Aankleden, broodtrommels vullen, schooltassen inpakken: en dat allemaal voordat je werkdag begint. De ochtendspits valt wekende moeder Elise Knowles behoorlijk zwaar, schrijft ze in een openhartige Instagram-post.
Lees verder onder de advertentie
De moeder van vier steekt andere (werkende) moeders een hart onder de riem.
Waslijst aan taken
Vier kinderen aangekleed en wel op school krijgen, vraagt om een flinke portie multitasken. “Het is moeilijk om ontbijt te maken voor vier hongerige buikjes. Om naar al hun vragen te luisteren en passende antwoorden te geven. Om met een peuter op mijn arm een beha aan te doen. Om scheidsrechter te spelen tijdens het inpakken van broodtrommels. Om geen boeken, sportkleding en andere spullen te vergeten. Om iedereen tevreden te houden”, aldus Elise.
Maar wat Elise soms nét zo moeilijk vindt, is het ‘achterlaten’ van haar kroost. “Ze huilen en klampen zich vast aan mijn kleding. Ik loop weg en probeer mijn tranen in te slikken. In de auto barst ik in huilen uit en vraag ik mezelf af: is dit het allemaal waard?” Ook als het leven als werkende moeder haar allemaal te veel wordt, geeft Elise zichzelf én andere moeders een wijze les mee. “Je doet het goed. Er komen andere tijden. Je bent sterk. Morgen is weer een nieuwe dag. En onthoud: niemand van ons doet het perfect, maar elke moeder doet haar best.”
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.