Elke maand vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Lily (31) woont samen met Bram en is (bonus)moeder van Sophie (6) en Philou (1):
“Ik weet het nog als de dag van gister: dat mijn schoonzus op de stoep stond met een cadeautje vanuit Vietnam. Ze kwam die dag op Sophie passen, de toen driejarige dochter van mijn vriend met wie ik een klein jaar samen was. Lang genoeg om al stapelgek op die kleine te zijn, iets te kort om te weten dat cadeautjes altijd bestemd zijn voor kinderen in het leven van een (bonus) moeder. Ik dacht namelijk nog, heel naïef of gewoon oerstom, dat ze iets voor míj had meegenomen. Bijzonder vond ik dat, want zo goed kenden we elkaar nog helemaal niet. Ze zei er nog bij dat het wat aan de kleine kant kon zijn, omdat ze de maten daar maar lastig in te schatten vond.
Ze bleek een vestje mee te hebben genomen waarvan ik inderdaad twijfelde of het paste. Misschien rekte het mee. Misschien was het een crop top? Hoe dan ook, het leek me vooral onbeleefd om het meteen weg te leggen. Ik bedoel: helemaal meegenomen uit Vietnam! Voor mij! Dus ik trok het aan. Of deed een poging daartoe. Lang verhaal kort: géén stretch. Mijn arm zat gevangen in de mouw die loeistrak om mijn kipfilets sloot. Toch zette ik door – met één arm erin was ik toch al halverwege – waardoor de stof op mijn rug kraakte en kraakte. Bloedheet kreeg ik het ervan. Nog even en het vestje zou scheuren. Dat zag mijn schoonzus ook, dus merkte ze droogjes op: ‘Als jij ’m past, past Sophie de kimono zeker.’
Mijn arm zat gevangen in de mouw die loeistrak om mijn kipfilets sloot. Toch zette ik door
Geen vestje dus, maar een kimono voor een fucking peuter! Ik schaamde me kapot. Zeker omdat de desbetreffende peuter al die tijd gewoon naast me stond. Natuurlijk was het een cadeautje voor haar kleine nichtje! Hoe kon ik daar nou niet aan gedacht hebben? Het liefst verdween ik direct naar mijn werk, maar eerst moest ik me nog uit het ding zien te wurmen. Ik kwam er met knalrood hoofd en net geen kleerscheuren vanaf.
Inmiddels zijn we al jaren en heel veel kindercadeaus verder, maar in de familie lachen ze er nog om. Zeker mijn schoonzus. Toen ik net was bevallen van Philou en ik een lief boxpakje van haar kreeg, zei ze meteen: ‘De maat vond ik lastig inschatten. Dus misschien moet je ’m eerst zelf maar even passen…’”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Sabrine (34) had duidelijke regels voor kraambezoek: handen desinfecteren, afstand houden en géén foto’s online. Maar haar schoonmoeder dacht daar heel anders over.
