Blogger Kayla is als de dood dat haar kinderen iets overkomt, dus verbood ze hen lange tijd om van de hoge glijbaan in het park af te gaan. Tot ze na tig smeekbeden, één keer toegaf. En precies dátgene gebeurde waar ze zo bang voor was…
‘Ik ben er nog steeds door van slag’, schrijft ze op Scary Mommy.
‘Vijf minuten van ons huis ligt een speeltuin’, vertelt Kayla. ‘Het is er altijd rustig en je bent er zo; perfect dus. Het enige waar mijn kinderen niet op mogen, is de glijbaan. Deze is te hoog, te oud, te gammel en simpelweg te gevaarlijk.’ Toch vragen haar kinderen élke keer weer of ze er als-je-blieft van af mogen, maar Kayla’s antwoord is altijd ‘nee’. ‘Tot ik na de zoveelste keer vragen in de ogen van mijn dochter kijk en een sterke meid vol met energie zie.’
Kayla besluit voor één keer ‘ja’ te zeggen: je kunt je kinderen immers niet voor alles behoeden. ‘En daarbij wil ik dat mijn kinderen niet angstig zijn. Ik wil ze zelfvertrouwen geven en de kans geven om nieuwe dingen te ontdekken. Als ik altijd ‘nee’ zou zeggen, wat leren ze dan?’ Voordat Kayla haar kinderen naar boven laat klimmen, neemt ze eerst nog wat regels door: goed vasthouden op het trappetje, benen bij elkaar en voeten naar voren tijdens het glijden.
Lees ook
Kind lelijk gevallen? Dit is het verschil tussen een kneuzing en een breuk >
‘Ik ben zo trots als ik zie dat mijn dochter alle instructies netjes opvolgt en met een enorme glimlach naar beneden glijdt’, schrijft de moeder. ‘Maar dan gebeurt waar ik al die tijd bang voor ben: mijn tweejarige zoon valt van de glijbaan…’ Gelukkig is het vooral de schrik die haar zoon verdrietig maakt: na een paar knuffels en kusjes is het weer goed. Toch houdt Kayla er een naar gevoel aan over – iets wat, zo zegt ze zelf, eigenlijk helemaal niet nodig is.
Ze vervolgt: ‘Ondanks dat we als ouders nog zo ons best doen om goede keuzes voor onze kinderen te maken, we falen heus wel een keer. En je kunt je ‘fouten’ verbergen, maar voor mij werkt erover praten therapeutisch. Bij het ouderschap krijg je geen handleiding en er bestaat geen ‘goed’ of ‘fout’.’
Voordat Kayla zelf moeder werd, gaf een vriendin één advies: vertrouw op je eigen instinct. ‘En díe woorden zullen mij altijd bij blijven.’
Kinderen worden wild als ze hem zien, maar toch ziet Neerlands bekendste tv-bioloog zichzelf niet voortplanten. In weekblad Story vertelt hij waarom er geen kleine Freekjes komen.
Soms is het als moeder moeilijk om niet in een leeuwin te veranderen als je kind verdrietig thuiskomt. Kayleigh (34), moeder van Jonas (9), probeerde het via de nette weg. Tot ze er genoeg van had en de pestkop opwachtte.
Een vriendschap verliezen door de naam van je dochter, dat hoor je niet vaak. Het overkwam Jaimee, die de naam van de dochter van haar vriendin ‘pikte’, en zich van geen kwaad bewust was.
Ouders in het hele land zijn momenteel allemaal met één ding bezig. Ik heb het niet over lentekriebels, palmpasenstokken knutselen of wc-rolletjes verzamelen. Hoewel, wanneer verzamel je als ouder eigenlijk géén wc-rolletjes? Maar daar heb ik het dus niet over. Ik heb het over: Jumbo-stickers van het raam afbikken.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (2). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres over haar dilemma.
