweldig idee, misschien ook deels door dat wijntje. Kletsend en lachend werd het idee uitgebreid: wat als we niet alleen papa, maar de hele familie en gekozen familie (vrienden) een tikkie zouden sturen? Mia keek me met grote ogen aan en begon te stralen. Ik ging akkoord, maar niet met die ‘honderd euro’ waar ze het over had. We onderhandelden en het werd vijftien euro.
We stuurden de tikkie naar zo’n 20 vrienden en familieleden. ‘Oeps, vergeten!’ schreef ik erbij. Mia zat naast me op de bank met een rood hoofd van opwinding. We hoefden niet lang te wachten. Binnen een minuut had opa al betaald en zelfs een vrolijke ‘bedankt voor het voorschieten’ teruggestuurd. Mia en ik schoten direct in de lach. Even later volgden nog drie betalingen, zonder vragen of bedenkingen. Mijn zus vroeg wel enigszins verbaasd waar het voor was. Ik mompelde iets over een spontane lunch die ze blijkbaar was vergeten. Ook zij betaalde.
De dagen erna druppelden er nog wat betalingen binnen. In totaal hebben 14 mensen zonder blikken of blozen betaald. Mijn broer had het meteen door, die betaalde niet. Ook een vriend vond duidelijk onzin en trapte er niet in. Maar dat mocht de pret niet drukken, dit was al een succes op zich.
Na een paar dagen vonden we het tijd om iedereen op de hoogte te brengen. Mia nam een filmpje op waarin ze, alweer gierend van het lachen, vertelde dat het een 1 aprilgrap was en dat we natuurlijk het geld zouden terugstorten. Iedereen kon er om lachen. Opa vond het geweldig slim bedacht en een paar familieleden gaven Mia zelfs toestemming om het bedrag lekker in haar spaarpot te stoppen. De kleine geluksvogel straalde van oor tot oor.
Ik hou nu mijn hart vast voor volgend jaar. Mia heeft de smaak te pakken en heeft al aangekondigd dat we iets nóg beters gaan bedenken. Misschien moet ik dan maar eerst een derde glas wijn inschenken voordat ik weer mee ga in haar plannen…”
We vroegen onze lezeressen ook naar hun leukste 1 aprilgrappen. We moeten toegeven: die van Daniela was geniaal. Benieuwd? Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
