Bron: Unsplash
Kim (45), woont samen met Jeroen en is moeder van Lars (14), Lisa (12), Maite (9) en Elisabeth (6). Sinds het mislukken van haar webwinkeltje is ze fulltime moeder.
“Ik had eerlijk gezegd geen idee wat er op dit moment op onze rekening staat. En dat voor iemand die ooit financieel consultant was. Ik herinner me nog – Lars was een paar maanden oud, ik was net weer begonnen met werken – dat een mannelijke collega zo verbaasd was dat alle vrouwen in het bedrijf uiteindelijk verdwenen. Hállo, dacht ik, vind je het gek? Ik vond het echt heel erg druk: werken en moederen tegelijk. Ik hoopte het wat rustiger te krijgen door over te stappen naar een kleiner, minder hiërarchisch bedrijf. Maar daar werd je geacht nóg harder te werken – wat ertoe leidde dat ik met een burn-out thuis kwam te zitten
Nadat we een paar maanden op wereldreis waren geweest, Lars en Lisa waren toen drie en één, besloot ik iets te gaan doen wat ik wél leuk vond. Ik stopte al mijn spaargeld, meer dan tienduizend euro, in een webwinkel voor duurzame kinderkleding. Ik vind dat we te makkelijk kleding weggooien en te weinig betalen voor een eerlijk loon voor de makers. Mijn kinderen dragen grotendeels tweedehands kleding. Dat doen ze met plezier, omdat ik ze heb uitgelegd waaróm we dat doen. Als mijn dochter Maite een gat in haar maillot heeft, naait ze dat zelf dicht. Mijn zoon en dochters kunnen ook allemaal breien.
Commercieel gezien bleek mijn bedrijfje minder duurzaam. Ik verkocht kleding die vooral de kinderen zelf moest aanspreken, maar dat zijn niet degenen die de portemonnee trekken. Toch duurde het een jaar voor ik de site definitief op zwart durfde te zetten. Hoe weinig ik er ook mee verdiende, ik vond het te leuk dat ik die winkel hád. Het was een deel van mijn identiteit.
Lees ook: Deze moeders werken fulltime >
Sinds deze zomer ben ik fulltime moeder – al doe ik nog wel vrijwilligerswerk voor een stichting die tweedehands winkelen wil bevorderen. Dat betekent ook dat ik financieel niets meer bijdraag aan ons huishouden. Daar ben ik in het begin wel ongelukkig over geweest. Zeker toen er in de politiek stemmen opgingen om hoogopgeleide vrouwen te verplichten hun studieschuld deels terug te betalen als ze niet werkten. Ik heb er zelf ook aan moeten wennen dat ik waardering moet ontberen in de zin van geld of complimenten voor mijn werk. Inmiddels realiseer ik me dat wat ik doe óók waardevol is.
We zijn nu al een paar jaar met zijn zessen afhankelijk van het inkomen van mijn man. Op dit moment heeft hij een uitstekende baan, met dito salaris, maar we hebben ook moeilijke tijden gekend. Op het moment dat ik totaal onverwacht zwanger raakte van onze jongste dochter, raakte Jeroen zijn baan kwijt.
We woonden met drie kleine kinderen op een te krappe etage. Ik weet nog dat de dokter me feliciteerde, terwijl ik wanhopig dacht: dit komt echt totaal niet uit. Mijn man en ik hadden een serieus gesprek met elkaar. Stel dat we het kindje zouden houden, zouden we er dan mee kunnen leven dat dit ons leven zou blijven; in een veel te klein huis, waar het nog krapper zou worden? Gelukkig hebben we het aangedurfd. En werd de laatste kraamtijd de meest relaxte van alle vier, omdat Jeroen er voor de kinderen kon zijn.
Jeroen vond opnieuw een baan, waarin hij snel carrière wist te maken. Zo konden we ons twee jaar geleden alsnog een groter huis permitteren. Inclusief een grote verbouwing kostte het zeshonderdduizend euro. Veel geld en dan was het ook nog een voorwaarde van de bank dat we een derde van het bedrag meteen als aflossing in de hypotheek stopten. We wilden het huis zo graag hebben dat we al ons spaargeld aanspraken, al was dat eigenlijk bedoeld als back-up voor het geval Jeroen opnieuw werkloos zou raken. Het is lastig dat we die buffer kwijt zijn, maar we zien het huis ook als investering. Het zal alleen maar meer waard worden.
Al leven we qua vierkante meter op ruimere voet, onze levensstijl is niet veranderd. Zo hebben we het altijd prima zonder auto kunnen redden. Voor vakanties huren we een oud busje zonder airco. De bovenste etage van het huis verhuren we via Airbnb. Dat levert maandelijks zo’n duizend euro op. Dat geld bewaren we voor mindere tijden, en leggen we opzij voor de studies van de kinderen. Ik ben gelukkig met hoe mijn leven er tegenwoordig uitziet, al besef ik dat ik iets voor mezelf zal moeten vinden als de kinderen me straks minder nodig hebben.
Het enige wat ik moeilijk vind, is geld uitgeven aan mezelf, zoals aan kleding of de schoonheidsspecialiste. Dan voel ik me bezwaard. Maar ik heb geen moeite meer met mijn status als fulltime moeder. Toen een ouder op de nieuwe school van mijn jongste dochters me laatst vroeg: ‘En wat doe jij?’, hoorde ik mezelf zomaar zeggen: ‘Niks. Ik geniet van het leven. En ik ken alle koffiebarretjes in de stad.’”
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van dreumes Wies.