Bron: Unsplash
Elke maandag vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Romy (25), alleenstaande moeder van Yara-Liv (4) en Owen (3):
“Yara-Liv was twee maanden oud toen ik op een middag de stad in ging om babyspulletjes te kopen. Na de Hema liep ik naar de H&M. Eenmaal op de kinderafdeling besefte ik ineens dat ik mijn kinderwagen was vergeten. Mijn geheugen was echt een zeef door alle hormonen, maar ik had nooit verwacht dat ik zelfs mijn kind zou kunnen vergeten. De tranen sprongen me in de ogen en ik haastte me terug naar de Hema. Maar hoe ik ook zocht, geen kinderwagen. Ik schoot een medewerkster aan: had zij misschien een blauwe Quinny gezien? Toen ze zei van niet werd ik lijkwit; mijn baby was gestolen!
In paniek rende ik de straat op en zakte midden op het plein in elkaar. Op dat moment fietsten er twee agenten voorbij die bezorgd informeerden of alles goed ging. ‘Nee, ik ben mijn kinderwagen met baby kwijt’, piepte ik. Direct werden er meer agenten opgetrommeld, politieauto’s reden rond in de stad, uitkijkend naar een blauwe kinderwagen met een twee maanden oud meisje.
De politie probeerde mij te kalmeren, maar hoe langer het duurde, des te banger ik werd dat mensen haar hadden meegenomen. Totdat ineens mijn moeder videobelde. Ze zag mij omringd door politie en vroeg wat er aan de hand was. Huilend vertelde ik dat ik Yara kwijt was. Daarop schoot mijn moeder keihard in de lach: ‘Ik belde je juist om te laten weten dat ze goed heeft gedronken en nu heerlijk ligt te slapen!’ Ze draaide het beeld en ik zag mijn kleine meid, in haar eigen bedje, diep in slaap. Door mijn opluchting, schaamte en onzekerheid begon ik nog harder te brullen.
Uiteindelijk namen de agenten me mee naar het politiebureau, waar ik even tot rust kon komen. Daar hebben we er met z’n allen gelukkig om kunnen lachen. Ik kreeg een traumabeer mee voor mijn dochter, ben naar huis gegaan en heb haar die avond niet meer losgelaten. Een week later zijn we samen een bos bloemen op het bureau gaan brengen.”
Dit artikel stond eerder in Kek Mama.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Sabrine (34) had duidelijke regels voor kraambezoek: handen desinfecteren, afstand houden en géén foto’s online. Maar haar schoonmoeder dacht daar heel anders over.