Beeld: Getty
Aisha Scheuer (bekend van DIWMOTZ) schreef voor Kek Mama deze goudeerlijke gastcolumn over de lastige vragen van zoon Shai (5), die twee moeders heeft.
‘Mama, jij bent niet mijn echte mama hè?’
Ik stopte even met eten en een ongemakkelijke stilte nam het gesprek over. Al 5 jaar wacht ik op dit moment. Voordat we gingen insemineren heb ik alle rampscenario’s al doorgenomen. Hoe de andere kinderen hem zouden kunnen uitschelden voor ‘homo’ omdat zijn moeders lesbisch zijn. Hoe hij in zijn puberteit tijdens discussies naar me zou gaan schreeuwen dat ik niet zijn echte moeder ben. Maar vooral wanneer dat kwartje bij hem zal vallen, dat hij twee moeders heeft.
Het lijkt mij hetzelfde gevoel als wanneer je door Salzburg wandelt en je ineens beseft dat het dorpje zo heet vanwege de zoutmijnen. Of dat horeca een afkorting is van hotel, restaurant en café.
Maar mijn zoon vroeg het zich niet af, er viel geen kwartje, er werd geen link gelegd. Nee, mijn zoon zei het alsof hij het altijd al wist. Alsof het heel normaal was dat ik zijn echte moeder niet ben. Alsof hij eigenlijk zei:’Geef nou maar toe, mama, wie houden we hier voor de gek.’
Ik besloot me niet te laten misleiden door mijn paniek, want ik had me hier immers op voorbereid. Ik had het weliswaar in de puberteit verwacht, maar goed. Ik bereidde me voor om hem uit te leggen over zaadjes, eitjes en de donor. ‘Wie zegt dat?’ vroeg ik, mezelf op mijn vingers tikkend omdat ik me toch liet leiden door emotie. ‘Niemand,’ antwoordde hij. Hij had het dus waarschijnlijk zelf bedacht, ook goed.
‘Ik ben wel jouw echte mama, maar je hebt niet in mijn buik gezeten. Je hebt bij je andere mama in haar buik gezeten.’
‘Hoe kwam ik dan in mama’s buik?’
Shit. Menig volwassene raakt compleet in shock als ik vertel hoe ik de baby in de buik van mijn ex-vrouw heb gelanceerd, en nu moet ik het aan een vijfjarige gaan vertellen. Al snel bedenk ik me dat ik toch liever dit klinische verhaal aan hem vertel dan de biologische heteroseksuele versie. Dus ik begin mijn verhaal te vertellen.
‘Twee mama’s kunnen samen geen baby maken, omdat wij geen piemel hebben. In een piemel zitten zaadjes en in mama’s buik zit een eitje. Het zaadje moet naar het eitje, waar het gaat groeien.’ Dit gaat best goed. Shai lijkt geboeid te luisteren en vraagt: ’Zoals een bloem?’
‘Ja, zoals een bloem.’ Ik vertel verder.
‘Weet je nog Mick? Waar jij het zo goed mee kan vinden? Hij heeft een piemel, en hij heeft ons geholpen om jou te maken.’ Shai schatert het uit. ‘Dus ik kom uit de piemel van Mick?!’ Ik besef me dat het inderdaad vrij bizar klinkt.
‘Hoe kwam ik dan in mama’s buik?’
‘Ik heb jou erin geschoten met een spuitje.’ Shai maakt een beweging alsof hij een pistool vast heeft. ‘Nee, meer zoals een raket,’ en ik beeldde een lancering uit met mijn handen. Shai moest weer lachen. ‘Oke,’ zei hij, en at weer verder.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Is jouw kind ook zo’n grapjas en ben je al de hele dag op je hoede? We delen de leukste 1 april grappen van onze Facebookvolgers.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
