Thuis zijn voor je kinderen of werken? Ook blogger Sharon Brandwein zat in die tweestrijd. Maar ze vond een oplossing.
Lees verder onder de advertentie
‘Ik wil aanwezig zijn voor mijn dochters, maar ook een voorbeeld voor ze zijn’, schrijft ze op Scary Mommy.
Een vreemde
Toen Sharon op een dag haar dochter ophaalde bij het kinderdagverblijf, tilde ze haar op. ‘Terwijl ik nog even met de babysitter stond te praten, strekte mijn dochter haar armen uit’, vertelt Sharon. ‘Niet naar mij, maar naar de babysitter. Alsof ze zich bij die vrouw op haar gemak voelde, alsof dat haar moeder was en ik een vreemde.’ Dat deed pijn bij Sharon. ‘Ik realiseerde me: ik moet nu een thuisblijfmoeder zijn.’
Sharon en haar gezin verhuisden, ze stopte met haar baan en bleef thuis voor de kinderen. Die waren op dat moment één en twee. ‘Ik had genoeg te doen: de kinderen inschrijven op school, het huis opnieuw inrichten, de kinderen zindelijk proberen te maken’, somt ze op. Maar toen haar dochters eenmaal op school zaten, sloeg de twijfel toe. ‘Ik deed de boodschappen en bracht lunch naar mijn man op zijn werk. Ik dacht: waarom zit ik thuis als de kinderen op school zijn? Het voelde alsof mijn werkzaamheden er niet toe deden. Alsof mijn belang neerkwam op het feit of er wel of geen handzeep in huis was. Dat maakte me verdrietig.’
Lees verder onder de advertentie
Voorbeeld zijn
Uiteindelijk koos Sharon ervoor om toch weer te gaan werken. Maar dan thuis, als freelance schrijver en blogger. Ze legt uit: ‘Ik schrijf over dingen die me bezighouden, kan nu op mijn voorwaarden werken en ben er nog steeds voor mijn kinderen en man als ze me nodig hebben.’ Ze vindt het belangrijk om aanwezig te zijn voor haar dochters, maar wil ook een voorbeeld voor ze zijn. ‘Ik heb ze laten zien hoe je vriendelijk moet zijn tegenover anderen. Ik heb ze laten zien hoe je niet alleen een huis kunt hebben, maar je er ook thuis kunt voelen. Nu ze ouder worden, wil ik ze laten zien hoe je trots kunt zijn op jezelf.’ En dat is Sharon, nu ze én thuis is voor haar dochters én werkt. ‘Het is de perfecte combinatie.’
Het was eerste kerstdag, en zoals elk jaar was Marjan met haar gezin uitgenodigd bij haar ouders thuis. Dit deden ze al sinds jaar en dag elk jaar. Maar dit jaar verliep het totaal anders dan voorgaande jaren.
Op het eerste gezicht vond hij haar wat saai, zij hem ‘zo’n dj’. Toch zijn Dionne Stax en Steven Jansen al vier jaar stapelgek op elkaar. Hun leven is allesbehalve standaard, en dat willen ze ook zo houden. Al brengt hun nieuwe huisgenootje vast wat meer structuur.
Dat jullie het vroeger over alles eens waren, kwam waarschijnlijk omdat je verblind was door liefde, want nu jullie ouders zijn ben je weleens verbijsterd over wat je partner nu weer uitkraamt.
Marise is er na haar herstel van een eetstoornis heel stellig over: anderen complimenteren met gewichtsverlies is niet meer van deze tijd. Zij doet het niet meer en roept anderen op er ook mee te stoppen.
Feestjes waar alles op rolletjes loopt vergeet je meestal binnen een week. De échte verhalen en feestblunders blijven hangen dankzij mislukte kostuums, dronken Sinterklazen en Kerstmannen en gênante gedichten.