Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
Marina (38) is moeder van Luca (11) en Jaylin (8).
“We wisten dat we in een wijk trokken waar het gros van de woningen vele malen luxer was dan de onze. ‘Het kamp’, noemden ze daar onze straat met rijtjeshuizen, geheel volgens het Vinex-plan waar ook hun reeds gebouwde huizen onder vielen. Uiteraard werden mijn kinderen vriendjes met de kinderen die er al woonden. Ze zaten bij elkaar op school.
Luca raakte direct dik bevriend met Machiel, zoon van een welgestelde familie in de accountancy en advocatuur. Vanaf de eerste dag dat Luca er over de vloer kwam, werd duidelijk dat met name de moeder van Machiel mijn zoons gelakte nagels (want mode) en streetwear (ook mode) niet op prijs stelde. Hij wilde later de horeca in? Dat ik dat als moeder goed vond! Econoom moest hij worden, of iets anders wat ‘echt perspectief’ bood. Hoe zou hij anders overleven?
Ik nam de kookambities van mijn toen tienjarige zoon nog niet zo serieus. O, ik stimuleerde ze wel hoor, fijn als hij hielp met koken. Ook enig als hij er zijn beroep van wilde maken, want hoe creatief en leuk is dat? Maar wat weet een kind van tien nou over wat hij de rest van zijn leven wil? Vrij laten ontdekken, was – en is – mijn motto.
“Luca en Machiel waren onafscheidelijk, tot Machiels moeder het contact verbood”
Luca en Machiel waren onafscheidelijk, tot Machiels moeder het contact tussen de twee vorig jaar verbood. Mijn zoon – beleefd en leergierig op school – begreep er niets van, maar erger vond hij het dat Machiel dus ook niet meer bij ons thuis mocht komen. Bij gebrek aan uitleg van zijn moeder stond ik toe dat hij stiekem kwam. Machiel vond het zo gezellig bij ons, zei hij. Omdat we grapjes maakten, en ik met hem kletste. Dat kende hij thuis duidelijk niet.
De laatst tijd krijg ik rare signalen van Luca. De hond van Machiel zou onze zwarte hond niet lief vinden omdat hij volgens Machiel heeft geleerd dat ‘alles wat zwart is’ slecht is.
Luca’s vader is Surinaams, die uitspraak raakte hem dus persoonlijk. Ik heb Luca uitgelegd dat mensen die zo denken nog veel moeten leren, omdat ze de wereld niet goed begrijpen. Maar tegelijkertijd ben ik er getuige van hoe Machiel zich steeds openlijker racistisch en bevooroordeeld uit – ook naar kinderen die minder welgesteld opgroeien dan hij.
“Hij uit zich steeds openlijker racistisch en bevooroordeeld”
Ik wil de vriendschap niet ook op mijn beurt verbieden, want ik wil dat Luca zelf keuzes leert maken in wie bij hem past en wie niet. Maar kan mezelf er niet van weerhouden om af en toe toch een levenswijze boodschap mee te geven aan Machiel wanneer hij bij ons is. Hopelijk bloedt de vriendschap vanzelf dood, of komt Machiel in opstand tegen de rigide opvattingen van zijn moeder.”
Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.