Beeld: Shutterstock
Tekla (38) heeft drie kinderen van 11, 6 en 3 jaar. Ze gelooft er sterk in dat kinderen horen te worstelen met hun emoties en dat ze hier prima zelf uit kunnen komen. ‘Ik geloof dat het ze weerbaarder maakt, dus een driftbui van mijn peuter in de supermarkt laat ik gewoon gebeuren. Ik neem een neutrale houding aan en wacht tot het over gaat.’
‘Ik weet echt wel dat dit niet is hoe de meeste mensen omgaan met de driftbuien van hun kinderen. Ik eerder ook niet. Toen mijn oudste nog een peuter was, pakte ik het ook geheel anders aan. Ik heb geprobeerd hem te leren om te gaan met zijn emoties. Te zeggen dat ik zie dat hij boos is en dat die emotie er mag zijn (zoals ik las op het NJI), ook al is er niet altijd een reden om boos te zijn. Ook heb ik hem vermanend toegesproken als hij zich in een publieke ruimte theatraal ter aarde stortte, om vervolgens een kwartier lang te krijsen alsof iemand zijn teennagels uittrok. Maar dat hielp niet. Weglopen gaf ook niet het gewenste resultaat, dus ik heb het bij mijn tweede leg over een andere boeg gegooid.’
Lees ook –
Is een tweede leg egoïstisch? >
‘Kinderen zijn sterker dan je denkt. Ze kunnen nog niet altijd onder woorden brengen wat ze ervaren, daarom gillen ze soms ook zo, maar probeer het eens: laat de driftbui passeren en doe niets. Loop niet weg, word zelf niet gefrustreerd en blijf zo neutraal mogelijk, zodat je kind vol vertrouwen door zijn of haar emoties kan worstelen.’
In het begin heb je erg veel geduld nodig, maar na verloop van tijd zal je merken dat je kindje sneller uit een driftbui komt. Doordat je erbij blijft, voelt je peuter zich nog steeds veilig. Het voelde voor mij een beetje onnatuurlijk in het begin, en gênant in bijvoorbeeld de supermarkt of op het schoolplein, maar je went eraan. Ik ben geen expert, maar kan deze aanpak aan iedereen aanraden. Meestal vraag ik na zo’n bui of hij zich nu beter voelt. Je zal je verbazen over de antwoorden die ik hier soms op krijg. Laatst zei hij met een zucht: ‘Ja, nu ben ik opgelucht. Dankje mama.’ Dan glim ik van trots.’
Wil je ook iets vertellen over jouw manier van opvoeden? Stuur een mail naar de redactie.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
