‘Dat lopen komt wel’, dacht Malu lange tijd over haar zoon. Maar toen hij na twintig maanden nog steeds niet los liep, maakte ze toch maar een afspraak met het consultatiebureau.
Hoewel de meeste kinderen pas na anderhalf jaar zelfstandig lopen, lijkt het voor veel mensen automatisme om vanaf de eerste verjaardag aan ouders te vragen ‘of-ie al loopt’. Zonder slechte bedoelingen natuurlijk, maar toegegeven: van maandenlang ‘nee’ zeggen, werd ik op den duur best onzeker. Want Mack loopt wel – aan de tafel, hand of een loopwagentje – maar zodra hij niets heeft om aan vast te houden, laat hij zichzelf negen van de tien keer acuut vallen.
Een paar maanden geleden zagen vriend en ik hier nog geen kwaad in. Mack is van het soort ‘liever lui dan moe’ en met alles rete-voorzichtig. De trap beklimmen? Hem niet gezien. Hij plakt liever in serene rust gekleurde stickertjes tegen onze kasten. Om ze er vervolgens weer geduldig af te pulken.
Lopen komt dus wel, dachten we.
Maar toen hij ondanks het vele stimuleren na twintig maanden nog weinig vooruitgang boekte (en we zagen dat kinderen die een stuk jonger waren dan hij, wél al liepen), gingen we toch maar naar het consultatiebureau voor advies.
En daar zeiden ze wat we eigenlijk al dachten: hij loopt achter in zijn grove motoriek en moest door een fysiotherapeut worden nagekeken.
Lees ook
80% van de ouders ervaart vergelijkingsstrijd met andere moeders over ontwikkeling kind >
Die zag meteen wat er ‘mis’ was: Mack heeft soepele gewrichten – ook wel hypermobiel genoemd. Hierdoor is hij nog wat wiebelig en kost lopen voor hem extra veel kracht. Niets ernstigs, wel vervelend, maar door veel te oefenen loopt ook hij straks zoals ieder ander kind.
We blijven natuurlijk oefenen zoveel als we kunnen, maar wonderbaarlijk genoeg zette Mack zijn eerste losse stapjes nog geen dag na de eerste fysio-afspraak. En hoe wankel ze ook waren, wij zijn nu al apetrots op ‘m.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Ongepaste betaalverzoekjes krijgen, het is niemand meer vreemd. Of het nou om hele hoge bedragen gaat of om kleine, sommige mensen gaan een grens over met hun Tikkies. Zo ook de organisator van een babyshower, waar Celine voor was uitgenodigd.
