Beeld: Getty Images
Het leven is duur, zeker met een groot gezin. Femke (49), ervaart dat als geen ander. Ze heeft vier kinderen van 12, 15, 17 en 23 en heeft moeite om de eindjes aan elkaar te knopen, daarom denkt ze erover om haar oudste zoon kost en inwoning te vragen.
“Mijn kleine jongen, die eigenlijk al lang niet meer zo klein is kost en inwoning vragen? Ik vind het zo lastig. Hij is 23, afgestudeerd van zijn HBO-opleiding elektrotechniek, en werkt nu als een elektricien. Ik ben een alleenstaande moeder van vier kinderen, waarvan mijn 23-jarige de oudste is. Het is niet makkelijk om de eindjes aan elkaar te knopen, vooral niet nu de prijzen van alles de pan uit rijzen.
Mijn zoon is volwassen en eet veel, ik ben dol op hem, echt waar, maar zijn eetlust is enorm groot. Daarom denk ik erover na om hem een bijdrage van 200 euro per maand te vragen voor de boodschappen. Dat zou mij enorm veel lucht geven.
Het is niet dat hij geen geld heeft, integendeel. Hij verdient een fatsoenlijk salaris als elektricien, en hij geeft niet al zijn geld uit aan onzin, zoals sommige jongens van zijn leeftijd misschien doen. Hij heeft verantwoordelijkheid getoond door zijn opleiding af te maken en een baan te vinden, dus ik ben echt trots op hem. Maar toch, het voelt een beetje raar om geld te vragen aan je eigen kind, zelfs als hij al een volwassene is.
Aan de andere kant, waarom eigenlijk niet? We wonen toch onder hetzelfde dak, delen dezelfde maaltijden en maken gebruik van dezelfde voorzieningen. Het lijkt me niet meer dan eerlijk dat hij zijn steentje bijdraagt, toch? Ik bedoel, het gaat niet alleen om het geld, het gaat om het principe. Het gaat erom dat we als gezin samenwerken en elkaar steunen in moeilijke tijden.
Maar dan vraag ik me af, zal hij het begrijpen? Zal hij niet beledigd zijn als ik hem vraag om geld bij te dragen? Zal onze relatie veranderen als ik hem dit vraag? Ik wil niet dat hij denkt dat hij niet meer welkom is. Wat moet ik doen?”
Meepraten? Dat kan via onze Facebookpagina!
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Ouderschap is prachtig, maar soms ook doodvermoeiend. Gelukkig kunnen we leren van hoe ze het in Mozambique, Brazilië, Singapore en Maleisië aanpakken. Daar draait opvoeden minder om alles alleen doen en meer om samen dragen. En dat maakt het niet alleen lichter, maar ook leuker.
