‘Een van de leidsters belde dat mijn zoon onder de blauwe plekken zat’

Linda (33), samenwonend, moeder van twee zonen Jarno (3) en Jesper (10 maanden).

“De pedagogisch medewerker van het kinderdagverblijf van mijn zonen klonk nogal verontrust. Het was elf uur ’s morgens en ik stond voor de klas, toen de directeur waarschuwde dat er telefoon voor mij was. Ik schrok, want als een van de leidsters belt, betekent het meestal dat er nood is. Hebben de kinderen ineens koorts of zijn gevallen. Dit keer vroeg ze schoorvoetend en stamelend: ‘Jesper zit onder de blauwe plekken. Had hij deze vanmorgen ook al?’

Zodra ik ophing wilde ik naar het kinderdagverblijf, maar mijn klas overdragen kan niet zomaar. Ik ben juf op een ZMLK-school (zeer moeilijk lerende kinderen) met verstandelijk beperkte pubers. Toen ik de directeur vertelde wat er speelde, vond hij dat ik meteen moest gaan. Hij zou het wel regelen.

Blauwe plekken

Ik heb nog nooit zo hard gefietst, was er met vijf minuten en rende het gebouw in. Jesper gaf me een grote smile toen de leidster hem aan mij overhandigde. Toen ik zijn broek naar beneden trok, zag ik meteen wat er aan de hand was en begon hard te lachen. De leidster keek verbaasd, maar lachte mee toen ik uitlegde wat er was gebeurd.

Die ochtend had ik Jesper een nieuwe spijkerbroek aangetrokken, zonder die vooraf te wassen. Jesper is nogal een bewegelijk kind. Door het vele rollen, kruipen en bewegen had de broek afgegeven op zijn beentjes. Niks kneuzingen, de blauwe verf was gewoon de schuldige. Ik vind het nog steeds hilarisch, maar heb daarna ook wel even een slikmoment gehad. Wat een opluchting!”

Dit artikel stond eerder in Kek Mama.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.