Beeld: Unsplash
Met een cocktail in je hand verzuchten dat je nooit meer naar huis wil, is op een vakantie niet zo vreemd. Maar je kan natuurlijk ook besluiten dat voornemen gewoon waar te maken.
Pauline (36) woont samen met Marco en is moeder van Maya (2).
“Het was de vrijgezellentrip van een van mijn beste vriendinnen. Met z’n vieren togen we naar Florence; we zouden daar uiteraard feesten tot we erbij neervielen. Wat prima lukte. Op de eerste avond al raakte ik in een bar aan de praat met Marco. Hij was half-Nederlands, half-Italiaans. Nadat hij zijn jeugd in Noord-Holland had doorgebracht was hij in Florence gaan studeren en daar was hij blijven plakken. We zoenden die avond en wisselden telefoonnummers uit, waarna ik me weer in het feestgedruis stortte. Maar de volgende avond kwam ik hem opnieuw tegen. En ook deze keer raakten we niet uitgepraat.
‘Toeval bestaat niet’, riepen mijn vriendinnen luid, en ze maanden me om met hem mee te gaan. Ik ga niet zomaar met een man die ik amper ken mee naar huis, dus maakten we een compromis. We spraken af om de volgende dag met z’n allen te gaan stappen.
“We huilden, beloofden plechtig elkaar zo snel mogelijk weer te zien”
Marco en waren niet los van elkaar te bikken en zonder dat hij ook maar één suggestie in die richting deed, stelde ik die avond zelf voor met hem mee naar zijn huis te gaan. De volgende ochtend bracht hij ons netjes naar het vliegveld. Marco en ik huilden, beloofden plechtig elkaar zo snel mogelijk weer te zien. Mijn vriendinnen stonden cheerleadend aan de zijlijn.
Thuis ging het leven uiteraard gewoon door. De bruiloft van mijn vriendin kwam, ik was aan het werk, en al die tijd appten Marco en ik dagelijks. Tot hij voor Valentijnsdag een vliegticket stuurde. Nogal brutaal, vond ik, want wie zei dat ik dan zomaar vrij kon nemen van mijn werk?
“Voor Valentijnsdag stuurde hij een vliegticket”
Maar hij bedoelde het natuurlijk lief en eerlijk is eerlijk: ik kon die vrije dagen ook wel makkelijk regelen. En zo vloog ik naar Florence, een maand nadat we elkaar voor het eerst hadden ontmoet. De vijf dagen samen die volgden waren een droom. Marco leek in niets op de vriendjes die ik voorheen had gehad. Hij bleek eigenlijk vooral mijn beste vriend te zijn, en dan was de seks ook nog eens meer dan ik ooit ervaren had.
Lees ook – Expat-moeders vertellen: ‘Terug naar Nederland gaan we bijna nooit’ >
Wéér stonden we huilend op het vliegveld toen ik naar huis kwam, wéér appten we dag en nacht, waarop hij een maand later naar Nederland kwam. Daar was het voor ons allebei al snel duidelijk: dit was serious business. Zodra we tijd hadden en het konden betalen, vlogen we heen en weer tussen Amsterdam en Florence om elkaar maar zoveel mogelijk te zien. Steeds langer bleef ik in Italië plakken, tot Marco uiteindelijk van baan wisselde en tijdelijk bij mij introk in Nederland. Daar bleek ik na een jaar daten zwanger.
“Ik had altijd al de wens gehad om in het buitenland te wonen”
Ik heb PCOS, zwanger worden was misschien wel nooit mogelijk, had de gynaecoloog al eens gezegd. Dat het nu raak was, voelde als een wonder. Vier maanden twijfelden Marco en ik waar we ons definitief zouden vestigen, tot we de knoop doorhakten: het moest Italië worden. Als wedding- en eventplanner kon ik overal ter wereld werken, en ik had altijd al de wens gehad om in het buitenland te wonen. Ik beviel in Nederland van onze dochter, maar toen hadden we ons huis buiten de stad, in de heuvels van Toscane, al ingericht. Maya gaat er sinds ze drie maanden was eens per week naar een Nederlandse oppasmoeder met twee andere kinderen, maar ik wil haar later op een Toscaanse school doen. Marco praat zoveel mogelijk Italiaans met haar, ik Nederlands. Al verhaspelen we in de praktijk van alles; ze is mijn ‘bambina’ en zijn ‘schatje’.
Ja, uiteindelijk ben ik door mijn vakantie blijven plakken in Italië. Maar het was altijd al mijn droom om in het buitenland te gaan wonen. Dat Marco en ik elkaar op deze manier ontmoetten, voelt niet alsof het toeval was. Ook omdat we met Nederland verbonden zijn gebleven. We vliegen meerdere keren per jaar op en neer; ook Marco heeft familie en vrienden in Nederland. Of we ooit terugkeren weet ik niet. Een verder buitenland lonkt ook, we kunnen overal ter wereld wel wonen. Kinderen groeien toch al steeds internationaler op; ik denk dat we Maya er alleen maar mee helpen.” Dit artikel staat in de Kek Mama Zomerspecial 2022. Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
