Beeld: Getty Images
Elke maand vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Laura (32), moeder van Anna (12):
“Op een zonnige vrije dag ging ik echt op voor de Perfect Mom-award. Anna was destijds vijf en we waren van de kinderboerderij naar de speeltuin gegaan, daarna gestopt bij de ijssalon en op weg naar huis langs opa en oma geweest. Thuis at ze zonder gedoe de gezonde maaltijd op die ik in elkaar had geflanst, omdat ik beloofd had dat ze daarna nog buiten mocht spelen.
Terwijl Anna op het plein ‘landje veroveren’ speelde met de buurjongetjes, ruimde ik de vaatwasser in. Door de openstaande voordeur hoorde ik haar gieren van het lachen. Ik zakte met mijn wel verdiende kopje koffie onderuit in een tuinstoel. Dit was een dag met een gouden randje, dacht ik nog.
Helaas, een paar seconden later hoor ik een ijselijke gil, gevolgd door wild gekrijs. Duidelijk mijn dochter. Ik rende naar buiten, waar Anna op de grond zat te schreeuwen. Wat ik ook zei, ik kreeg er geen zinnig woord uit. Ik tilde haar op, maar ze leek een op hol geslagen hyena.
“Een paar seconden later hoor ik een ijselijke gil, gevolgd door wild gekrijs”
Uiteindelijk wees ze naar haar pols, waar ik een ieniemienie wondje constateerde. Ik dacht dat ze zich aanstelde en vroeg of ze alsjeblieft wilde stoppen met dat idiote krijsen, een beetje koelen zou vast helpen. Ik hield haar pols onder de kraan, maar ze bleef huilen. Lichtelijk geïrriteerd probeerde ik een pleister uit de kast achter mij te pakken. Maar toen ik me weer omdraaide, zag ik een enorme zwelling. Dit was foute boel. We moesten direct door naar de spoedpost.
Lees ook – Dít hoort in een EHBO-doos voor kinderen >
Drie uur later had ze haar arm tot haar oksel in het gips. De doktersassistente had bij het aanmelden nog lachend gezegd dat je geen arts hoefde te zijn om te zien dat dit gebroken was. Fijn. Die opmerking had ik echt nodig om me nog rotter te voelen. Om mijn schuldgevoel af te kopen, stapten we voor de tweede keer die dag bij de ijssalon binnen. De eigenaar snapte me meteen, toen ik zei ‘doe maar de grootste’, daarbij wijzend op de gipsen arm van mijn arme meisje.”
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
We kennen allemaal wel een verhaal over een bizar betaalverzoek, toch? Dat is lachen, tot het je ineens zelf overkomt. Sonja kreeg een Tikkie van het vriendje van haar dochter.
Liefde is prachtig, tot je ontdekt dat jouw sterrenbeeld en dat van je partner samen net zo goed matchen als een peuter en een witte bank.
In de podcast Geuze & Gorgels vertelt Monica Geuze dat ze de achternaam van haar dochter wil laten aanpassen. Zara-Lizzy gaat nu door het leven met de naam van haar vader, Veldwijk, en dat ziet haar moeder graag anders.
We doen het allemaal weleens: uit automatisme roepen we “Goed gedaan!” als onze kinderen iets presteren. Volgens kinderpsycholoog Becky Kennedy zijn juist deze twee woorden – hoe goedbedoeld ook – niet altijd goed voor het zelfvertrouwen van je kind.
Als ouder wil je natuurlijk niets liever dan je kleintje na het zwemmen lekker warm inpakken met een zachte handdoek. Maar wist je dat de manier waarop je die handdoek omdoet, een groot verschil kan maken voor de veiligheid van je kind? Zweminstructrice en waterveiligheidsadvocate Nikki Scarnati deelde onlangs een belangrijke tip.