Baby vergeten: ‘Ik zei wel duizend keer sorry, zo slecht ­voelde ik me’

auto Beeld: Getty Images
Selien Koster
Selien Koster
Leestijd: 3 minuten

Elke maand vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.

Lees verder onder de advertentie

Kim Feenstra (37), moeder van Brooklyn (2):

“Het was een ontzettend drukke dag, waarop ik me echt een heel slechte moeder voelde. Brooklyn was destijds een maand of vier. We gingen een weekendje weg en de auto moest helemaal worden ingepakt. Gelukkig kan hij op onze oprit staan, dus het was steeds maar een klein stukje lopen van de deur naar de auto.

Lees verder onder de advertentie

Er moest een lading spullen mee – je hebt belachelijk veel nodig voor zo’n kleintje. Een kinderwagen, Maxi-Cosi, eten, drinken, noem het maar op. En de hond moest ook nog mee. Ondertussen was ik de hele tijd met Brooklyn bezig. Ik had hem in de Maxi-Cosi in de gang gezet en zou hem als laatste in de auto zetten. Het was één grote chaos.

Duizend keer sorry

Na veel gesjouw en geduw konden we dan eindelijk vertrekken. Ik deed de hond in de auto en gooide de achterklep dicht. Ik stapte in, deed het contact aan en zette de auto in z’n achteruit. Tot ik in mijn achteruitkijkspiegel keek: shit, waar is Brooklyn?! Die stond nog in de gang in z’n Maxi-Cosi op mij te wachten.

“Tot ik in mijn achteruitkijkspiegel keek: shit, waar is Brooklyn?!”

Lees verder onder de advertentie

Zo snel als ik kon rende ik terug en opende de voordeur. Ik zie nog steeds dat gezichtje van hem voor me; hij keek zo lief, zo onschuldig. En hij was blij dat ie mij zag, met z’n grote ogen. Toen voelde ik me wel echt een héle slechte moeder. Ik heb dan ook wel duizend keer sorry gezegd.

Lees ook – Dat ging ff mis: ‘Ze had mijn kind in z’n uppie gevonden bij de olifanten’ >

Lees verder onder de advertentie

Nooit meer vergeten

Toen ik wegreed – dit keer met baby – moest ik ontzettend hard ­lachen, maar op het moment zelf voelde ik me verschrikkelijk. Hoe kun je nou je kind vergeten?! Daarna is het me gelukkig nooit meer over­komen. Het gekke is: ik raak al in paniek als ik Brooklyn drie seconden niet zie als we ergens zijn. Dus hoe dit gebeurd kan zijn? Inmiddels heb ik begrepen dat dit iets is wat ­andere ouders ook weleens overkomt, dat verzacht het leed wat.”

Lees verder onder de advertentie

Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.

Meest bekeken