Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Sharida (34) woont samen met Lars (36) en is moeder van de stilgeboren Malou, Thirze (6) en Yentl (4).
“Het is negen jaar geleden. Nog voordat stilgeboren kinderen onder de 24 weken geregistreerd mochten worden in het persoonsregister. Onze dochter Malou werd geboren met 22 weken. Ze kreeg geen grafje, bestaat niet voor de wet. Maar voor mijn vriend en mij leeft ze nog elke dag. Er is geen ochtend dat ik wakker word zonder haar in gedachte, en in het medaillon om mijn nek, draag ik haar foto. Toch heb ik onze dochters Thirze en Yentl nooit verteld over hun overleden zus. Het lijkt me nog te ongrijpbaar voor ze. Malou had nooit een kamertje in huis, en de foto’s die we van haar hebben zijn zo expliciet, dat ik mijn kinderen er nog niet aan durf bloot te stellen.
Lees ook
‘Mijn zoon overleed vlak voor zijn eerste verjaardag’ >
Maar hoe ouder de kinderen worden, hoe meer het voelt alsof ik lieg over hun afkomst. Alsof ik iets heel essentieels achterhoud van ons gezin, hun basis. Dus wil ik ze vertellen over hoe mama vroeger al eens een baby in haar buik had, maar dat ze is doodgegaan. Veel te heftig, vindt Lars. Volgens hem moet je kinderen daar op deze leeftijd nog helemaal niet mee belasten. Als ze de dood van hun zus nog niet volledig kunnen duiden, roepen we misschien wel een pijn op die gebaseerd is op onbegrip, in plaats van realisme.
Ik denk niet dat we ze schaden door nog even niet te vertellen over Malou. Het is niet dat ze daardoor nu iets missen. Maar ik wil dat ons héle gezin er mag zijn, en daar hoort Malou bij. Achteraf wens ik dat we onze kinderen vanaf hun geboorte hadden opgevoed met de wetenschap over Malou. Dan was ze een gegeven geweest, een natuurlijk onderdeel van ons leven. Maar dat is achteraf kijken. Wat is nu het juiste moment of de juiste leeftijd om onze kinderen te vertellen over hun overleden zus, en hoe doen we dat dan?”
Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
