Beeld: Shutterstock
Joyce maakt een puinhoop van haar financiën. Haar man doet vrolijk mee. En nu staan ze zo rood dat er professionele hulp aan te pas moet komen.
Joyce (40, freelance tekstschrijver) woont samen met Stan en is moeder van Sterre (10) en Nora (6)
Joyce: “Ik las iets over de Loedermoeder Verkiezing: als je met warrige haardos je kinderen naar school brengt en ’s avonds aan tafel gaat terwijl de woonkamer nog bezaaid ligt met speelgoed, maak je al kans te winnen. Als dat al een loedermoeder is, wat ben ík dan in hemelsnaam?
Lees ook – Suzanne: ‘Is het niet zo dat er een (kleine) loeder in iedere moeder schuilt?’
Ik heb geen idee wat ik maandelijks binnenhark. Vijftienhonderd euro? Tweeduizend? Ik laat ook geld liggen: ik moet bijvoorbeeld nog facturen schrijven voor minstens vier klussen, maar ik weet niet hoe het factureringsprogramma van mijn opdrachtgever werkt, dus schuif ik dat voor me uit. En we lopen al jaren kinderopvangtoeslag mis, omdat ik de belastingformulieren maar niet invul.
Dat ik nu het precieze saldo op mijn rekening kan noemen, is toeval; de creditcardmaatschappij belde om te vertellen hoe hoog mijn schuld precies is – en dat ik meer moet gaan aflossen. Intussen leen ik briefjes van tien uit de spaarpotten van mijn dochters om de glazenwasser te kunnen betalen of een mascara voor mezelf te kopen.
Er gaat eigenlijk geen dag voorbij dat ik geen impulsaankoop doe, al is het maar iets kleins. Op mijn zzp-kantoortje hebben we prima koffie, maar voor ik het weet sta ik weer in de rij bij Starbucks. Ik ga de deur uit om lunch voor mijn collega’s te halen en kom terug met een trenchcoat van tweehonderd euro. En dan tegen mijn vriend zeggen dat ik hem cadeau kreeg van een vriendin omdat ze hem niet paste. Vorige week mocht mijn jongste dochter niet meedoen aan de zwemles omdat er nog een rekening openstond. Toen ben ik om mijn schuldgevoel af te kopen met haar taartjes gaan eten bij een patisserie waar je met een creditcard kon betalen.
Lees ook – Steeds meer kinderen zonder zwemdiploma door te dure zwemlessen
Het lastige is dat mijn vriend net zo chaotisch is met geldzaken. En soms net zo impulsief. De factuur van de atletiekvereniging van Sterre had al lang betaald moeten zijn, en dan gaat Stan op een maandagavond doodleuk voor driehonderd euro aan kleding voor de kinderen bestellen. We rijden in een onverzekerde auto, omdat we de apk niet konden betalen. Maar ja, wie ben ik om daar iets van te zeggen? We leven allebei volgens het motto: als je morgen onder de tram komt, heb je vandaag tenminste nog een leuke dag gehad. Als we geen zin hebben om te koken gaan we uit eten. Als onze favoriete band naar Nederland komt, kopen we meteen acht kaartjes voor onze vrienden. En dat geld vergeten we vervolgens terug te vragen.
We hebben wel een en/of rekening, maar het is ons nog nooit gelukt daar met een soort van regelmaat een vast bedrag op te storten. Omdat Stan met zijn reclamefilmpjes genoeg verdient om alle vaste lasten te betalen, komen we tot nu toe nog aardig weg. Maar dat mijn creditcardschuld nu zo hoog is opgelopen, weet ook Stan niet. Eigenlijk zouden we onder curatele gesteld moeten worden.
Ik schaam me voor dit onvolwassen gedrag. Ik ben bang dat onze dochters later in de problemen komen omdat wij zo’n slecht voorbeeld geven. Dat ze gaan denken dat je geluk kunt afkopen met spullen. Daarom ben ik gaan praten met een psycholoog. Die denkt dat het door mijn jeugd komt. Ik ben geboren in Peru en geadopteerd oen ik vijf maanden was. Ik heb een fijne, warme jeugd gehad waarin het me aan niks ontbrak. Niet aan liefde, niet aan materiële zaken. Dat ik nooit de behoefte heb gehad op zoek te gaan naar mijn biologische ouders zegt genoeg.
Lees ook – ‘;Ik blijf bij hem voor het geld’
Nu denk ik dat ik altijd wel erg laconiek heb gedaan over mijn toch wel aparte geschiedenis. Ik wil vooral niet bekendstaan als iemand die zeurt. Ik kan eindeloos relativeren, veel weglachen en drink het misschien ook wel weg. Toen ik vanwege medicijnen even geen alcohol mocht drinken, merkte ik pas hoezeer die fles wijn een onderdeel van mijn dagelijks leven is. Hoezeer ik onbestemde, onbehaaglijke gevoelens onderdruk met alcohol. En met dingen kopen. Bij de psycholoog leer ik opener te zijn over wat me dwarszit, minder te pleasen. Dat moet er ook toe leiden dat ik niet van elk supermarktbezoek terugkeer met een nieuw energieabonnement of het zoveelste lidmaatschap van een goed doel.
Onlangs heb ik na lang dubben mijn beste vriendin in vertrouwen genomen. We hebben afgesproken dat ik haar bel als ik weer op het punt sta een nutteloze aankoop te doen. Dat schijnt te helpen. Met de creditcardmaatschappij heb ik een betalingsregeling getroffen. Zodra mijn schuld is afgelost, knip ik de kaart door. Stan en ik hebben ons aangemeld voor een budgetteringsprogramma, en de komende drie maanden gaan we samen van een huishoudpotje leven. Als het op is, is het op, hebben we afgesproken.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.