Beeld: Getty Images
Drie jaar geleden zegde Carolien haar baan als kredietanalist op om huizenflipper te worden. Voor de aankoop van haar eerste pand leende ze geld van familie.
Carolien (34) woont samen met Frank (35) en samen hebben ze een dochter, Louiza (3).
“Als ik mensen op feestjes vertel dat ik een huizenflipper ben, krijg ik meestal de reactie dat het een verdomd handige vorm van beleggen is. Ergens snap ik die reactie wel, omdat ik op relatief korte termijn geld verdien met mijn huizenaankoop, maar zelf zie ik het niet als beleggen. Voor mij is huizenflippen geen belegging maar werk, omdat er heel wat moet gebeuren voordat ik de waardevermeerdering kan realiseren – of kan cashen, zoals mijn vriend het verwoordt. De belastingdienst is het trouwens met mij eens dat dit werk is en geen belegging, want mijn flipwinst wordt zowat gehalveerd.
Ongeveer drie jaar geleden ben ik gestopt met mijn reguliere baan. Als kredietanalist bij een vrachtwagenbedrijf verdiende ik goed, 3400 euro bruto per maand voor een 32-urige werkweek, maar zeker na de geboorte van onze dochter Louiza voelde ik steeds meer weerstand om dag in dag uit op een kantoor te werken. Misschien had het te maken met het feit dat ik tijdens mijn verlof van meer ‘vrijheid’ had geproefd: eenmaal terug op de werkvloer stelde ik als vanouds financieringsaanvragen op voor klanten en tijdens zo’n gemiddelde werkdag kwam ik alleen achter mijn bureau vandaan voor een lunch in de bedrijfskantine. Ik werd er simpel van. Wilde meer vrijheid en meer met mijn handen werken. Want dat laatste vond ik erg leuk, had ik een jaar eerder ontdekt.
Mijn vriend en ik hadden namelijk een opknapwoning gekocht in de buurt van Amersfoort. Met onze dochter in aantocht was ons appartementje te klein geworden en ons budget was niet bepaald toereikend genoeg om een instapklaar huis te kunnen bekostigen. Nu is mijn vriend behoorlijk handig – hij werkt al jaren als interieurbouwer – en ik vond het een uitdaging om dat opknaphuis volledig te strippen en van nieuwe wandbekleding, vloeren, keuken en badkamer te voorzien.
“Vooral fysiek was het zwaar, mentaal voelde het juist heel lekker om tot over mijn oren in het kluswerk te zitten”
Met hulp van een klusjesman voor de dingen die we echt niet zelf konden, zoals het aanleggen van elektra en het ombouwen van de riolering, hebben we het hele huis opgeknapt. Behoorlijk zwaar, het slokte onze vrije tijd volledig op. Alle avonden en weekenden waren we aan het klussen. Als ik eraan terugdenk was dat pittig. Maar dan vooral fysiek, want mentaal voelde het juist heel lekker om tot over mijn oren in het kluswerk te zitten. Ik genoot intens van die fysieke arbeid. Het was totaal anders dan mijn reguliere werk van negen tot vijf en ik vond het fijn en bevredigend om de dingen voor mijn ogen mooier en beter te zien worden.
In die periode is de behoefte ontstaan om het kluswerk uit te breiden en het als normale baan te gaan doen, denk ik. Want toen we eenmaal woonden in dat mooie, gerenoveerde huis en ik elke maandag tot en met donderdag weer naar mijn werkgever ging, miste ik het enorm om met klusmateriaal in de weer te zijn. Ik maakte er grappen over: ‘Ik mis mijn hamer en cirkelzaag, wie had dat gedacht.’ Mijn vriend hoorde het aan en werd steeds serieuzer in zijn antwoord dat ik een carrièreswitch moest overwegen. Ik ben gek op het Instagramaccount @fundamakeovers. Daarop worden foto’s geplaatst van huizen in vrij slechte staat, die na een rigoureuze verbouwing en vaak nog binnen een jaar voor veel meer worden verkocht. Huizen die voor twee ton gekocht worden gaan bijvoorbeeld na een flinke verbouwronde met twee ton extra de verkoop in. Bizar toch? Mijn vriend kwam met een concreet plan om dat ook te doen.
“Ik lag wakker van de zorgen. Wat dáchten we wel niet”
Op onze spaarrekening stond een groot gespaard bedrag – mede door een paar heel gulle giften van zijn ouders – en ook mijn vader wilde ons financieel bijstaan in de koop van onze eerste opknapper to flip. Door die enorme mazzel van lieve familie die ons hielp, konden we ons eerste fliphuis kopen voor 210.000 euro. Tegen die tijd had ik mijn baan opgezegd en vond ik al die grote, nieuwe stappen doodeng. Ik lag wakker van de zorgen. Wat haalden we ons op de hals? Wat dáchten we wel niet, gingen we nou echt ineens de gewiekste huizenflipper uithangen?
Lees ook – Huis kopen wordt thriller: ‘We boden 40.000 boven de vraagprijs. Zenuwslopend’ >
Bijna acht maanden hebben we gewerkt aan ons eerste klushuis. Bloed, zweet en tranen. Mijn vriend parttime, ik zo vaak mogelijk. Inmiddels was Louiza natuurlijk in ons leven en ik genoot ook hele dagen puur en alleen van haar. Daardoor, maar ook door het feit dat ik nog veel moest leren, heeft het nog best lang geduurd voordat het huis terug de verkoopmarkt op kon. Zo blijk ik niet geduldig met stuccen. Superstom, want elk minimaal foutje blijf je zien op zo’n strak gestucte wand. Is iets echt prutswerk, dan moet het helemaal over.
“Zo’n winst van 167.500 euro lijkt veel, maar er gaat nog verbouwingskosten af en over het restant moeten we inkomstenbelasting betalen”
Toen ons eerste klushuis voor 377.500 euro werd verkocht, knalden we de champagne open. Zo’n winst van 167.500 euro lijkt trouwens veel, maar er gaat ongeveer 80.000 euro aan verbouwingskosten af en over het restant moeten we inkomstenbelasting betalen. Al blijf het natuurlijk lekker verdienen in acht maanden tijd. De winst stopten we niet lang daarna, met nog wat extra spaargeld, in de aankoop van een volgend klusappartement, dat 155.000 euro kostte. Toen we het kochten was het niet om aan te gluren. Da’s juist perfect, weet ik nu, want de huizenmarkt is hysterisch en is iets in zeer slechte staat, dan zijn de nodige kopers al afgehaakt.
Ik weet nog dat mij op het kinderdagverblijf van Louiza door een van de leidsters werd gevraagd welk werk ik deed. Ze zag me altijd binnenkomen in stoere kluskleren. Het was de eerste keer dat ik hardop zei dat ik huizenflipper was en dat voelde een partij cool. Op eigen houtje, door af te kijken bij mijn vriend en door uren op YouTube door te brengen, heb ik me veel eigengemaakt. Behalve elektra, daaraan waag ik me echt niet. Wel heb ik leren verven, stuccen, tegelzetten, kan ik vloeren leggen en prima eigenhandig een douchewand en wastafel installeren. Ik heb leren plannen en budgetteren en kan al met meer bouwinzicht naar een vernachelde ruimte kijken.
“Ik heb leren verven, stuccen, tegelzetten, kan ik vloeren leggen en prima eigenhandig een douchewand en wastafel installeren”
Tijdens het verbouwen hou ik scherp rekening met wat goed is voor de verkoop: een visgraatvloer is bijvoorbeeld populair. Net als een zwarte keuken, liefst met gouden kraan, deuren in staallook en een binnenplaatsje of tuin met op maat gemaakte houten loungehoek. Ik heb nu al zin om de getimmerde loungebank in ons klushuis voor de verkoopfoto’s Pinterest-worthy te maken door er een prikkabel vol lampjes boven te hangen. Het wordt vast een bestseller.” Dit artikel staat in Kek Mama 10-2022. Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.