Kim reist met haar gezin de wereld over: ‘Tijd met elkaar is het grootste geschenk’

Merel Brons

22 mei, 2022 - 06:37

Leestijd: 6 minuten

“In 2018 zegden we onze banen en ons huis op om in een busje door Zuid-Amerika te gaan reizen. We wilden weten hoe het was om ons compleet van Nederland ‘los te koppelen’. Sebastiaan had op dat moment zijn eigen bedrijf voor het maken van reiscontent, ik was regisseur van modeshows. We werkten allebei veel, maar gaandeweg ontstond de wens om meer tijd met elkaar door te brengen. Sowieso droomden Sebastiaan en ik al jaren over ‘weggaan voor langere tijd’.

Spaarpotje

Sebastiaan en ik kennen elkaar al meer dan twintig jaar. In de beginjaren spaarden we het geld dat we overhielden in een potje, met het oog op die langere reis die we ooit zouden gaan maken. We leefden vrij minimalistisch, ons geld ging niet op aan spullen of dure kleding. Gezellige etentjes met vrienden waren een uitzondering – dat vonden we wel belangrijk. Toen werd ik onverwacht zwanger en dachten we ons spaargeld nodig te hebben voor ons kind – onze reisplannen gingen dus de koelkast in. Dat veranderde toen mijn bonusmoeder overleed en we een groot cadeau kregen in de vorm van een erfenis. De aanleiding was natuurlijk enorm verdrietig, maar we konden ons spaarpotje alsnog vrijmaken voor een reis. Ziggy was op dat moment drie jaar en we hadden nog niet met de leerplicht te maken, dus we konden op ons gemak ontdekken hoe we het zouden vinden, zo ver van huis.

Weggaan voor langere tijd

Zuid-Amerika werd ons reisdoel. We spraken met mensen die ook zoiets hadden gedaan en begrepen dat we zo’n 40.000 euro nodig zouden hebben om het een jaar uit te houden. We kochten een bus en bouwden die om tot wat ons rijdende huis zou gaan worden – dat kostte zo’n 25.000 euro.

“We voelden vooral heel sterk: we krijgen nu het cadeau van tijd met elkaar”

Eenmaal op reis werd onze wereld kleiner. We waren alleen maar bezig met onze basisbehoeften: waar slapen we? Wat eten we? Hebben we genoeg diesel? Beviel het ergens, dan bleven we. Voor de rest hoefden we niet zoveel, dat was echt heerlijk. We begonnen in Colombia en reisden door Ecuador, Peru, Bolivia, Paraguay, Brazilië en uiteindelijk Uruguay. Behalve onze familie en vrienden misten we eigenlijk maar vrij weinig van Nederland. We voelden vooral heel sterk: we krijgen nu het cadeau van tijd met elkaar. Voor ons was dat het grootste geschenk uit deze hele ervaring.

Het duurste gezinslid

Het leven in Zuid-Amerika bleek wel duurder dan we van tevoren dachten. Boodschappen waren eigenlijk net zo prijzig als in Nederland en onze hond bleek opeens ons duurste gezinslid, met al het voer wat we moesten kopen. Ook maakten we vaker gebruik van betaalde slaapplekken, omdat dat voor Ziggy een fijne manier was om met andere kinderen te kunnen spelen. Die plekken kostten zo’n tien dollar per nacht. In een jaar gaven we bijna 35.000 euro uit, maar verdienden we ook wat geld met freelance klussen. Daardoor konden we het een tijdje uitzingen.

Onbetaalbare tijd samen

Na dat jaar keerden we toch terug naar Nederland, omdat de vader van Sebastiaan niet lang meer te leven had. Onze bus lieten we achter in Uruguay. Na het overlijden van mijn schoonvader besloten we voor langere tijd in Nederland te blijven om tijd met onze families door te brengen. Net toen we weer bezig waren met het maken van nieuwe reisplannen, kwam corona. We hadden geen vaste woonplek, maar konden gelukkig terecht in het tuinhuisje van vrienden. Het geld dat we voor onze tweede reis hadden gereserveerd ging op aan onze vaste lasten. Daarbij kwamen we in aanmerking voor een TOZO-uitkering – die was heel erg welkom, ondanks onze lage lasten. Eigenlijk was het heel fijn om even in Nederland te kunnen zijn. Zo konden we het verlies van Sebastiaans vader een plek geven en samen met zijn zussen voor zijn moeder zorgen. Een waardevolle periode, want helaas overleed zij amper een jaar later – die tijd samen in Nederland voelt nu als iets onbetaalbaars.

Lees ook – Zuid-Frankrijk en Spanje met de camper: ‘Alsof we ineens in de Grand Canyon waren’ >

Spanje

Twee maanden geleden begon het opnieuw te kriebelen en besloten we weer weg te gaan, ditmaal naar Spanje. Voornamelijk omdat Ziggy hier goed Engels en Spaans kan leren en hij zich later op vrijwel iedere plek verstaanbaar kan maken. Hij zit nu op een ‘forest school’, die een vriendin ons tipte – een school waar kinderen zoveel mogelijk buiten kunnen zijn. Het liefst waren we in onze eigen bus gaan wonen, ergens op een stuk land, maar dat zit er jammer genoeg niet in. Onze bus is zelfvoorzienend – de energie halen we uit zonnepanelen, maar zelfs in Spanje is de zonkracht daarvoor niet sterk genoeg in de winter.

“Het liefst waren we in onze eigen bus gaan wonen, maar dat zit er jammer genoeg niet in”

Wat heet: het kan hier tijdens een regenbui zo nat worden dat de wegen in rivieren veranderen. Daarom huren we nu een redelijk betaalbaar appartement via mensen die we kennen van Ziggy’s school. Per maand zijn we daar zo’n 600 euro aan kwijt – ik denk dat dat in Nederland niet zou lukken. Gelukkig kunnen we die extra kosten ook betalen dankzij wat nieuwe klussen op werkgebied. Ziggy heeft het ongelooflijk naar zijn zin en vraagt nu al of we langer in Spanje kunnen blijven. School vindt hij fantastisch. Natuurlijk leert hij basale dingen als lezen en schrijven, maar hij leert ook van alles over de natuur. Bij mooi weer gaan ze met school naar het strand en focussen ze zich bijvoorbeeld een hele dag op een dier uit zee. Dan weet Ziggy opeens alles te vertellen over een inktvis. Geweldig.

Een kind van de wereld

Ik denk nooit: waar ben ik aan begonnen? Integendeel, we kunnen ons geen mooiere leefomgeving voorstellen. We willen Ziggy ook meegeven dat hij een ‘kind van de wereld’ is en dat je je op elke plek op je gemak kunt voelen. De komende jaren blijven we dat zo doen, daarna zien we wel verder. Dan is het misschien ook fijn als hij naar de middelbare school gaat en een eigen, vastere plek heeft. Een stabielere groep vrienden om hem heen ook. Maar hopelijk vindt hij ons nomadenbestaan nog een paar jaar leuk genoeg.” Dit artikel staat in Kek Mama 04-2022.   Meer afleveringen van Bankrekening? Elke maand komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere afleveringen.