‘We investeren de overwaarde van ons huis in kluspandjes om minder te gaan werken’

Mariette Middelbeek

23 november, 2021 - 10:02

Leestijd: 6 minuten

Mandy (33), getrouwd met Ivo, moeder van Senna (8) en Beau (5).

“We hadden een mooi koophuis, twee lieve dochters, werk waarmee we veel verdienden en altijd stress. Want dat werk – we werken beide in de IT, mijn man met zijn eigen bedrijf en ik met mijn vaste baan – leverde weliswaar veel geld op en vonden we ook leuk, maar onze drukke banen betekenden wel dat we meerdere keren per week racend bij de opvang aankwamen, dan nog snel-snel moesten koken en eten en vaker wel dan niet ’s avonds en in het weekend de laptops openklapten. Er bleef weinig tijd over voor leuke dingen, we zaten een beetje vast. In coronatijd beseften we dat door de lockdowns meer dan eens. Uiteindelijk zeiden Ivo en ik tegen elkaar: is dit nu werkelijk wat we willen?
 

Vastgoed

Nee, dat was het niet. Ook dachten we na over ons pensioen, waar je als zelfstandige tijdig mee aan de slag moet als je straks niet in de kou wil staan. We kregen een ingeving. De huizenmarkt zat net flink in de lift en ons huis, dat we gekocht hadden voor 320.000 euro, moest inmiddels ruim twee ton meer waard zijn. Als we het zouden verkopen, zouden we een flink bedrag vrij te besteden hebben. Eerst overwogen we om kleiner te gaan wonen, met een lagere hypotheek, maar naarmate we er meer over spraken kwam er een ander idee op. Wat als we nu eens de overwaarde zouden investeren?

“Als we zelf voor een lager bedrag een huis zouden kopen, zou het geld echt voor ons gaan werken en hadden we op termijn een mooi pensioen.”

Na uitgebreid onderzoek kwamen we uit op vastgoed en aandelen; crypto deden we al. En als we dan zelf voor een lager bedrag – rond de vier ton – een huis voor ons gezin zouden kopen, zou het geld echt voor ons gaan werken en hadden we op termijn een mooi pensioen. We hadden ruimte in onze hypotheek, dus dat zou geen probleem moeten zijn. Wat meespeelde was dat we weliswaar een mooi, vrijstaand huis hadden, maar dat de buurt voor onze dochters behoorlijk saai was. Als we dan toch gingen verhuizen, konden we meteen op een meer kinderrijke plek gaan wonen.
 

Kleiner wonen

De meeste mensen verklaarden ons voor gek, voor velen was onze woning een droomhuis. Maar binnen een paar weken stond ons huis op Funda, negen dagen later was het verkocht voor 550.000 euro. Omdat we op dat moment geen geschikt huis konden vinden, huurden we tijdelijk een kleinere woning in de buurt waar we een koophuis zochten. Zo konden wij op ons gemak voor ons eigen huis kijken. De meiden waren vanaf het begin gelukkig daar. Kleinere kamers interesseerde ze niet, dat ze hele middag met vriendjes en vriendinnetjes buitenspelen maakt alles goed.
 

De voorkant van de markt

Ondertussen kregen wij meer dan 200.000 euro op onze rekening gestort die we in vastgoed konden investeren. We hadden uitgerekend dat het aankoopbedrag van een pand maximaal 180.000 moet zijn om minimaal zes procent rendement te maken, en daar wilden we aan vasthouden.

Ivo was heel druk met zijn bedrijf, ik beet me vast in dit project. Dat was soms wel stressen, want ik had natuurlijk ook gewoon mijn baan nog, het gezin, familie en vrienden, maar ik vond het ook leuk. Het gaf enorm veel voldoening om me helemaal te verdiepen in alle mogelijkheden. Ik las voorheen weinig boeken, maar versleet nu flink wat boeken over financiële vrijheid en persoonlijke ontwikkeling.

Ondertussen leerde ik dat het beter was om geen huis te kopen dat al op Funda staat, dan waren we eigenlijk al te laat. Enerzijds omdat we dan te veel zouden betalen om de investering rendabel te laten zijn, anderzijds om we ons er niet goed bij voelen dat starters geen huis kunnen kopen omdat wij willen investeren. Daarom sloeg ik aan het netwerken, overal in het land deed ik contacten op met mensen die aan ‘de voorkant van de vastgoedmarkt’ zitten.
 

Lees ook
‘Mijn man ging gebukt onder onze financiële fiftyfifty-regel’ >
 

Zonder gedoe

Ook startten we met ‘periodiek beleggen’, nadat we een interessante cursus over vermogensopbouw volgden. Elke maand kopen we op een vast moment aandelen van tien procent van ons inkomen. Gek genoeg wen je er snel aan om tien procent minder uit te geven en je bouwt op lange termijn echt iets op.

“Elke maand kopen we op een vast moment aandelen van tien procent van ons inkomen.”

Uiteindelijk vond ik via mijn netwerk in onze eigen woonplaats een eerste pand. De verkoper wilde geen gedoe en daarom wilde hij het huis niet op de reguliere markt brengen. Wij boden 172.000 euro zonder voorbehoud van financiering. Hij ging meteen akkoord en was blij dat wij alles voor hem regelden, van energielabel tot taxatie tot het verkoopcontract.

Het huis moest flink opgeknapt worden: na 25 jaar roken en nauwelijks onderhoud was alles aan vervanging toe. Die renovatie deden we zelf, in de avonden en weekenden. Sinds kort hebben we huurders in ons huis zitten. Mensen die al twee jaar een huurwoning zochten. Zij kunnen samenwonen en zijn enorm blij dat ze een gezin kunnen starten. Ik vind het een kick dat het is gelukt en geniet ook van het feit dat ik iets voor hen kan betekenen.
 

Uit de ratrace stappen

Het enige is dat we zelf ook nog altijd in het huurhuis wonen, de markt is zo bizar dat we gewoon geen goed huis voor onszelf kunnen vinden. Hierdoor wil ik mijn baan nog niet opzeggen, omdat we voor het krijgen van een hypotheek misschien twee inkomens nodig hebben. Maar zodra dat is gelukt, zijn wij niet meer afhankelijk. Dan kunnen we wanneer we willen een flinke stap terugdoen uit de ratrace waar we al jaren inzitten.

Inmiddels hebben we drie panden gekocht, deels met een hypotheek, en werken we aan plannen om ‘transformaties’ te gaan doen: woningen creëren in winkel- en horecapanden. Toekomstmuziek, maar dit is wel mijn doel op de lange termijn. Het woningtekort is enorm, het zou toch mooi zijn als dit zou helpen. Daarnaast heb ik alweer een kluspandje op het oog en bijt me er helemaal in vast. Mijn man kijkt me af en toe aan en vraagt zich af wie die pandjesbaas is met wie hij getrouwd blijkt te zijn. Maar hé, ieder z’n hobby.”
 

Dit artikel staat in Kek Mama 14-2021.

Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.