Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Lees meer
‘Waarom ik mijn zoon nog steeds de fles geef (ook al heeft hij die niet meer nodig)’
De zoon van Kek Mama’s Malu eet al maanden met de pot mee, maar toch krijgt hij nog elke avond een flinke fles opvolgmelk – iets wat niet iedereen kan begrijpen.
Lees verder onder de advertentie
Volgens het consultatiebureau heeft Mack (vijftien maanden) al lang geen avondfles meer nodig. Hij drinkt de hele dag genoeg water, weet hoe hij uit een beker moet drinken, slaapt goed door en eet als een bootwerker. Zijn zuigbehoefte? Ook die schijnt na het eerste jaar al veel minder te worden.
Lees verder onder de advertentie
‘Te weinig voedingsstoffen’
“Kap er toch mee”, krijg ik geregeld te horen van mensen die niet begrijpen dat wij ons kind nog ’volproppen’ met (opvolg)zuigelingenvoeding. Ze zijn bang dat hij overdag snel vol zit en hierdoor te weinig noodzakelijke bouwstoffen binnenkrijgt. Geen vreemde gedachte natuurlijk, maar toch moet ik er nog niet aan denken om met de fles te stoppen.
Lees verder onder de advertentie
Lees ook
5 fabels over flesvoeding >
‘Zijn avondritueel’
In de eerste plaats groeit Mack hartstikke goed. En daarbij: het hoort het nu eenmaal bij zijn avondritueel. Allereerst een slaapliedje om rustig te worden, daarna in bad, insmeren met lekkere olie en hup, flesje erin. Hierdoor weet hij precies wanneer het bedtijd is en ligt-ie in no time te snurken.
Lees verder onder de advertentie
Maar dat is het niet alleen, want ook ík word rustig van dat intieme voedingsmoment.
‘Weer even zoals vroeger’
Na een drukke dag vind ik niets fijner dan op bed liggen met zijn warme lichaampje tegen mij aan. Ik luister naar zijn adem, ruik aan zijn natte haren en terwijl hij over m’n arm kriebelt, voelt het weer even als een paar maanden geleden, toen ik nog uren met mijn baby kon knuffelen.
Lees verder onder de advertentie
‘Ik koester het zo lang mogelijk’
De tijd gaat veel te snel. Ik knipper één keer met mijn ogen en Mack kruipt het hele huis rond, wil alleen nog maar staan en ligt hooguit nog een minuut of drie op mijn borst – waarna hij wordt afgeleid door de afstandsbediening, een knisperend snoeppapiertje of iets dat hij veel interessanter vindt dan relaxen bij zijn moeder. Dat momentje samen in het grote bed koester ik daarom zo lang mogelijk. En dat hij hierdoor een halve boterham minder eet overdag, ach, dat neem ik dan maar voor lief.
Lees verder onder de advertentie
Meer persoonlijke verhalen van moeders lezen? Neem nu een abonnement op Kek Mama en profiteer van fijne aanbiedingen >
