Anneke (29) is moeder van vijf kinderen (9, 7, 6, 3 en 2) en hoogzwanger van een meisje. Ze heeft altijd een groot gezin gewild.
Lees verder onder de advertentie
‘Altijd heb ik geweten dat ik moeder wilde worden, en het liefst wilde ik een groot gezin. Zelf kom ik uit een gezin met elf kinderen. Dus ik grap weleens over mijn kroost: joh, dit stelt nog niets voor. Ik hou van de reuring, de drukte, en de gezelligheid die kinderen met zich meebrengen. Toen ik twaalf was, paste ik al vaak op bij een gezin met acht kinderen. Dat deed ik in mijn eentje, zonder problemen. Heerlijk, lekker moederen en verzorgen.’
Lees verder onder de advertentie
Nog eentje
‘Ik hou ontzettend veel van baby’s. Dat tere lijfje, die zoete geur, het lekkere knuffelen. Na mijn vorige kind riep ik dat ik ‘echt klaar was’, maar toch ben ik nu weer hoogzwanger. ‘Nog eentje’, riep mijn man. Ook hij is gek op kinderen en wilde altijd een groot gezin. Tja, toen ging ik toch overstag. Kinderen geven zó veel liefde, dat maakt het zo mooi. De gedachte aan nog zo’n lief kleintje erbij maakte me bij voorbaat al gelukkig. Het was heel snel raak, dus ik moest even omschakelen toen ik de positieve test in mijn handen had. Zou het nu niet heel druk worden? Maar in zo’n groot gezin maakt één kind extra echt niet uit. Die draait gewoon mee in ons ritme. Ik verheug me nu alweer op de komende kraamtijd.’
‘Natuurlijk is het druk in huis. En soms is het zwaar. Vooral als de kinderen om niets ruzie maken, steeds maar schreeuwen en hun troep niet willen opruimen. Maar ik ben redelijk nuchter en maak me niet snel druk – het zal mijn Twentse inborst wel zijn. Eigenlijk vind ik het allemaal wel meevallen. Toen ik nog maar één kind had, liep ik daar de hele dag achteraan. Dat vond ik drukker dan nu, omdat de kinderen elkaar lekker bezighouden. Ze hebben altijd iemand om mee te spelen. Logistiek is het weleens pittig: ik heb geen rijbewijs en heb heel lang alle boodschappen op de fiets gedaan. Gelukkig laat ik die tegenwoordig bezorgen. Dat scheelt veel tijd en gesjouw.’
Lees verder onder de advertentie
Zelf voor zorgen
‘Een groot gezin vraagt financieel ook veel van je, zeker omdat wij het met één salaris moeten doen. Ik heb er bewust voor gekozen om niet te werken. Ik heb niet al die kinderen op de wereld gezet, om er vervolgens niet zelf voor te zorgen. Bovendien zou kinderopvang ons klauwen met geld kosten. Mijn man en ik zijn net over de grens in Duitsland gaan wonen. Daar zijn de huizen goedkoper en konden we voor weinig geld een groot huis krijgen. De kinderbijslag is trouwens ook hoger in Duitsland, dus dat is een fijn extraatje.’
Lees verder onder de advertentie
Geen oppas
‘Mensen zijn vaak verbaasd als ze horen hoeveel kinderen ik heb, ook vanwege mijn leeftijd. Maar ik wilde geen oude moeder zijn. En gelukkig trof ik een man die net zo verzot is op kinderen als ik. We gaan weinig samen uit – vind maar eens een oppas voor vijf kinderen. Samen op de bank tv kijken als de kinderen op bed liggen is onze quality time, en daar genieten we ook echt van. Laatst bedacht ik me dat ik waarschijnlijk later ook oma word van veel kleinkinderen. Daar word ik nu al blij van.’
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.