Foto: Kee & Kee
Het is dat Echte Gooische moeder Pauline Wingelaar (39) een en/of-agenda deelt met man Harmen, anders liep ze niet in zeven maar acht sloten tegelijk. Ze is naast realityster ook content creator en moeder van Reinier (9) en Diederik (7).
“Je zou het niet zeggen, maar vroeger was ik erg gestructureerd. Dat veranderde tijdens mijn studietijd en rond Echte Gooische meisjes. Ik wist daarna niet wat ik wilde met mijn leven: iets met mijn studie, verder met tv? Die chaos in mijn hoofd is nooit meer verdwenen. Al leef ik sinds een jaar echt op mijn en/of-agenda met Harmen. Alles krijgt een kleurtje: rood is zakelijk, groen is familie, blauw is echt privé – die afspraken hoeft zelfs hij niet te zien. Schrijf ik het niet tot in den treure op, vergeet ik het meteen. Voorheen liep ik de hele dag achter de feiten aan, vulde het ene gat met het andere. Dat gaat nu beter, alhoewel… deze interviewafspraak was ik toch ook weer vergeten, haha.
Zodra mijn tenen ’s ochtends de vloer raken, ben ik aan én druk. Vroeger bezorgde ik Harmen daardoor een ochtendhumeur, maar hij kan er steeds beter mee omgaan. Tegenwoordig vind ik het weleens zielig voor de kinderen, al is Rein – mijn oudste – net zo. Mijn moeder zei vroeger al: ‘Gooi er een kwartje in en ze houdt nooit meer op. Pauline lult vijf kwartier in een uur.’ En dat is nog steeds zo. Als ik mezelf terugzie op tv, dan denk ik weleens: jeetjemina, wat ben ik toch aanwezig. Heb ik een drukke dag waarop ik
mezelf constant hoor praten, word ik letterlijk moe van mezelf.
Heb ik een drukke dag waarop ik
mezelf constant hoor praten, word ik letterlijk moe van mezelf
Vrienden noemen we ook wel een wervelwind. Zij kennen me als aanwezig, maar ik ben zeker niet de aanjager van de groep. Vriendinnen zie ik vaak weken niet. Daarin ben ik wat asociaal. Ik zeg altijd: ‘Ja leuk, laten we afspreken’, maar antwoord daarna nooit meer. Niet omdat ik er geen zin in heb, maar
omdat het niet meer past in mijn hoofd. Ook wat dat betreft is die gedeelde agenda top. Tegenwoordig krijg ik meldingen dat Harmen dan maar een etentje met vrienden heeft ingepland.
Ik loop altijd gigantisch achter met het beantwoorden van appjes en mails. Soms moet ik daarin even aangezwengeld worden, maar daarna weet ik van geen ophouden. Wat dat betreft ben ik net een dieselmotor. Neem ik mezelf voor ‘even een paar mails’ te doen als de kinderen op bed liggen, dan ga
ik maar door. Is het zo twee uur ’s nachts.
Als mijn sociale batterij leeg is, wil ik thuis vooral rust in de tent. Kaarsjes aan, een spelletje spelen met de kinderen. Ik ontspan dan door doelloos te scrollen op mijn telefoon of het kijken van een serie. Het helpt dat ik tegenwoordig veel naar buiten moet voor onze puppy. Dat leek me naast gezellig, ook goed voor mijn brein.
Rond mijn menstruatieperiode sta ik trouwens níet aan, dan ben ik eerder ‘zwelgje’. Ik heb altijd al veel last van mijn menstruatie gehad. Veel pijntjes. Dus in die tijd doe ik alleen de verplichte dingen. Ik vind mezelf dan overprikkeld en zielig, lig het liefst in mijn joggingbroek op de bank. Vroeger was ik nooit chagrijnig, maar naarmate ik ouder word, betrap ik mezelf erop dat ik soms boos ben om het boos zijn. Zullen de hormonen wel zijn.
Nee is ook een antwoord, besef ik steeds meer. Ik zeg het ook vaker. Dat moet wel, anders loop ik over. Ik doe zoveel en vind alles leuk, maar het kost toch altijd meer tijd dan je dacht. Tegenwoordig zet ik een streep door m’n agenda in de weekenden en vakanties. Zo kan ik toch een beetje opladen. Ik kan altijd meer klussen aannemen. Het kan altijd groter, beter, voor meer geld. Maar het is óók leuk om thuis een gezellige moeder te zijn. Die balans vinden lukt me steeds beter.”
Dit interview met Pauline Wingelaar staat in Kek Mama Special 1 – Level up! die in de winkels ligt.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
