Je kind wil spaghetti, dus schotel je ‘m een bord pasta voor. Maar dan hoeft-ie het ineens niet – herkenbaar? Blogger Leigh Anderson was klaar met de eetstrijd met haar zoons en besloot het heel anders aan te pakken. Mét succes.
Lees verder onder de advertentie
Lepel erwten
‘Onze oudste was anderhalf toen hij weigerde te eten wat ik voor hem maakte’, schrijft ze op haar blog. ‘Hij at alleen vlees, kaas en brood. Fruit en groenten? Ho maar.’ Uit wanhoop verstopte ze allerlei groenten in smoothies en andere gerechten. ‘Ik ging hem zelfs achterna met een lepel erwten, maar niets hielp.’
Leigh zag de toekomst somber in, want een vriendin van haar heeft een dochter van 6 die nog steeds niet wil eten. ‘Maar toen las ik een boek van een diëtiste en familietherapeut’, zegt ze, ‘en dat beschrijft een nieuwe methode: de ouder bepaalt wanneer er wordt gegeten, wat er waar geserveerd wordt. Het kind beslist óf en hoeveel hij eet. Er staat altijd iets op tafel dat je kind zal eten, zoals rijst of brood, dus alle nieuwe gerechten worden gecombineerd met vertrouwd voedsel.’
Lees verder onder de advertentie
Leigh besloot een poging te wagen. ‘En warempel, de eetstrijd verdween als sneeuw voor de zon. Ik maak nu eten, zet dat voor ‘m klaar en hij kiest zelf wat hij eet. Mijn zoon is nu 5 en nu we gestopt zijn met onderhandelen, heeft hij zelfs meer groenten geprobeerd dan ik had verwacht.’
Zes magische woorden
Bij Leigh thuis zijn er nu 6 magische woorden: ‘‘Je hoeft het niet te eten.’ Elke keer als mijn zoon iets niet wil – want dat komt natuurlijk nog wel steeds voor – dan zeg ik rustig dat het niet hoeft. Ik dwing hem nergens meer toe en dat werkt perfect. Mijn zoon probeert nu vaker uit zichzelf iets nieuws te eten.’
Lees verder onder de advertentie
Ook bij haar tweede zoon, nog een peuter, slaat de methode aan. ‘Natuurlijk gaat het niet perfect. Het komt ook nog gewoon voor dat mijn zoons het vertikken om maar één hap te nemen. Maar over het algemeen werkt dit systeem redelijk goed. Voedsel is bij ons thuis niet meer een beloning of een straf, of goed of slecht. En we dwingen onze kinderen niet meer om de aanwijzingen van hun lichaam te negeren en iets te eten dat ze niet willen.’
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.