Romaine: ‘We zetten 275.000 euro om in bitcoins en zijn al vier jaar aan het reizen’

Merel Brons

21 maart, 2024 - 15:07

Leestijd: 7 minuten

Romaine (42), getrouwd met Didi, moeder van Joli (15), Juna (13) en Jessa (10).

“Al een paar jaar zeiden we tegen elkaar: ‘Kunnen we ons leven niet anders inrichten?’ Net als zoveel mensen voelden we ons soms zo gevangen in de ratrace van het dagelijks leven. Vroeg opstaan, kinderen naar school, hophop. Hard werken om veel geld te verdienen, elkaar vaak mislopen en te weinig genieten. De stress die dat vaak met zich meebrengt is enorm groot. Vooral Didi maakte in zijn eigen bedrijf ontelbaar veel uren. Hij verdiende daar ook wel ongeveer een ton per jaar mee, maar of dat het allemaal waard was? Tijdens onze vakanties voelde het leven altijd stukken anders, vrijer ook. Konden we dat gevoel niet behouden in ons normale leven, vroegen we ons af.

Omslagpunt

Het omslagpunt kwam pas echt toen Didi’s vader ernstig ziek werd. Hij was pas 61 jaar, maar had nog maar kort te leven. Met al het geld van de wereld valt gezondheid helaas niet te kopen. We besloten bij hem in te trekken om samen nog zo veel mogelijk mooie momenten te beleven. Didi was zijn moeder al kwijtgeraakt en door dat verlies was hij workaholic geworden. Na de dood van zijn vader belandde Didi in een burn-out. Ons beeld voor de toekomst werd mede daardoor wel steeds duidelijker: we wilden anders gaan leven. We wilden meer van elkaar genieten en meer reizen. We maakten toen al onze eerste reis naar Bali om een beetje tot rust te komen.

We merkten dat we steeds minder hadden met geld. Het was mij de laatste jaren al zo tegen gaan staan dat we bijvoorbeeld voor de verjaardagen van de kinderen niets wisten te kopen – omdat ze alles al hadden. Opa’s en oma’s kwamen soms met speelkastelen of quads en computers aanzetten. Leuk natuurlijk, maar tijd om met alles te spelen was er toch niet. Voor mezelf was ik ook nooit bezig met dingen als mooie kleding. Ik kocht weleens iets nieuws voor een feestje, maar verder vond ik het totaal niet belangrijk. Sterker nog, het voelde eerder als een last om spullen te hebben en steeds meer te willen.

Bitcoins

Al in 2013 was Didi in aanraking gekomen met de bitcoin, maar toen zijn vader zo ziek werd had hij die even links laten liggen. Maar tijdens onze reis in Bali belde iemand op om te vragen of we nog bitcoins hadden. We zagen de community groeien, de prijs van de bitcoin omhoog gaan. In Bali maakten we ons plan: konden we alles verkopen en in bitcoins stappen? De koers van de munt bepaalt dan hoeveel geld wij te besteden hebben en wat we met dat geld kunnen doen. Natuurlijk kleeft er wel een zeker risico aan omdat je belegt, maar dat accepteerden we.

Terug in Nederland kreeg ons plan steeds meer vorm. Vooral Didi ging er voortvarend mee aan de slag. In eerste instantie vond ik het doodeng en vroeg ik me af: is-ie serieus? Even dacht ik wel: daar heb je Didi weer met een plan en ben ik weer de remmende factor. Maar toen hij zijn jeep en zijn cabrio te koop zette, wist ik dat hij het meende. En hoe meer hij me uitlegde over de bitcoins, hoe meer ik het zag zitten. Natuurlijk waren er veel mensen die dachten – en soms ook zeiden – dat we knettergek waren. Maar daar hebben we ons nooit iets van aangetrokken. We zijn ook echt niet over één nacht ijs gegaan – avond aan avond zetten we onze plannen op papier. En verder zouden we wel zien, terug naar huis gaan kon altijd nog.

Lees ook
Op wereldreis met kinderen? Lees dan deze tips >
 

Nieuwe vrijheid

Via een bevriende makelaar zetten we ons huis te koop. Dat verkochten we voor een omgerekend bedrag van 275.000 euro in bitcoins. Ook de rest van onze spullen deden we weg. Onze pensioenen werden afgekocht en al onze spaarrekeningen geleegd, ook die van de kinderen. De kinderen leken maar weinig moeite met de situatie te hebben, ze verheugden zich vooral op ons nieuwe leven met de reizen en het gevoel van meer vrijheid.

Zomaar gaan reizen en onderweg school volgen, bleek nog niet zo makkelijk. Hoewel we met de school van de kinderen een heel plan gemaakt hadden, was de onderwijsinspectie minder enthousiast. Uiteindelijk bleek ons helemaal uitschrijven in Nederland de beste optie. Onderwijs volgen ze nu online, via een internationale school. Dat bevalt prima, ze leren veel verschillende talen en sluiten vriendschappen met kinderen van allerlei nationaliteiten.

We zijn nu vier jaar aan het reizen en ik ben nog iedere dag blij met deze beslissing. We hebben een hele tijd met een camper door Europa gereisd en we zijn een langere periode in Australië geweest. En toen de koers van de bitcoin lager was, verbleven we in het goedkopere Azië. Nu zijn we al een aantal maanden in Portugal. Ik zorg voor de dagelijkse gang van zaken in ons huishouden en help de kinderen bij school, Didi kan zijn bedrijf runnen op welke plek dan ook, maar maakt niet meer zoveel uren als vroeger. Ook de kinderen hebben nu al op zo veel plekken in de wereld vrienden kunnen maken. Dat vind ik fantastisch om te zien, want daar hebben ze misschien de rest van hun leven nog contact mee.
 

‘Geld is geen issue meer’

Naar Nederland teruggaan zie ik niet zomaar gebeuren, we kiezen waarschijnlijk een nieuw zonnig thuis aan een strand. Voor het geld hoeven we het ook niet te laten want de bitcoin staat gunstig en daarmee verdienen we genoeg. Toch is geld geen issue meer, we proberen gewoon met het minimale te leven. Dat komt neer op ongeveer tweehonderd euro per week aan boodschappen. Als we een keer uit eten gaan of een terrasje pakken, komt dat er nog bij. Er staat nu nul euro op onze lopende rekening, al ons geld zit in bitcoins – dat bedrag is inmiddels opgelopen tot iets met minimaal vijf nullen.

Natuurlijk willen de meiden soms iets hebben wat ik eigenlijk belachelijk vind, zeker nu ze in de puberteit zitten. De oudste kreeg met kerst daarom een trainingspak van een bepaald sportmerk en de middelste kreeg een set waarmee ze nepnagels kan zetten, de jongste een Playstation. Maar liever geven we geld uit aan ervaringen. Een dag zeilen, surfen of skiën met z’n allen, bijvoorbeeld – die activiteiten samen zijn goud waard.

Ook geven we vaak iets weg aan mensen die het minder hebben. Met kerst hebben we bijvoorbeeld meegeholpen om een groep zwerfjongeren van nieuwe schoenen en een kerstdiner te voorzien in Venezuela, Servië en India. Soms doen we vrijwilligerswerk. Zo hielp onze jongste laatst mee in een kattenopvang. Dat is onze manier om iets terug te geven van al het geluk dat wij hebben. Het voelt goed om te kunnen delen.” 

Dit artikel stond eerder in Kek Mama.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.