Beeld: Shutterstock
Elke maand vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Bente is samen met Rob en zwanger van hun eerste kindje:
“Rob, geboren met latten onder zijn voeten, keek er al het hele jaar naar uit: wintersport, samen. Het leek hem zo leuk die passie te delen. Ik, met een grafhekel aan kou en ook al geen voorliefde voor sport, íéts minder. Maar je probeert weleens wat in de naam der liefde. Ik maakte me geen illusies: een zwarte piste
leek me een mission impossible, maar met een lesje vooraf zou ik toch zeker wel pizzapuntend naar beneden komen? Mijn ervaring op de plaatselijke skischans was niet je van het – ik zag de borstelbaan vaak van akelig dichtbij – maar, zo zei Rob, in de echte sneeuw zou het makkelijker zijn.
Lang verhaal kort: ook in de Zwitserse sneeuw bleek ik geen talent. Mijn benen maakten tientallen gerechten, maar de pizza was er geen van. Ondertussen werd ik links en rechts ingehaald door kinderen die in het echte leven nog niet eens naar school gingen, maar het skiklasje zo te zien al hadden uitgespeeld. Ik vond de babyheuvel al spannend, maar wilde me niet laten kennen. Dus hup, met die sleeplift verder naar boven. Hoe hoger ik kwam, hoe enger ik het vond. Rob, op het liftje voor me, stak nog zijn duim naar me op alsof ik een soort skigodin was. Ik grijnsde wat maniakaal terug. Ik wilde koel overkomen, maar in mijn hoofd was er blinde paniek. ‘Straks moest ik loslaten, me nonchalant van dat ding laten glijden…’
Ondertussen werd ik links en rechts ingehaald door kinderen die in het echte leven nog niet eens naar school gingen, maar het skiklasje zo te zien al hadden uitgespeeld
Je hebt mensen die vechten, mensen die vluchten, en mensen die gewoon niets doen. Ik doe blijkbaar dat laatste. ‘Loslassen, loslassen’, werd er wel geroepen, maar ik bevroor. Het punt om los te laten lag inmiddels achter me, en het heuveltje waarop de lift z’n draai naar beneden maakte recht voor me. Ik klapte op het gevaarte van keihard ijs en werd nog een paar meter naar beneden gesleurd. Bungelend aan dat anker met nog één ski. De lift werd stilgezet, zodat Rob me eruit kon plukken. Hij lachen, ik huilen. Moesten we naar de dokter, nog geen drie uur na aankomst! Was ik een zwaar gekneusde voet en wat blauwe plekken rijker, Rob een illusie armer. Skiën zat er voor mij niet meer in, dus moest de arme ziel alsnog in z’n eentje de piste af.
Sommige passies moet je niet willen delen, weet nu ook Rob. Al moet ik toegeven, samen après-skiën ging ons wél goed af.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Sabrine (34) had duidelijke regels voor kraambezoek: handen desinfecteren, afstand houden en géén foto’s online. Maar haar schoonmoeder dacht daar heel anders over.