“Ik sta zo’n twee jaar ingeschreven bij Stichting Matchis (de organisatie die stamceldonoren en patiënten met elkaar verbindt) als ik in december 2018 word opgeroepen als match. Na een intensieve medische keuring en de daadwerkelijke operatie, vertelt de arts mij iets waar ik nog wekelijks aan terugdenk: mijn stamcellen zijn bedoeld voor een baby, een jongetje dat nota bene net zo oud is als mijn eigen zoon. Op het moment dat ik dat hoor, barst ik in tranen uit. Van verdriet, omdat ik als moeder niet wil weten door wat voor heftige tijd zijn ouders gaan. Maar ook van blijdschap, want hoewel ik iederéén die laatste sprankel hoop gun, een baby nog een kans op leven kunnen bieden is wel heel bijzonder.
Gek misschien, maar een jaar lang twijfelde ik om Stichting Matchis te bellen om te horen hoe het met het kindje gaat. Want wat nu als het slecht nieuws is, raakt het me dan niet te veel? Gelukkig trekt mijn vriend me uiteindelijk over de streep: mocht het kindje overleden zijn, dan heb ik er wel alles aan gedaan. En zo is het. Dan krijg ik een telefoontje dat mijn stoutste dromen overtreft. Niet alleen hoor ik dat de match 100 procent was, ook vertelt de medewerker van Stichting Matchis dat de peuter in goede gezondheid verkeert.
Lees ook ‘Hierdoor sta ik er nóg vaker bij stil dat een gezond kind hebben niet vanzelfsprekend is’ >
Omdat stamceldonatie volgens de wet anoniem is, zal ik nooit te weten komen wie het kindje precies is. Wel mag ik zijn ouders een brief schrijven. Ook anoniem, maar dat maakt me eigenlijk niks uit. Ik wil gewoon laten weten dat ik na al die tijd nog steeds aan ze denk. En dat ik het als een geschenk zie dat ik hun kind heb mogen helpen. Want, zoals ik eerder geleden al schreef: naast dat ik iets heb gegeven, heb ik er veel meer voor teruggekregen: extra bewustwording dat het hebben van een gezond kind niet vanzelfsprekend is – iets waar ik voorheen nog te weinig over nadacht.” Beeld: Marco Kolanus In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Als ouder doe je er alles aan om je kind veilig te houden. Maar helaas heb je dat niet altijd zelf in de hand. Lina’s ergste nachtmerrie werd werkelijkheid: haar zoon verdween van de opvang. De redder? Zijn GPS tracker.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Ah, Harry Potter! Die magische wereld waar iedereen – van kinderen tot volwassenen – zich in kan verliezen. Maar voordat je je mini-me introduceert aan Zweinstein, rijst de vraag: op welke leeftijd is dat eigenlijk een goed idee? Want hoewel het eerste boek begint met een elfjarige Harry die nog geen vlieg kwaad doet (behalve […]
Een treinrit kan een spannend uitje zijn. Niet alleen voor je kind, maar ook voor jou als ouder. Denise (36) nam haar vijfjarige dochter voor het eerst mee met de trein, maar dat avontuur liep anders dan verwacht.
Janna (28) probeerde samen met haar vriend Ward (29) een polyamoureuze relatie. Wat eerst een spannend idee leek en een volgende stap naar ultieme vrijheid, betekende uiteindelijk het einde van hun relatie.
Jaimie Vaes heeft turbulente jaren achter de rug. In een video van Fawry not Sawry vertelt ze openhartig over het contact met haar ex Jorik Scholten, het alleenstaande moederschap en het autisme van haar zoontje Lío (5).
