Beeld: privé
Lindy (40) woont met zoon Sepp (7) in Spanje. Man Jasper (40) is er de helft van de tijd.
“Voordat ik moeder werd, woonde ik een tijd in Londen. De wens om nog eens een buitenlands avontuur aan te gaan liet me nooit meer los. Op campervakantie in Italië, toen Sepp nog een baby was, beseften Jasper en ik: als we dit echt wilden, moest het nu, voordat Sepp naar school zou gaan.
We hadden maar een paar eisen aan onze bestemming: het moest er veilig zijn, niet te ver van Nederland, het weer moest lekker zijn en goed eten was een must.
Mijn moeder huurde elk jaar een heel jaar lang steeds een ander vakantiehuis in Spanje, waar ze dan af en aan verbleef. We besloten een tijdje in één te verblijven, kijken hoe dat ging. We verhuurden ons huis in Scheveningen voor een jaar, dan konden we daarna altijd nog terug. Maar het bleek fantastisch en we kochten datzelfde jaar nog een huis in een dorp verderop, vlakbij Alicante.
Voor Jaspers werk maakte het niet uit waar we woonden. Op het grootste schip ter wereld vervoert hij onder andere olieplatforms. Mijn baan als property manager kon ik niet meenemen naar Spanje, maar werk in het vastgoed was er te over. Emigreren bleek doodsimpel: als je een NIE-nummer hebt, een soort bsn voor buitenlanders, kun je in Spanje bijna alles regelen.
Jasper en ik spraken af dat ik het eerste jaar thuis zou blijven. Maar ik was ongelukkig als thuisblijfmoeder van een dreumes. Na een baan bij een Spaanse makelaar dienden zich uiteindelijk drie investeerders aan en startte ik een service- en administratiebedrijf voor Nederlandse vastgoedklanten, met inmiddels 27 Nederlandse personeelsleden.
Jasper is steeds zes weken op zee en dan zes weken thuis. Van zijn vertrek maken Sepp en ik een feestje. Dan gaan we naar McDonald’s en mag hij bij me in bed slapen. In die weken breng ik hem ’s ochtends vroeger naar de schoolbus, zodat we met Jasper kunnen videobellen. Sepp gaat naar een internationale vrije school. Dat past beter bij hem dan een reguliere, strengere Spaanse uniformschool.
“Als Jasper vertrekt, maken Sepp en ik er een feestje van”
Mijn relatie heeft door de emigratie ups en downs gekend. Zonder mijn moeder of vrienden om me heen was de periode zonder werk en zonder Jasper soms best eenzaam. Toch heb ik geen seconde overwogen om terug te keren, daarvoor ben ik te veel een doorzetter. En kijk waar we nu staan.
Lees ook – ‘Ik heb nog nooit zo hard gehuild als toen mijn zoon (11) naar Amerika emigreerde’ >
Sepp spreekt vloeiend Spaans, maar wil het niet met ons spreken. Met vriendjes praat hij Engels, Spaans en Nederlands door elkaar, en ook bij ons mixt hij onbewust talen. ‘Dat vind ik zo boring’, zegt hij dan. Hij begrijpt dat hij Nederlands is, ziet onze familie in Nederland een paar keer per jaar, maar qua cultuur is hij Spaans. Behalve tijdens sinterklaas. Dan zijn er gelukkig altijd een paar Pieten die in Spanje blijven om hier cadeautjes rond te brengen.
Hoe graag Jasper en ik ook willen integreren in Spanje, onze vrienden zijn vooral expats. Voor conversaties in het Spaans beheersen we de taal nog niet genoeg. Daarvoor gaan we nu op les. Toch durf ik onze levensstijl Spaans te noemen.
“Uit eten gaan met kinderen is ook doodnormaal, niemand doet moeilijk als ze herrie maken”
Wat ik zo leuk vind hier, is dat kinderen volledig integreren in de levens van de volwassenen. Als ouders om tien uur ’s avonds een feest hebben, nemen ze hun kinderen gewoon mee. Dan slapen ze maar ergens op een bank, of blijven op. Uit eten gaan met kinderen is ook doodnormaal, niemand doet moeilijk als ze herrie maken.
Ik geniet van het buitenleven en de gemoedelijkheid. Natuurlijk waren er wel dingen waar ik aan moest wennen toen we net in Spanje woonden. In de gezondheidszorg is de dokter bijvoorbeeld de baas, je hebt maar te ondergaan wat die besluit. En ik mis mijn fiets, alles moet hier met de auto. Maar bovenal zie ik emigreren als een verrijking van ons leven. Het leert ons anders naar de wereld te kijken en mensen beter te begrijpen. Niet overal gaan dingen hetzelfde. Ik kan me niet voorstellen dat ik Sepp én onszelf dat had onthouden.”
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Rijn (35) worstelt met een dilemma. Zijn vriendin wil haar zestienjarige puber huur laten betalen om haar verantwoordelijkheidsgevoel te vergroten, maar Rijn vindt dit veel te ver gaan. Een felle ruzie zet hun hele gezin op scherp. Hoe kan hij dit nog oplossen?
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
