Vriendschap onder spanning: ‘De belangrijkste basis van onze band is weggevallen’

Marieke van Wijk

11 september, 2022 - 14:27

Leestijd: 5 minuten

Eva (31), moeder van twee kinderen (5 en 1):

“Laatst kwam ik op mijn telefoon foto’s tegen van ons weekend Valencia. Drie dagen alleen maar kletsen, eten, drinken en cultuur snuiven. Heerlijk was het. En dat was nog maar één van de tripjes die Rianne en ik samen hebben gemaakt: van Kaapstad tot Maastricht, we hebben samen zoveel mooie plekken gezien. En dat, zo beloofden we elkaar, zou natuurlijk niet veranderen als we kinderen kregen. We zouden misschien minder vaak gaan, maar júist als moeder zou het lekker zijn om er zo nu en dan even tussenuit te gaan.

Een weekendje weg

Ik was de eerste die zwanger werd, Rianne volgde een jaar later. Toen mijn dochter twee was en haar zoon één, stelde ik eens voor om een weekend weg te plannen. Mijn zoon was geen goede slaper en ik keek er alleen al naar uit om drie nachten ongestoord door te slapen. Daarnaast had ik zin in lange gesprekken op een terras, omdat ik Rianne door onze kinderen nu veel minder zag en minder uitgebreid sprak. Rianne keek me echt geschrokken aan. ‘En de kinderen dan?’ vroeg ze. Ik lachte en zei dat onze kinderen vaders hebben. Maar Rianne dacht volgens mij echt dat ik gek was geworden. ‘Misschien volgend jaar’, mompelde ze nog, en daar bleef het bij.

Comfortzone

Rianne en ik zijn bevriend sinds de middelbare school, toen we naast elkaar kwamen te zitten. We zijn verschillend, maar op zo’n manier dat we elkaar aanvullen. Zij is liever en rustiger dan ik, bedachtzamer ook. Ik leer daarvan. Andersom vindt zij het prettig om af en toe door mij uit haar comfortzone te worden gehaald. Althans, dat vond ze altijd. Tot ze moeder werd. Rianne is thuis bij haar kinderen – ze heeft er inmiddels twee – terwijl ikzelf drie dagen per week werk. Mijn kinderen zitten dan op de opvang, die van haar zijn altijd bij haar. Haar twee meisjes zijn lieverds, net als Rianne rustig en gevoelig. Ze hangen ontzettend aan haar. De oudste is vier en slaapt sinds een halfjaar in haar eigen bed, de jongste is twee en is nog lang niet zover. Mijn eigen kinderen heb ik na drie maanden naar hun eigen kamer verplaatst, vrij resoluut ook. Begrijp me niet verkeerd: het een is niet beter dan het ander. Maar het is anders. Zoals Rianne en ik anders zijn.

“Wanneer we afspreken merk ik dat ze onrustig wordt en het liefste naar huis zou gaan”

In de vier jaar dat Rianne moeder is, is ze niet één nacht bij haar kinderen vandaan geweest. Haar man en zij gaan nooit een nachtje weg samen, en eigenlijk ook geen avond. Eens in de zoveel maanden gaan Rianne en ik sushi eten en dan belt haar man altijd drie of vier keer, omdat een van de kinderen haar wil spreken. Ik merk dan aan Rianne dat ze onrustig wordt en het liefst meteen naar huis zou gaan. Soms doet ze dat ook, ik heb weleens in m’n eentje de koffie gedronken omdat zij al vertrokken was. Eerlijk gezegd irriteert dat me. Als je een pasgeboren baby hebt begrijp ik best dat je moeilijk van huis kan. Maar als je kinderen vier en twee zijn…

Lees ook – ‘Op vakantie met een vriendin werd ik een stukje blijer van mezelf’ >

Vasthouden aan oude levensstijl

Andersom vindt Rianne mij duidelijk veel te veel vasthouden aan onze oude levensstijl. Dat heeft ze ook weleens gezegd: dat het moederschap haar prioriteiten heeft veranderd, terwijl dat bij mij blijkbaar niet zo is. Ik weet dat ze het afkeurt dat ik rustig drie nachten van huis ga en mijn kinderen bij mijn man of schoonouders laat. Op dat vlak begrijpen Rianne en ik elkaar gewoon niet.

“Ik weet dat ze het afkeurt dat ik rustig drie nachten van huis ga”

Het probleem is alleen, zo realiseer ik me nu onze vriendschap zo is veranderd, dat de weekendjes weg eigenlijk de belangrijkste basis van onze band waren. Daarom kon ik altijd goed met Rianne praten en bespraken we dingen die we nooit met anderen bespraken: omdat we tijdens zulke tripjes uitgebreid de tijd voor elkaar hadden. Nu dat is weggevallen, weet ik niet goed hoe we onze vriendschap dan moeten vormgeven. We gaan ook weleens op pad met onze kinderen, maar dat is anders, dan heb je maar weinig tijd voor elkaar. Eerlijk gezegd twijfel ik af en toe of de vriendschap deze fase overleeft. Ik zou het echt jammer vinden als onze band verloren gaat, maar met iemand die maximaal twee uur van huis kan is het lastig vriendinnen zijn. En eigenlijk is twee uur voor haar al veel.” Dit artikel staat in Kek Mama 08-2022.   Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.