Als je twee kinderen van hetzelfde geslacht hebt en je bent weer zwanger, dan stellen mensen je automatisch de vraag: ‘O, probeer je nu een meisje te krijgen?’. Of: ‘Nou, nu hopen jullie zeker dat dit een jongetje wordt?’.
‘Ongeveer negen jaar geleden was ik zwanger van mijn eerste kind. Het was een verrassing en het was spannend. Hoe zou ons leven worden? Hoe zou het onze relatie veranderen? En natuurlijk vroeg ik het me meteen af: wordt dit een jongen of een meisje?’.
Lees verder onder de advertentie
Lacey had het gevoel dat ze zwanger was van een dochter en dat gevoel klopte. Bij de 20-wekenecho werd haar vermoeden bevestigd. Haar man is brandweerman en volgens Lacey maakte het geslacht van hun kind hem nooit zo uit. ‘Hij was dolblij dat hij vader werd. Lyla werd geboren en mijn man was verliefd op haar. Maar we kochten wel genderneutrale kleding, voor het geval ons volgende kind wél een jongen zou worden. Ik kon me ergens wel voorstellen dat hij met zijn beroep graag een zoon zou willen’.
Toen kreeg Lacey al de nodige opmerkingen naar haar hoofd geslingerd. ‘Oh, nou ja, misschien is de volgende wel een jongen!’. En ook: ‘Ach, je kunt het toch nog een keer proberen?’. Lacey: ‘Alsof we hadden gefaald als ouders omdat we een dochter kregen.’
Twee jaar later was ze weer zwanger en ze voelde zich dit keer anders. Ze bleef het maar horen: ‘Wat zou het leuk zijn als je na een dochter nu een zoon krijgt!’. Maar het werd weer een meisje: Vivian. ‘We waren een blij gezin, maar mensen konden het niet laten om te vragen of we nog voor een derde gingen. En of we dan maar hoopten op een jongen. Ik snap het niet: waarom zouden mensen met kinderen van hetzelfde geslacht daarna een kind van het andere geslacht willen? Wat maakt het uit? Het gaat er toch om hoe je kinderen opgroeien, wat voor mensen het worden?’
Lees verder onder de advertentie
Belachelijk
Toen Vivian voor de derde keer zwanger was en haar omgeving vertelde dat het een meisje werd, kreeg ze nog meer opmerkingen. ‘Ze zeiden dingen als: ‘Oh, je arme man! Drie dochters!’. Alsof ik het niet goed had gedaan als moeder. Als ik eraan terugdenk vind ik het echt belachelijk. Dus daarom wil ik iedereen vragen om deze goedbedoelde grapjes voor zich te houden. Vraag niet zomaar aan ouders met een kind of meerdere kinderen van hetzelfde geslacht of ze hopen op juist een jongen of nu juist een meisje. Het boeit namelijk niet. Vraag liever aan die ouders hoe mooi het is om gezonde kinderen te mogen opvoeden.’
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Toen de dochter van Leah vijf werd, wist ze precies wat ze wilde: haar kinderfeestje vieren in een ballenbak. En dat werd een onvergetelijke verjaardag.
Laten we eerlijk zijn: niet iedereen loopt warm voor kerst. Waar de ene groep helemaal losgaat met kerstbomen, kerstmuziek en uitgebreide diners, zijn er ook sterrenbeelden die Kerstmis het liefst overslaan.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.