Bron: Unsplash
Karina (43) is gescheiden en moeder van dochter Sanne (11). Ze werkt in de communicatie.
“Mijn ex en ik zijn 22 jaar samen geweest. We waren allebei gek op reizen. Sinds onze studententijd trokken we de wereld over met een rugzak en de Lonely Planet. Van India en Indonesië tot Iran en Egypte, we wilden alles zien. Eén keer hebben we een wereldreis van een jaar gemaakt, dat was geweldig.
Toen Sanne werd geboren, gaven we het reizen niet op: ze ging als baby mee in de rugdrager naar Zuid-Afrika en klauterde als dreumes door de tempels van Angkor Wat in Cambodja. Later vonden we de vliegtickets te prijzig worden en waren we gedwongen dichter bij huis vakantie te vieren.
Kamperen paste het beste bij ons; we begonnen met een simpel koepeltentje, maar met de jaren groeide de uitrusting. Opeens hadden we een koffer op het dak, een bungalowtent met een uitklapbare picknicktafel en gingen er een minikoelkast en barbecue mee in de auto. Iedere zomer was het weer een enorme toestand om de auto zo efficiënt mogelijk in te pakken, waarbij de ergernissen niet van de lucht waren. We verlangden allebei terug naar het ongecompliceerde backpackersbestaan, maar dat wilden we niet aan elkaar toegeven.
Ondertussen liep onze relatie de nodige deuken op. Mijn ex kon maar niet wennen aan het gezinsleven. Hij vond dat Sanne voor mij altijd op de eerste plaats kwam. En vond ik het ooit aantrekkelijk dat hij altijd het voortouw nam, nu begon het me steeds meer te storen. Daarnaast waren er voortdurend irritaties over geldzaken en het huishouden.
Sinds onze studietijd betaalden we altijd alles fiftyfifty en dat bleven we doen, ook toen hij veel meer ging verdienen dan ik. Als er een nieuw apparaat aangeschaft moest worden, of de bank aan vernieuwing toe was, kon ik vaak niet meebetalen. Mijn ex klaagde dat hij opdraaide voor alle grote uitgaven, waardoor ik het gevoel had tekort te schieten in mijn aandeel in de vaste lasten.
Vorig jaar zomer liep onze relatie stuk. Het gedoe over geld, de strijd over de huishouding en de opvoeding van Sanne – we kwamen er niet meer uit. Voor relatietherapie bleek het te laat.
Voor het eerst in 22 jaar gingen we niet samen op vakantie. Ik moest mezelf echt opnieuw uitvinden: wat vind ik nou leuk, waar word ik blij van? Maar ook: waar geef ik wel of niet geld aan uit? Ik wilde altijd met vrienden afspreken op vakantie, hij wilde het liefste met zijn drietjes zijn. Hij gaf met gemak geld uit aan de nieuwste kampeergadgets of eten in een chic restaurant, maar Sanne mocht niet iedere dag een ijsje of een croissantje, dat vond hij overdreven.
Nu had ik opeens de ruimte om mijn eigen regels te bepalen. Ik besloot met een vriendin en haar dochter acht dagen vakantie te vieren in een all-inclusive-hotel met zwembad in Griekenland. Zoiets had ik nog nooit gedaan, maar ik ontdekte hoe prettig ik het vond gewoon bij het eerste beste restaurantje neer te kunnen ploffen, ook al werd het niet aangeraden op Tripadvisor. Maar vooral hoe ontspannen het was zelf te kunnen bepalen wat ik ging doen en hoeveel geld ik uitgaf. De keerzijde was wel dat Sanne na onze vakantie twee weken met haar vader ging kamperen: ik had haar nog nooit zo lang hoeven missen.
Mijn ex en ik verkochten ons huis en wonen nu allebei ergens anders, hij in een luxe appartement, ik op een kleine flat. Dat stak in het begin wel even, maar ik heb er vrede mee. Dat ik voor het eerst in jaren weer mijn eigen beslissingen kan maken is me meer waard dan een groot huis.
Deze zomer delen we de vakantie in tweeën, Sanne gaat drie weken naar Thailand met haar vader, die wel het geld heeft om zo ver weg te gaan. Ik vond het altijd prettig mijn vakanties niet te ver vooruit te plannen, maar als moeder alleen is dat anders. Helemaal als je geen auto hebt. Het lijkt het me niks drie weken bij een gelukkig gezinnetje aan te haken als vijfde wiel aan de wagen. Dan ga ik liever alleen met Sanne. Ik overweeg een vakantie te boeken bij een reisorganisatie voor alleenstaande ouders, dan zijn er voor Sanne genoeg andere kinderen om leuke dingen mee te doen en kan ik ’s avonds een drankje doen met andere single moeders en, wie weet, leuke vaders.
Ik verdien 2000 euro per maand en ontvang1800 euro vakantiegeld per jaar. Ik ben nooit goed geweest met geld, kreeg ook niet het goede voorbeeld: mijn vader moffelde rekeningen altijd in laatjes. Ik hoorde mijn ouders vaak ruziën over geld. Als ik het heb, geef ik het uit, dan doe ik leuke dingen.
Ik moet het doen met mijn maandsalaris en sta vaak rood aan het eind van de maand. Mijn vaste lasten zijn maandelijks rond de 1350 euro. De kosten voor Sanne verdelen mijn ex en ik, net als de kinderbijslag. De overwaarde van de verkoop van ons oude huis heb ik voor het grootste deel in de hypotheek van mijn nieuwe woning gestoken. Van een ander deel kon ik het huis laten opknappen. Financieel ben ik erop achteruit gegaan, maar ik voel me zelfstandiger en sterker dan ooit.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Het kinderboek De mooiste vis van de zee is een klassieker die al tientallen jaren in menig kinderkamer te vinden is. Volgens psycholoog Caroline Middelsdorf geeft dit ogenschijnlijk onschuldige verhaal echter een minder gezonde boodschap mee aan kinderen. Op Instagram deelt ze haar gedachte hierachter.
Bertrie Wierenga en Dorian Bindels zijn onlangs ouders geworden van een dochter en zitten samen op een knalroze wolk. De kersverse papa is apetrots op zijn prachtige gezin en gaat op dit moment ‘zwevend door het leven’.
In de wintermaanden kan de temperatuur ’s nachts flink dalen. Maar hoe weet je of je kindje het écht niet te koud heeft in bed? Twee kinderslaapcoaches delen belangrijke signalen waaraan je kunt zien dat het misschien tijd is voor een extra laagje of een warme slaapzak.
Voetbalster Lieke Martens en haar man Benjamin van Leer verwachten binnenkort hun eerste kindje. In een item van het Franse Lou onthult de voormalig Oranje-international het geslacht van de baby.
Kinderen die in het Engels tot 20 tellen, maar geen bal kunnen vangen of blokken stapelen – het klinkt grappig, maar experts maken zich zorgen. De schermtijd van jonge kinderen schiet omhoog, en dat laat z’n sporen na.
Elke moeder weet: zodra het stil is, moet je heel rap bij je kinderen gaan kijken, want dan gebeurt er van alles waar jij niet blij van wordt. Dat wist Claudia ergens ook heus wel, maar toch lag ze te lekker op de bank. Dat heeft ze geweten.