Een moeder vertelt over het moment in het moederschap waarop ze even he-le-maal de mist in ging.
Lees verder onder de advertentie
Linda (33), samenwonend, moeder van twee zonen Jarno (3) en Jesper (10 maanden).
“De pedagogisch medewerker van het kinderdagverblijf van mijn zonen klonk nogal verontrust. Het was elf uur ’s morgens en ik stond voor de klas, toen de directeur waarschuwde dat er telefoon voor mij was. Ik schrok, want als een van de leidsters belt, betekent het meestal dat er nood is. Hebben de kinderen ineens koorts of zijn gevallen. Dit keer vroeg ze schoorvoetend en stamelend: ‘Jesper zit onder de blauwe plekken. Had hij deze vanmorgen ook al?’
Lees verder onder de advertentie
Zodra ik ophing wilde ik naar het kinderdagverblijf, maar mijn klas overdragen kan niet zomaar. Ik ben juf op een ZMLK-school (zeer moeilijk lerende kinderen) met verstandelijk beperkte pubers. Toen ik de directeur vertelde wat er speelde, vond hij dat ik meteen moest gaan. Hij zou het wel regelen.
Blauwe plekken
Ik heb nog nooit zo hard gefietst, was er met vijf minuten en rende het gebouw in. Jesper gaf me een grote smile toen de leidster hem aan mij overhandigde. Toen ik zijn broek naar beneden trok, zag ik meteen wat er aan de hand was en begon hard te lachen. De leidster keek verbaasd, maar lachte mee toen ik uitlegde wat er was gebeurd.
Lees verder onder de advertentie
Die ochtend had ik Jesper een nieuwe spijkerbroek aangetrokken, zonder die vooraf te wassen. Jesper is nogal een bewegelijk kind. Door het vele rollen, kruipen en bewegen had de broek afgegeven op zijn beentjes. Niks kneuzingen, de blauwe verf was gewoon de schuldige. Ik vind het nog steeds hilarisch, maar heb daarna ook wel even een slikmoment gehad. Wat een opluchting!”
Dit artikel stond eerder in Kek Mama.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Sabrine (34) had duidelijke regels voor kraambezoek: handen desinfecteren, afstand houden en géén foto’s online. Maar haar schoonmoeder dacht daar heel anders over.