Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Als je wel wat minder zou willen werken maar niet minder wil verdienen, moet je een beetje slim investeren. Daar weet moeder Ella (43) alles van.
Ella (43), getrouwd met Marcel, moeder van Lize (5) en de tweeling Olivier en Koen (3).
“Toen ik na mijn zwangerschapsverlof van de tweeling terugkeerde naar mijn werk bij een bank, zat ik ’s ochtends huilend in de auto. De jongens sliepen en dronken niet goed en toch liet ik ze op de crèche achter. Zelf was ik na maanden van gebroken nachten op en mijn drukke baan vond ik voor mijn verlof al niet meer leuk. Drie kinderen op de opvang was een enorme hap uit mijn salaris en daar kwam al die stress dan bij – waar deed ik het eigenlijk voor? Maar ja, stoppen en opgeven wat ik had opgebouwd, dat kon ik niet zomaar. Bovendien hadden we mijn inkomen gewoon nodig om de hypotheek te betalen, die was immers op twee inkomens afgesloten. Het enige wat we hadden was overwaarde op ons huis, maar wat heb je daaraan als je niet gaat verkopen? Verhuizen wilden we niet.
Lees ook Even tot rust komen aan het Markermeer: tips voor een fijne vakantie in eigen land >
Tot Marcel met een idee kwam. Konden we de overwaarde niet opnemen uit de hypotheek en daarmee rendement behalen? Ik werk weliswaar bij een bank, maar op de fraudeafdeling, niet bij hypotheken. Dus ik had geen idee hoe dit in z’n werk zou gaan, maar aantrekkelijk klonk het wel. We gingen met een adviseur om de tafel en eigenlijk bleek het allemaal verrassend makkelijk te gaan. De bijna drie ton die ons huis meer waard was dan de hypotheek die we hadden, konden we – tegen bepaalde voorwaarden – grotendeels opnemen. We zouden dan onze woning tot de huidige marktwaarde financieren en het deel overwaarde daaruit opnemen, tegen de geldende hypotheekrente. Ons huis was zeven ton waard, bleek uit het taxatierapport, onze hypotheek was 410.000 euro. Bleef over: 290.000 euro. Het bedrag was genoeg om te investeren in bijvoorbeeld een extra huis voor de verhuur.
“Wat hadden we nou aan die overwaarde op ons huis, dachten we.”
Behalve dan dat die huizen momenteel voor ons te duur zijn. Daarom besloten we ons te richten op de vakantiehuisjes. Je ziet weleens van die aanbiedingen staan: investeren in een huisje op een park, en daar zes procent rendement of meer uithalen. Dat leek mij altijd een iets te aanlokkelijke belofte, maar toen ik toch maar informatie ging opvragen bleek er wel degelijk een grote kern van waarheid in te zitten. Al zou het rendement in ons geval alleen maar hoog zijn als we zelf niet in het hoogseizoen in het huisje zouden gaan zitten, maar het was bedoeld als investering, dus dat vonden we geen probleem.
Binnen een jaar na ons eerste gesprek met de adviseur tekenden we de koopakte van ons vakantiehuisje op een park op de Veluwe; 150.000 euro, en we konden dat zó betalen. De verhuur besteedden we in eerste instantie uit aan een bureau. Al snel was ons huisje vrijwel volgeboekt van april tot september. Dat gaat lekker, dachten we, en kochten met het resterende deel van de overwaarde plus wat spaargeld nog een huisje. Ik was inmiddels zo klaar met mijn baan, dat ik besloot op te zeggen. Al snel vond ik een andere baan voor minder uren en ook minder geld, maar het verschil vullen we aan met de opbrengst van de verhuur. Om die te vergroten, namen we het beheer ook in eigen hand. Nu werk ik op maandag, dinsdag en donderdag en rijd ik op woensdag en zaterdag vaak naar onze huisjes om van alles te regelen en nieuwe gasten te begroeten. Dan neem ik de kinderen mee, die zich in het bos en in de speeltuin vermaken en het heerlijk vinden daar. Altijd kom ik met een glimlach thuis. Dat gebeurde bijna nooit toen ik nog bij de bank werkte.” Dit artikel staat in Kek Mama 14-2021. Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.