De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Marloes.
Hoeveelste kindje: eerste
Welke termijn: 41+6
Duur van de bevalling: 6 uur
Waar: Thuis in bad
Heb je je voorbereid op de bevalling? En zo ja, hoe?
Een goede voorbereiding is het halve werk was mijn motto, dus ik heb mij uitgebreid voorbereid. Ik vond de bevalling best spannend, dus het gaf mij veel rust om juist om mij goed in te lezen wat ik kon verwachten, zodat ik het daarna helemaal los kan laten en aan het moment over laten. Het boek ‘Positief bevallen’ van Milli Hill kan ik zeker aanraden. Aan de hand van dat boek heb ik 3 bevalplannen gemaakt: één voor een thuisbevalling, één voor een ziekenhuisbevalling en één voor een spoedkeizersnede. Dit waren echt geen uitgebreide boekwerken maar één A4 met de iconen (die ik uit het boek van Milli Hill downloadde Klik hier voor de iconen) met mijn wensen.
Een geboorteplan gaat er voor mij over om van tevoren na te denken over mogelijke beslissingen die tijdens je bevalling naar voren kunnen komen. Bijvoorbeeld wil je pijnstilling, wil je hands-off of hands-on coaching van de verloskundige, wie pakt de baby aan. Zodat je daar niet tijdens de bevalling nog over hoeft na te denken en helemaal in je bubbel kan kruipen.
Ook heb ik samen met mijn vriend een online hypnobirth cursus gevolgd bij Mom & Co. Deze cursus is gemaakt door een verloskundige en ze legt op een hele duidelijke manier de verschillende fases van een bevalling uit. Tijdens het opvangen van de weeën heb ik veel aan de ademhalingsoefeningen uit deze cursus gehad. In mijn verlof heb ik nog de podcast Mama’en de Podcast geluisterd van Nina Pierson. Ook daar heb ik veel steun aan gehad.
Hoe verliep de bevalling?
‘Ik durf het soms bijna niet hardop te zeggen, omdat je zo vaak horrorverhalen hoort, maar ik kijk heel positief terug op mijn bevalling. Ik ben thuis in bad bevallen, dat wilde ik heel graag en daarvan ben ik heel blij dat het is gelukt. Ik ben een ‘langdrager’ zoals mijn verloskundige dat noemde en met 41 weken en 6 dagen bevallen. In de laatste week ga je in gesprek met de verloskundige om de bevalling in te leiden, maar dat wilde ik eigenlijk niet. Ik ben toen nog gestript, maar dat had geen effect. Uiteindelijk werd de inleiding op dinsdag gepland op zaterdagochtend. Ik bleef die laatste dagen hoop houden dat het toch nog thuis zou gebeuren die week. Echter toen ik vrijdagochtend wakker werd en niks voelde, legde ik mij er bij neer dat ik in het ziekenhuis ging bevallen.
Plot twist. Mijn dochter had echter een verrassing voor ons in petto en de bevalling begon op vrijdagavond 21.00 uur. Ik maakte me klaar om naar bed te gaan, want we moesten ons volgende ochtend vroeg melden in het ziekenhuis. Toen kreeg ik krampen en ging ik naar de wc. Na een tijdje kwam mijn vriend bij mij kijken en vroeg hij of dit geen weeën waren? Ik zei: ik weet het niet, ik denk het niet. Mijn vriend ging de krampen timen en ze kwamen al best regelmatig om de 10 minuten. Ik kon het niet geloven dat het toch nog thuis ging gebeuren en besefte het eerst niet. Mijn vriend overtuigde mij ervan dat dit toch echt weeën waren. We belde de verloskundige en die zou later komen kijken. Ik ging onder de douche staan en later in het badkamer bad liggen. De weeën kwamen al vlug sneller achter elkaar. Samen met mijn vriend ving ik de weeën op door de ademhalingsoefeningen te doen die we bij de hypnobirthcursus hadden geleerd. Ook vroeg ik hem om mij ‘leuke dingen’ te vertellen. Dit hadden we ook geleerd in de hypnobirthcursus, om bijvoorbeeld aan vakanties of andere leuke momenten in je leven te terugdenken. Toen de verloskundige kwam zei ze: ‘Wat zijn jullie een goed team samen, ik ga beneden het bevalbad opzetten, blijf jij bij haar’.
Toen het bad klaar was, was het wel nog even een uitdaging om de trap af te komen tussen de weeën door. Toen ik eenmaal in bad stapte weet ik niet wat ik meemaakte: wat een verlichting! Het warme water voelde heerlijk en haalde de scherpe randjes van de behoorlijk heftige weeën. Het was een verschil van dag en nacht. Ook vond ik het fijn dat ik in het bad kon bewegen door het water. Van positie wisselen ging een stuk soepeler. Van zittend, naar een zijligging naar handen en voeten. Ook was het licht in de kamer gedimd, had ik van tevoren een beval-playlist gemaakt en had ik affirmaties op de muur gehangen.
Het bevalbad had zo’n positief effect op mij, dat ik tussen de weeën door mij helemaal high voelde van de endorfines. Ik zei bijvoorbeeld tegen mijn vriend en de verloskundige: ‘Ik voel me zo gelukkig, ik ben zo blij dat hier bij mij zijn om mij te helpen. Ik ben zó blij met jullie. Oh wacht even ik voel weer een wee opkomen, even concentreren’. Dan focuste ik me op mij ademhaling samen met mijn vriend en daarna kon ik weer bijkomen en een beetje tussen de weeën door soezen. Ik had nooit verwacht dat ik tussen de weeën door zo kon rusten en me zo ‘high’ en ‘happy’ voelde. Ik zei ook: ‘Dit gevoel doet me denken alsof ik high on love op een festival ben’. Mijn natuurlijke hormonen stonden dus helemaal aan en hielpen me bij de pijn. Desalniettemin waren de weeën pittig, maar ik vond het te doen.
De ontsluiting ging vlot, dus toen was de persfase daar. Die vond ik het pittigst van allemaal. Ik dacht namelijk je perst twee of drie keer en dan is je baby er. Girl, I was wrong. De persfase heeft 45 minuten geduurd bij mij. Ik vond het lastig om mee te persen en wist niet goed wat ik moest doen. Hoewel ik had gevraagd om een hands-off bevalling, vroeg ik mijn verloskundige om me toen te coachen. Ze stelde voor om van houding te veranderen naar handen en knieën en dat voelde beter. Toch vond ik de persfase heel pittig. Ik denk dat ik ook heb gezegd: ik weet niet hoelang ik het nog volhoud zo?! Toen de verloskundige zei: nog maximaal drie weeën en dan is ze er. Wist ik dat ik dat ik moest doorzetten en alles op alles moest zetten. Er kwamen flink wat oergeluiden uit mijn keel, waarvan ik niet wist waar ik het in me had en toen werd mijn dochter geboren. ‘Ze is er!!!!’ zei ik verbaas en dolblij. Totale verbazing en geluksgevoelens dat het me was gelukt raasde door me heen. Ik voelde me ook heel erg trots op mezelf. Ook zei ik tegen mijn vriend: ik ga dit nooit meer doen, bij de volgende ben jij aan de beurt! (en jawel er kwam echt nog een tweede).
Ik was zo opgelucht dat het voorbij was en was gelukt, dat ik vergat dat de placenta nog moest komen. Dat was nog wel een dingetje, want die wilde niet zo makkelijk komen en dus had ik behoorlijk wat bloedverlies. Tegen die tijd was ik uit mijn bevalbad en moest ik de na-weeën opvangen op de grond, terwijl de verloskundige op mijn buik drukte. Na een hoop geduw, trek en een oxytocine spuit werd de placenta geboren. Dit was ook nog een flink pijnlijk stuk, maar omdat mijn dochter was geboren kon het me allemaal niet veel meer schelen. Ik dacht alleen maar: ze is er!!”
Hoe heb je de bevalling ervaren?
“Positief, intens, als een rollercoaster. Mijn bevalling duurde zes uur dus toen de weeën begonnen werden die vrij snel heftiger. Ik maakte me zorgen hoelang ik dit kon opvangen, maar eenmaal in mijn bevalbad wist ik wel dat ik dit wel een tijdje kon volhouden. Ook gaf de verloskundige aan dat de ontsluiting goed liep (ik wilde niet precies weten hoeveel cm), dus ik had er een goed gevoel over. Door het bad kon ik ook goed in mijn eigen bevalbubbel kruipen.”
Wat was de eerste gedachte die je had toen je kindje was geboren?
‘’Ze is er!!!!!? Ik heb het gedaan! Het is gelukt!?!?!’’. Gevoelens van pure verbazing en geluk wisselden elkaar af, terwijl ik mijn baby in mijn armen had. Ik kon het niet bijna niet geloven, dat het was gelukt en dat ik dit voor elkaar had gekregen.”
Hoe kijk je achteraf terug op je bevalling?
“Positief. Ik besef me dat ik erg geluk heb gehad, dat het toch is gelukt om thuis te bevallen. Ik heb er lang op moeten wachten (bijna 42 weken), maar ik heb uiteindelijk wel mijn droombevalling gekregen. Thuis, in bad, met alleen mijn vriend en de verloskundige, zonder pijnstilling. Ik had me zeer grondig voorbereid, maar ik besef me ook dat ik zeer veel geluk heb gehad dat het zo is gegaan. En ‘droombevalling’ klinkt heel idyllisch, zo zie ik het wel echt, maar dat betekent niet dat het met vlagen óók f*cking veel pijn heeft gedaan.”
Wat zou je andere vrouwen die gaan bevallen willen meegeven?
“Beval in een bevalbad! Ik ben groot voorstander van badbevallingen en vertel tegen elke vriendin die zwanger is dat ze dit moet overwegen. Het heeft mij enorm geholpen bij het opvangen van de weeën. Als je het niks vind, dan ga je er gewoon weer uit. Maar probeer het op z’n minst! Ook in het ziekenhuis hebben ze bevalbaden of kun je zelf een bevalbad meenemen.
Lees je goed in. Een bevalling valt niet te plannen, maar je kunt wel de regie houden door te weten welke keuzes je hebt. Ik kreeg zelf veel rust van een goede voorbereiding. Hierdoor wist ik van tevoren al wat me ongeveer te wachten zou staan en kon ik me in het moment er helemaal aan over geven. Ik denk dat kennis veel kracht geeft. Ook had ik mij goed ingelezen over de risico’s en alternatieven bij mogelijke medische interventies als ik een ziekenhuisbevalling zou hebben. Lees je in over de BRAIN-methode, je zelfbeschikkingsrecht, consent en overleg met je partner wie belangrijke beslissingen maakt of vragen stelt, als je het zelf tijdens je bevalling zwaar hebt. En nogmaals: huur een bevalbad. Thank me later.“
Benieuwd naar andere bevallingsverhalen? Hier lees je het verhaal van Heather en Elsemieke.
Bevallingsverhaal van Elsemieke: ‘Met gillende sirenes naar het ziekenhuis, achteraf best een vet verhaal’
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Danique Bossers (32) is CEO van mode-imperium Most Wanted en maakt de podcast Unfinished Business met verloofde Pieter Musters. Ook is Danique open over de ziekte endometriose, waar ze aan lijdt en aan geopereerd is. Ze maakte een podcastaflevering met specialist Maddy Smeets over deze slopende ziekte.
Anne-Marie en haar vriendin Laura verwachten in april hun eerste kindje en zoals veel aanstaande ouders, wilden ze graag een 3D-echo laten maken. In de ochtendshow met Mattie en Marieke deelde de zwangere nieuwslezeres haar eerste (en waarschijnlijk laatste) ervaring met de welbekende 3D-echo.
Er zijn van die vrouwen die meteen wisten: “Een dochter, dat past perfect bij mij!” Niet zo gek, want ze hadden al een zwak voor roze glitterjurkjes, vlechtkunst op topniveau en high tea’s met mini-sandwiches.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Pleun (29) geeft les aan groep 7.
Kelly (30) is al twaalf jaar samen met haar grote liefde Sander (31). Zij gunt hem één keer per jaar een avontuurtje buiten de deur, omdat ze weet dat het helemaal goed zit tussen hen twee.
