Beeld: privé
Lindy (40) woont met zoon Sepp (7) in Spanje. Man Jasper (40) is er de helft van de tijd.
“Voordat ik moeder werd, woonde ik een tijd in Londen. De wens om nog eens een buitenlands avontuur aan te gaan liet me nooit meer los. Op campervakantie in Italië, toen Sepp nog een baby was, beseften Jasper en ik: als we dit echt wilden, moest het nu, voordat Sepp naar school zou gaan.
We hadden maar een paar eisen aan onze bestemming: het moest er veilig zijn, niet te ver van Nederland, het weer moest lekker zijn en goed eten was een must.
Mijn moeder huurde elk jaar een heel jaar lang steeds een ander vakantiehuis in Spanje, waar ze dan af en aan verbleef. We besloten een tijdje in één te verblijven, kijken hoe dat ging. We verhuurden ons huis in Scheveningen voor een jaar, dan konden we daarna altijd nog terug. Maar het bleek fantastisch en we kochten datzelfde jaar nog een huis in een dorp verderop, vlakbij Alicante.
Voor Jaspers werk maakte het niet uit waar we woonden. Op het grootste schip ter wereld vervoert hij onder andere olieplatforms. Mijn baan als property manager kon ik niet meenemen naar Spanje, maar werk in het vastgoed was er te over. Emigreren bleek doodsimpel: als je een NIE-nummer hebt, een soort bsn voor buitenlanders, kun je in Spanje bijna alles regelen.
Jasper en ik spraken af dat ik het eerste jaar thuis zou blijven. Maar ik was ongelukkig als thuisblijfmoeder van een dreumes. Na een baan bij een Spaanse makelaar dienden zich uiteindelijk drie investeerders aan en startte ik een service- en administratiebedrijf voor Nederlandse vastgoedklanten, met inmiddels 27 Nederlandse personeelsleden.
Jasper is steeds zes weken op zee en dan zes weken thuis. Van zijn vertrek maken Sepp en ik een feestje. Dan gaan we naar McDonald’s en mag hij bij me in bed slapen. In die weken breng ik hem ’s ochtends vroeger naar de schoolbus, zodat we met Jasper kunnen videobellen. Sepp gaat naar een internationale vrije school. Dat past beter bij hem dan een reguliere, strengere Spaanse uniformschool.
“Als Jasper vertrekt, maken Sepp en ik er een feestje van”
Mijn relatie heeft door de emigratie ups en downs gekend. Zonder mijn moeder of vrienden om me heen was de periode zonder werk en zonder Jasper soms best eenzaam. Toch heb ik geen seconde overwogen om terug te keren, daarvoor ben ik te veel een doorzetter. En kijk waar we nu staan.
Lees ook – ‘Ik heb nog nooit zo hard gehuild als toen mijn zoon (11) naar Amerika emigreerde’ >
Sepp spreekt vloeiend Spaans, maar wil het niet met ons spreken. Met vriendjes praat hij Engels, Spaans en Nederlands door elkaar, en ook bij ons mixt hij onbewust talen. ‘Dat vind ik zo boring’, zegt hij dan. Hij begrijpt dat hij Nederlands is, ziet onze familie in Nederland een paar keer per jaar, maar qua cultuur is hij Spaans. Behalve tijdens sinterklaas. Dan zijn er gelukkig altijd een paar Pieten die in Spanje blijven om hier cadeautjes rond te brengen.
Hoe graag Jasper en ik ook willen integreren in Spanje, onze vrienden zijn vooral expats. Voor conversaties in het Spaans beheersen we de taal nog niet genoeg. Daarvoor gaan we nu op les. Toch durf ik onze levensstijl Spaans te noemen.
“Uit eten gaan met kinderen is ook doodnormaal, niemand doet moeilijk als ze herrie maken”
Wat ik zo leuk vind hier, is dat kinderen volledig integreren in de levens van de volwassenen. Als ouders om tien uur ’s avonds een feest hebben, nemen ze hun kinderen gewoon mee. Dan slapen ze maar ergens op een bank, of blijven op. Uit eten gaan met kinderen is ook doodnormaal, niemand doet moeilijk als ze herrie maken.
Ik geniet van het buitenleven en de gemoedelijkheid. Natuurlijk waren er wel dingen waar ik aan moest wennen toen we net in Spanje woonden. In de gezondheidszorg is de dokter bijvoorbeeld de baas, je hebt maar te ondergaan wat die besluit. En ik mis mijn fiets, alles moet hier met de auto. Maar bovenal zie ik emigreren als een verrijking van ons leven. Het leert ons anders naar de wereld te kijken en mensen beter te begrijpen. Niet overal gaan dingen hetzelfde. Ik kan me niet voorstellen dat ik Sepp én onszelf dat had onthouden.”
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Ruzie met je partner, het overkomt de beste. Of het nu gaat om een niet-opgeruimde sok, een ruzie om een vuilniszak of de thermostaat die op de verkeerde stand staat, kleine irritaties kunnen zomaar escaleren. Dat weet Valerie (26) als geen ander.
Sanne is bekend van haar sketchvideo’s op haar Instagramkanaal @laviesanne. Ze is moeder van James (9), Isé (6) en Amélie (2).
Wie jarig is, trakteert! Als moeder wil je natuurlijk iets leuks bedenken zonder dat je urenlang in de keuken hoeft te staan. Dat dacht ook Bibi Breijman, die voor de verjaardag van dochter Teddy een lekkere en supersnelle traktatie in elkaar flanste.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (7 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: hoe een zieke peuter zorgt voor het terugschieten in vaste rolpatronen.
Een nieuw jaar, een nieuw bedrag voor de kinderbijslag. Dat is fijn om te weten, want elke euro helpt als je kinderen sneller groeien dan je portemonnee kan bijhouden. Dit zijn de bedragen voor 2025.
Gender disappointment: het is een taboe, maar het komt wel regelmatig voor. Soms heb je al van jongs af aan een bepaald beeld van je gezin in je hoofd, soms heb je gewoon voorkeur voor een geslacht. Het overkwam Cynthia, die gewoon eigenlijk haar gezin altijd voor zich zag met een zoon en een dochter.
