Beeld: Getty Images
Maaike is in verwachting van de vierde. Hoewel haar zwangerschap wel echt de bedoeling was, komt die extra mond om te voeden eigenlijk erg slecht uit.
Maaike (38), moeder van een zoon (8) en twee dochters (5 en 3).
“Had ik van tevoren geweten dat deze vierde zwangerschap gepaard zou gaan met veel ruzies thuis, dan had ik echt anders gehandeld. Dan had ik op z’n minst gewacht met proberen om zwanger te worden totdat mijn man weer een baan zou hebben. Het is een ontzettend dubbel gevoel, want zwanger mogen worden is niet vanzelfsprekend en ik voel me een onwijze geluksvogel dat het op mijn 38e zo snel is gelukt. Maar eerlijk? Stiekem rekende ik erop dat het lang ging duren voordat ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen zou hebben. Bij onze zoon duurde het ruim anderhalf jaar voordat het raak was en bij onze twee dochters die volgden minstens een jaar. Naïef misschien, maar daardoor hield ik er geen rekening mee dat het in één keer pats-boem raak zou zijn. Als we niet aan het ruziën zijn, maken we hier soms ‘grapjes’ over; ‘behaalde resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst’. We kijken er moeilijk bij, want we voelen ons duidelijk onrustig over hoe we dit financieel moeten rondbreien.
4000 euro staat er op onze bankrekening. Geen spaarrekening, enkel drie digitale spaarpotjes voor de kinderen met 600 euro voor elk. We zouden een auto moeten kopen zodat mijn man op z’n minst makkelijk de weg op kan naar freelance kookklussen. Hij is kok, maar toen de horeca tijdens corona moest sluiten, redde het restaurant waar hij werkte het al snel niet meer.
“Als we de hypotheek, gas, water, licht en alle verzekeringen betaald hebben, blijft er 400 euro over”
Hij heeft recht op een WW-uitkering. De eerste twee maanden was dat 75 procent van zijn eerder verdiende dagloon, nu is dat nog 70 procent, wat neerkomt op net geen 1600 euro netto per maand. Als we de hypotheek, gas, water, licht en alle verzekeringen betaald hebben, blijft er 400 euro over. Boodschappen en luiers kosten een smak geld, zo’n 300 euro per maand. Elke maand komen we geld tekort en ‘snoepen’ we meer van onze rekening. Ik krijg het al warm als ik erover praat.
Ondertussen groeit mijn buik gestaag. Na een zoon en twee dochters ben ik opnieuw zwanger van een jongetje – 35 weken nu en alle echo’s zien er goed uit. Toen we in een vlaag van romantiek besloten voor een vierde kindje te gaan, gingen we ervan uit dat mijn man snel een andere baan zou vinden. Dat valt vies tegen. We wonen op het platteland waar de restaurants sowieso dun gezaaid zijn. Dan zijn er nog weinig vacatures voor fulltime koks omdat veel restauranteigenaren het na twee coronajaren voorzichtig lijken aan te pakken. Ik durf te zeggen dat mijn man op alle vacatures voor kok heeft gereageerd in een straal van dertig kilometer van onze woonplaats. Zonder succes. Het is om hopeloos van te worden.
“Hij denkt dat ik hem een loser vind die z’n gezin niet kan onderhouden”
Als er weer een afwijzing volgt schieten we beiden in de stress. Uit onzekerheid roep ik dat we nooit voor een vierde kindje hadden moeten gaan nu we elke maand geld tekortkomen. Waarop hij terugroept dat ik hem heb overgehaald. Dat hij mij blind geloofde toen ik zei dat het vast weer eeuwig zou duren voordat ik zwanger was. Hij beweert ook dat hij aan me ziet dat ik hem een loser vind, een man die faalt in het kunnen onderhouden van zijn gezin. ‘Ga zelf solliciteren, dan kom je er wel achter hoe moeilijk het is’, sneert ie.
Lees ook – ‘Ik raakte mijn gloednieuwe baan kwijt tijdens de corona lockdown’ >
Ik heb jaren als leerkracht in het basisonderwijs gewerkt. Dat deed ik met veel plezier, totdat ik tijdens en na de tweede en derde zwangerschap last kreeg van ernstige bekkeninstabiliteit. De jongste is nu een jaar, die instabiliteit zou echt wel over moeten zijn. Maar als ik veel sta en loop voel ik de pijn toenemen. Ik vind het ook oneerlijk dat mijn man roept dat ik moet gaan werken, want tot een paar maanden geleden waren we het er roerend over eens dat de voordelen van een parttime baan niet opwegen tegen het feit dat ik thuisblijfmoeder ben. In onze ogen de stabielste basis voor onze kinderen met alle ruimte voor ontwikkeling en gezelligheid thuis. We moesten er beiden niet aan denken onze kinderen naar een kinderdagverblijf te sturen. Ik wil een moeder zijn die er altijd is. Die elk stapje in de ontwikkeling kan meemaken. Zo’n moeder die met thee en koekjes klaarzit als ze uit school komen. Ik was zelf vroeger een ‘sleutelkind’. Met twee fulltime werkende ouders moest ik het maar in mijn eentje zien te rooien als ik uit school kwam. Dat heb ik als heel ongezellig en eenzaam ervaren en het was mijn droom, ónze droom, om dat bij onze kinderen anders te doen.
Mijn ouders zijn er eerlijk over: ze hebben twijfels en zorgen over dit aanstaande vierde kindje. Ze zijn er de ouders niet naar om mij geld toe te stoppen en dat wil ik ook niet, maar het zou fijn zijn als ze op z’n minst blij voor ons zouden zijn. Het kunnen begrijpen waarom wij graag nog een kind wensten om ons gezin compleet te maken. Het zorgt ervoor dat ik mijn ongerustheid over onze financiële situatie voor me houd. Ik vertel ze niet hoe ik met de kindjes het hele dorp afloop voor goedkope boodschappen. Ze weten niet dat ik fervent afnemer ben van de ‘gratis af te halen’-pagina’s op Facebook en dat de kleren die we dragen allemaal krijgertjes zijn. Dat we al twee jaar geen enkel uitje hebben gehad, op de gratis bosspeeltuin na.
Ik voel stress omdat de rekening leegloopt en mijn man boos op me is dat we niet hebben gewacht met een vierde kindje. Ik probeer me voor te houden dat heel veel gezinnen moeten rondkomen van zo’n zelfde maandinkomen. En er gloort hoop: mijn man is gevraagd voor cateringklussen. Op freelance basis.
“Ik bang ben dat die stress nog lang niet ophoudt”
Hij zou ervoor naar Utrecht moeten reizen, een afstand van 120 kilometer. Moeten we een autootje aanschaffen? Kunnen we dan de verzekering en benzine wel bekostigen? En welk bedrag houdt hij eigenlijk over aan die freelance klussen? Moeten we zijn WW-uitkering stopzetten? Er spoken zoveel vragen door mijn hoofd dat ik bang ben dat die stress nog lang niet ophoudt.” Dit artikel staat in Kek Mama 07-2022. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze hoe ze zich tijdens haar zwangerschap allergisch voelde voor haar man.