Beeld: Unsplash
Nu Pien borstkanker heeft, kan ze voorlopig niet werken en moet haar man in zijn eentje de kost verdienen. Gelukkig heeft ze lieve ouders die financieel bijspringen.
Pien Dekkers (44), woont samen met Marco, heeft een dochter van 11 en een zoon van 13 en staat op de markt met Italiaanse delicatessen.
“Begin dit jaar kreeg ik borstkanker, mijn borst is geamputeerd en ik ben net met de chemotherapie begonnen. Ons leven zoals we het kenden staat behoorlijk op zijn kop. Ik zie er enorm tegenop dat ik de komende maanden niet kan werken. Want al leiden we een onzeker bestaan, ik heb het allerleukste werk van de wereld.
Marco en ik importeren Italiaanse delicatessen – kaas, ham, olijfolie. We staan op markten en leveren aan restaurants. Op Sardinië hebben we een tweede huis. Dat verhuren we een groot deel van het jaar aan toeristen. Marco werkt daarnaast ’s nachts in de havens. Zo sprokkelen we ons inkomen bij elkaar. In de zomer verdienen we per dag wel zeven-, acht honderd euro op de markt, maar we investeren in die maanden ook veel. In de wintermaanden is onze crisisperiode, dan leven we voornamelijk van Marco’s inkomen en kunnen we vaak maar net het hoofd boven water houden. Geen werk betekent geen inkomsten. Dat is stressvol, helemaal als Marco uitgaven doet zonder na te denken. Hij kan een nieuwe bus kopen zonder over de prijs te onderhandelen, of in een impuls leuke gadgets kopen voor zichzelf en de kinderen. Ik ga veel bewuster om met geld en probeer in magere tijden goed op onze uitgaven te letten.
Meer verhalen over geld en gezin? We selecteren de mooiste in onze nieuwsbrief >
Ik maak me ook zorgen over hoe het allemaal moet met de kinderen. Door de chemo’s komen alle inkomsten voorlopig op Marco’s schouders terecht. Met zijn werk kunnen we de vaste lasten net betalen. Gelukkig hebben mijn ouders aangeboden financieel bij te springen. Mijn vader heeft een goedlopend bedrijf en hij heeft een flink bedrag aan ons overgemaakt om de komende maanden van rond te komen. Met die buffer kunnen we nu een werkster inhuren. Dat scheelt, want schoonmaken kan ik voorlopig niet. Ik betaal er ook mijn yogalessen van en een diëtist. Als mijn haar straks uitvalt, moet ik ook een pruik kopen. Een goede kost al gauw vijftienhonderd euro en daarvan wordt vierhonderd euro vergoed door de verzekeraar. Het geld geeft rust in deze onrustige periode.
Lees ook – Irene kreeg borstkanker: ‘Ik voelde me schuldig dat ik er niet voor mijn zoon (5) kon zijn’ >
Mijn jongste is een gevoelig meisje, zij maakt zich veel zorgen om mij en wil het liefst de hele dag bij me zijn. De oudste is heftig aan het puberen, hij maakt er een potje van op school en doet bij voorkeur helemaal niets, maar ik heb te weinig energie om hem in het gareel te houden. Voor Marco is het ook pittig – de markt, zijn nachtwerk in de haven, de zorg voor de kinderen als ik zieker word. Hij doet het allemaal zonder morren, maar ik zie hoe moe hij is. Dat ik ziek ben, vind ik vooral erg voor de kinderen. Voor hen probeer ik alles zo normaal mogelijk te houden. Dat lukt nu omdat ik me nog niet echt ziek heb gevoeld, maar daar zal met de chemokuren verandering in komen. Ik ben blij met de financiële support en de hulp van mijn ouders en de rest van mijn familie, maar liever was ik niet van ze afhankelijk. Ik dop graag mijn eigen boontjes. Heel frustrerend dat ik dat nu even niet kan.
Een big spender ben ik nooit geweest, dat scheelt. Ik heb nog kledingstukken van twintig jaar geleden in mijn kast. Sinds ik ziek ben verwen ik mezelf wel meer. Laatst kocht ik nog sandaaltjes van honderd euro. Dat zou ik normaal nooit doen, maar ik leef nu. Ik wil vooral zoveel mogelijk tijd doorbrengen met mijn gezin, familie en vrienden. Samen eten, een spelletje spelen, een stuk fietsen, een film kijken. Het fijnste vind ik het om met z’n allen thuis wat te rommelen. Die simpele dingen zijn nu extra waardevol.” Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan. Meer afleveringen van Bankrekening? Elke zondag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere afleveringen.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]