Beeld: Nine IJff
In de film Zwanger & co draait het maar om één ding: zwanger zijn. Maar in het echte leven hebben Lieke van Lexmond, Maaike Martens en Bo Maerten nog veel meer te bespreken. Drie actrices over rust, reinheid, regelmaat, lachend huilen en volledig uit de bocht vliegen.
“Nog gefeliciteerd!” roepen Bo en Maaike zo’n beetje tegelijk tegen elkaar. Mosie, het zoontje van Bo, is net één geworden en was op dezelfde dag jarig als Maaike. “Dat schept een band”, lacht Maaike. “Moet haast wel een leuk kereltje zijn”, knipoogt ze.
De drie actrices hebben elkaar niet gezien sinds Zwanger & co in het najaar van 2020 werd opgenomen. Aanvankelijk gooide het coronavirus roet in het eten, maar nu draait de film dan toch eindelijk in de bios. Hierin speelt Lieke de introverte, single verloskundige Merel, Bo is haar zwangere nichtje Eva en Maaike speelt Annette, moeder van twee kinderen die uitvliegen, iets wat haar confronteert met haar heimelijke wens om nog een baby te krijgen.
Maaike: “Gezien Annettes leeftijd is het de vraag of het nog lukt. Dat gevoel herken ik. Ik was 42 en had al twee kinderen toen ik me realiseerde dat ik toch nog een kinderwens had. Toen ik informeerde bij ivf-klinieken werd ik vrijwel direct afgeserveerd. BAM.
Dat voelde ik ook in die rol: als categorie ben je misschien afgeschreven, maar wie weet is het grote geluk je tóch nog gegeven… Via via maakte ik een afspraak in een Belgische kliniek waar meer mogelijkheden waren. Wat dat betreft had ik meer mazzel dan Annette: op de dag van de afspraak bleek ik in verwachting! Ik voel me gezegend dat het is gelukt.”
Bo: “Klopt, ik kwam er een paar dagen voor de eerste draaidag achter. Hoewel ik het nog niemand kon vertellen, gaf het direct een extra dimensie; mijn personage Eva werd, net als ik, voor het eerst zwanger. Het was op een grappige manier met elkaar verweven. Ik speelde dat ik de eerste echo had, in werkelijkheid had ik diezelfde week ook mijn eerste echo. Als ik de film terugkijk, weet ik gewoon: toen was Mosie er al bij. Al wist niemand het…”
“Bo: ‘In de week dat ik speelde dat ik de eerste echo had, had ik ook echt mijn eerste echo'”
Lieke: “Eerlijk gezegd vóelde ik aan alles dat je zwanger was: je was zacht, dromerig en had een andere energie. Maar ja, het is ongepast om het te vragen.”
Maaike: “Ik weet nog dat ik jou zo’n prachtige, wulpse verschijning vond… maar ook dacht ik: haar shirtjes staan wel bijzonder strak gespannen, haha. Later bleek dat je alle outfits al had doorgepast vóór je zwanger was en viel alles op z’n plek. Ik heb niets dan lof voor zwangere vrouwen op set, je moet je buik inhouden of er een handtas voor houden, dan heb je het weer warm, dan weer koud, pfff.”
Bo: “Ik was wel vreselijk moe. Een keer viel ik tussen twee scènes in zittend in een stoel in slaap. Ik schaamde me rot. Ik was blij toen ik het kon uitleggen.”
Bo: “Iedereen was superattent. Lieke kwam een dag later meteen met een cadeautje voor de baby, dat vond ik zo lief.” Lieke: “Als ik hoor dat iemand voor het eerst moeder wordt, emotioneert me dat direct. Het is zo vreselijk bijzonder en als aanstaande moeder weet je nog helemaal niet hóe bijzonder dat gaat zijn. Ik moest mezelf echt inhouden om niet honderd adviezen te geven, maar ik wilde je in ieder geval meegeven er zoveel mogelijk van te genieten. Zelfs presenteerde ik een paar weken na de bevalling alweer een grote liveshow, nu denk ik: wat deed ik mezelf aan? De kraamtijd is zo uniek en zo zwaar. Je hebt hulp en tijd nodig om alles uit te vogelen en te cocoonen. Met jezelf en je kind. Het is de eerste kennismaking met je kind, durf daarvoor alle tijd en ruimte te nemen, want het is magisch.” Maaike: “Maar dat is inderdaad best ingewikkeld. Na het succes van De luizenmoeder zat ik lekker in het zadel qua carrière, maar kon ik níet op die trein springen omdat ik zwanger was. Ik was even heel boos op alle mannen op de wereld: waarom kunnen jullie niet baren? Had ik eindelijk het succes waarvoor ik al jaren werkte, moest ik weer mijn hok in! Destijds voelde dat als een groot onrecht.
“Maaike: ‘Ik was even boos op alle mannen: waarom kunnen jullie niet baren?'”
Uiteindelijk was het juist de kick dat ik tijdens mijn zwangerschap nog kon doorwerken, en dat die trein ook erna gewoon doorreed. Sterker nog: het moederschap sterkte me. Ik werd efficiënter, en waar ik vroeger leefde voor de kunst, leefde ik nu voor mijn kinderen. Dat gaf ruimte aan mijn spel, ik liet het iets meer vieren, wat me uiteindelijk een betere actrice maakte.”
Bo: “Tijdens de opnames was jouw jongste net een halfjaar. Ik weet nog hoe je vertelde dat je bij de derde allang niet meer zo pietje-precies was als bij de eerste, maar dat het desondanks gewoon goed ging. Dat vond ik wel heel geruststellend klinken.”
Maaike: “Haha, bij de eerste zei mijn vriend Bart: ‘We doen gewoon alsof dit de tweede is.’ Dat doe je natuurlijk niet, maar bij nummer twee merk je wel hoezeer je bij de eerste aan het ‘over-managen’ was. Onze peuter draait ‘gewoon’ mee, hij is een jongen, maar loopt permanent in kleding van zijn zussen. Bij de eerste koop je alles nieuw, bij nummer drie denk je: ach, wat maakt ’t uit?”
Lees ook: ‘Ik dacht altijd dat zwangerschapsverlof een soort vakantie was, maar het tegendeel bleek waar’ >
Bo: “Dat alles gepland moet worden. Alles! Ik herinner me nog goed die eerste keer dat ik David vroeg: ‘Eh, ik wil graag douchen, kun jij even bij Mosie blijven?’ De meest vanzelf sprekende zaken, zoals douchen, kunnen ineens niet meer zonder overleg.” Lieke: “Dat is echt wennen ja. Ik was altijd enorm rusteloos, werkte hard en was overal en nergens. Ik vind het nog steeds heerlijk om op de energie van de dag mee te gaan en spontane dingen te doen, maar ja, dat kán niet als je met meerdere mensen in een gezin leeft. Je moet nou eenmaal op tijd op de zwemles zijn. Ik heb er ongelooflijk van geleerd.
“Lieke: ‘Sinds ik meer tijd met hen doorbreng, zie ik bij de jongens een andere energie'”
In het begin had ik het nog niet door, ik rende van opname naar opname, en als ik thuiskwam wilde ik uit schuldgevoel overcompenseren, maar dat werkte voor geen meter: de jongens werden opstandig of wilden juist niet slapen. Logisch: ze wilden rust, en tijd met hun moeder. Ik gooide mijn prioriteiten radicaal om, sinds ik meer tijd met hen doorbreng en zelf op het schoolplein sta, zie ik een andere energie bij de jongens. Dat is echt mooi. Ze zijn mijn spiegel: als ik niet in contact sta met mezelf dan krijg ik die onrust per direct terug van mijn kinderen.”
Maaike: “Ik verbaas me ook over de volstrekte ontroering voor het leven. Ik was al lichtelijk melancholisch aangelegd, maar sinds de kinderen ben ik een soort open ader. Eigenlijk is mijn grootste verandering dat ik niet meer zonder waterproof mascara kan – ik huil om alles. Alle liedjes, ritueeltjes van vroeger die je zelf hebt geleerd komen weer terug op een andere manier.”
“Maaike: ‘Ik was al melancholisch aangelegd, maar sinds de kinderen ben ik een soort open ader'”
Bo: “Dat heb ik ook. Mijn ouders zongen altijd zelfverzonnen liedjes voor me, onbewust doe ik dat ik nu ook voor Mosie.”
Maaike: “Er komt een dimensie bij: eerst leef je voor jezelf, dan voor elkaar en nu voor een heel gezin. Bart en ik zitten regelmatig heel hard lachend keihard samen te janken, of we schreeuwen tegen elkaar dat het echt tropenjaren zijn, werken, jonge kinderen… Ik ben soms zo verschrikkelijk moe, maar toch flik je het gewoon. Ik vind: je kunt wel blijven hangen in die moeheid, maar je moet er gewoon mee dealen, anders mis je al het moois. Dat gezegd hebbende is het soms echt een beproeving; beuken, bikkelen, plannen.”
Bo: “Sinds mijn verlof heb ik twee films opgenomen. Ik had er geen moeite mee het nest te verlaten, omdat Mosie bij David was, we doen het echt samen. De ene keer ben ik thuis, de andere keer hij, het loopt vooralsnog zoals het loopt. Het is een heel speciale periode, Mosie is nog zo jong. Ik laat het op me afkomen, als er een leuk project op me afkomt, pak ik het.
“Bo: ‘Acteren is hollen of stilstaan, en als moeder vind ik dat eigenlijk de perfecte baan'”
Wat dat betreft is mijn ambitie onveranderd. Acteren is hollen of stilstaan, en als moeder vind ik dat tot nu toe eigenlijk de perfecte baan; soms ben ik er een poosje wat minder, daarna heb ik juist weer alle tijd voor Mosie.” Lieke: “Het blijft balanceren. Heel vaak gaat het te veel naar links of naar rechts. Zo twijfelde ik destijds even of ik deze rol wel moest aannemen, mijn agenda stond vol met presentatieklussen: hou ik wel genoeg tijd over voor mijn gezin?
“Lieke: ‘Ik leg mijn kinderen uit hoe leuk ik mijn werk vind, dat we leven vanuit lol en liefde'”
Maar Bas is daarin een goede stimulator. ‘Ga nou maar’, verzekerde hij me. ‘Film is je passie.’ Dat klopt. Ik leg mijn kinderen ook uit hoe leuk ik mijn werk vind, ik wil dat ze weten dat ik er zin in heb. Dat we leven vanuit lol en liefde, en dat ze elke dag hun eigen feestje moeten proberen te maken.”
Maaike: “Ik ben ook altijd op zoek naar het bruisende element in het leven, zo dans ik veel met mijn kinderen in de woonkamer. Niet alles volkletsen, gewoon dat lijf lekker z’n ding laten doen.”
Het hele interview staat in Kek Mama 07-2022.
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Een nieuw jaar, een nieuw bedrag voor de kinderbijslag. Dat is fijn om te weten, want elke euro helpt als je kinderen sneller groeien dan je portemonnee kan bijhouden. Dit zijn de bedragen voor 2025.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (7 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: hoe een zieke peuter zorgt voor het terugschieten in vaste rolpatronen.
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van Ties.Vajèn is […]
Ruzie met je partner, het overkomt de beste. Of het nu gaat om een niet-opgeruimde sok, een ruzie om een vuilniszak of de thermostaat die op de verkeerde stand staat, kleine irritaties kunnen zomaar escaleren. Dat weet Valerie (26) als geen ander.
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat hulp gebruiken. Elke week vertelt een moeder over haar dilemma.
She’s baaaaack, zoals Selma Omari zelf zegt in de trailer van haar realityshow Selma; Op mijn manier. In het nieuwe seizoen volg je haar uitdagingen in het alleenstaande moederschap. “Ik vind het moeilijk, ik heb het onderschat.”
