“Ik sta zo’n twee jaar ingeschreven bij Stichting Matchis (de organisatie die stamceldonoren en patiënten met elkaar verbindt) als ik in december 2018 word opgeroepen als match. Na een intensieve medische keuring en de daadwerkelijke operatie, vertelt de arts mij iets waar ik nog wekelijks aan terugdenk: mijn stamcellen zijn bedoeld voor een baby, een jongetje dat nota bene net zo oud is als mijn eigen zoon. Op het moment dat ik dat hoor, barst ik in tranen uit. Van verdriet, omdat ik als moeder niet wil weten door wat voor heftige tijd zijn ouders gaan. Maar ook van blijdschap, want hoewel ik iederéén die laatste sprankel hoop gun, een baby nog een kans op leven kunnen bieden is wel heel bijzonder.
Gek misschien, maar een jaar lang twijfelde ik om Stichting Matchis te bellen om te horen hoe het met het kindje gaat. Want wat nu als het slecht nieuws is, raakt het me dan niet te veel? Gelukkig trekt mijn vriend me uiteindelijk over de streep: mocht het kindje overleden zijn, dan heb ik er wel alles aan gedaan. En zo is het. Dan krijg ik een telefoontje dat mijn stoutste dromen overtreft. Niet alleen hoor ik dat de match 100 procent was, ook vertelt de medewerker van Stichting Matchis dat de peuter in goede gezondheid verkeert.
Lees ook ‘Hierdoor sta ik er nóg vaker bij stil dat een gezond kind hebben niet vanzelfsprekend is’ >
Omdat stamceldonatie volgens de wet anoniem is, zal ik nooit te weten komen wie het kindje precies is. Wel mag ik zijn ouders een brief schrijven. Ook anoniem, maar dat maakt me eigenlijk niks uit. Ik wil gewoon laten weten dat ik na al die tijd nog steeds aan ze denk. En dat ik het als een geschenk zie dat ik hun kind heb mogen helpen. Want, zoals ik eerder geleden al schreef: naast dat ik iets heb gegeven, heb ik er veel meer voor teruggekregen: extra bewustwording dat het hebben van een gezond kind niet vanzelfsprekend is – iets waar ik voorheen nog te weinig over nadacht.” Beeld: Marco Kolanus In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
Soms gebeuren dingen zo snel dat je niet weet wat je overkomt, en heb je achteraf spijt dat je het niet anders aangepakt hebt. Zo ook Gwen, die met haar zoon een nare aanvaring had met de jeugdarts.
Ouders door het hele land zitten met een onverwacht probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, bedoeld om herplakbaar te zijn, zitten muurvast op de ramen. Waar kinderen enthousiast aan het plakken sloegen, zitten ouders nu gefrustreerd te schrobben. Jumbo reageert.
Ouders in heel Nederland zitten met een plakkerig probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, die zouden moeten kunnen herplakken, zitten vast op de ramen. Kek Mama to the rescue!
