Elke maandag vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop ze even he-le-maal de mist in ging.
Lees verder onder de advertentie
Anouk (35), single, moeder van Annelie (10) en Julia (8).
“‘Kusje erop, gaat wel weer over’, zo suste ik mijn oudste dochter Annelie. Ze klaagde over pijn, maar ik zag niks vreemds aan haar pols. Nog geen schram of bloeduitstorting. Bovendien heeft ze elke dag wel iets. Annelie is heel onstuimig. Een echte tomboy. Ze valt uit bomen, van stoelen, uit een schommel of over haar eigen uitgetrapte schoenen. Ze loopt vrijwel continu met blauwe plekken op haar benen.
Lees verder onder de advertentie
Dus vermoedde ik niks ernstigs toen ze vorig jaar mekkerde over een zere pols nadat ze was gaan waveboarden op haar skeelers en door een loszittende stoeptegel over de kop was geslagen. Ik reageerde geïrriteerd: waarom überhaupt met skéelers op een waveboard? Ik koelde haar arm met een icepack en gaf haar water voor de schrik.
Die avond kwam ze steeds uit bed. Ze kon niet slapen vanwege haar pols. Weer nam ik haar niet erg serieus. Naast brokkenpiloot kan ze ook een dramaqueen zijn. Ze huilde ook niet, iets wat normaal een indicatie is dat ze écht pijn heeft. Ik vermaande Annelie niet kleinzielig te doen. Na twee keer gaf ik haar een paracetamolletje, daarna was ze rustig.
Lees verder onder de advertentie
Maar de volgende morgen wilde ze niks eten en ik vond haar suf. Nu gingen er wel alarmbellen af en ik belde de huisartsenpost. De arts boog en kneep wat en stuurde ons door voor een foto. Hij vertrouwde het niet. Terecht, zo bleek. Geen wonder dat ze zo jammerde. Er zat een flinke scheur in het bot van haar pols: ze moest zes weken in het gips. Ik voelde me verschrikkelijk falen als moeder. Om die pijn te verzachten liet ik haar een exorbitant grote doos lego uitzoeken.”
Dit artikel stond eerder in Kek Mama.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
We kennen allemaal wel een verhaal over een bizar betaalverzoek, toch? Dat is lachen, tot het je ineens zelf overkomt. Sonja kreeg een Tikkie van het vriendje van haar dochter.
We doen het allemaal weleens: uit automatisme roepen we “Goed gedaan!” als onze kinderen iets presteren. Volgens kinderpsycholoog Becky Kennedy zijn juist deze twee woorden – hoe goedbedoeld ook – niet altijd goed voor het zelfvertrouwen van je kind.
In de podcast Geuze & Gorgels vertelt Monica Geuze dat ze de achternaam van haar dochter wil laten aanpassen. Zara-Lizzy gaat nu door het leven met de naam van haar vader, Veldwijk, en dat ziet haar moeder graag anders.
Als ouder wil je natuurlijk niets liever dan je kleintje na het zwemmen lekker warm inpakken met een zachte handdoek. Maar wist je dat de manier waarop je die handdoek omdoet, een groot verschil kan maken voor de veiligheid van je kind? Zweminstructrice en waterveiligheidsadvocate Nikki Scarnati deelde onlangs een belangrijke tip.