Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Meike (32) geeft les aan groep zes.
Lees verder onder de advertentie
Vrijdagavond, de bovenbouw-disco. ‘Kom ik nog thuis of blijf ik slapen?’ schallen Maan en Snelle uit de luidsprekers in onze gymzaal. Alle kinderen zingen mee. Mijn leerlingen zijn de jongsten van de groep, maar zeker niet de minst enthousiaste, stel ik met een zekere trots vast. Dan valt mijn oog op André (9), die naar de wc loopt. Hij heeft de hele avond nog niet meegedanst of -gezongen.
Lees verder onder de advertentie
Zorgenkind
André, vernoemd naar André Hazes junior, is mijn zorgenkind. Zijn vader John, opzichter in de bouw, zit in de WAO, hij heeft een hersenbeschadiging na een val van een stellage. Andrés moeder Lola probeert bij te beunen als schoonmaakster, maar dat gaat niet vanzelf want ze is alcoholist. Ze heeft moeite op tijd op haar werk te zijn en dan niet naar drank te ruiken. Vorige maand huilde André in de klas. Omdat zijn moeder weer een keer ontslagen was.
Lees verder onder de advertentie
De wereld op zijn schouders
André is dikkig, onverzorgd. Hij loopt altijd met zijn hoofd naar beneden. Alsof hij de hele wereld op zijn schouders draagt. Hij is heel slim, al vindt hij zelf van niet. Ik heb hem voor een groepje opgegeven voor kinderen die extra goed leren en extra werk krijgen. Omdat ik wil dat hij het gelooft. En hij heeft humor. Ik kan met hem geinen, hem een beetje plagen. Niet te erg, ik maak er geen ontgroening van. Maar als hij een opstel afraffelt, zeg ik sarcastisch: “Nou dat heb je weer netjes geschreven”, terwijl het er niet uitziet. Dan geeft hij een schuins lachje. Ik ben dol op hem.
Twee weken geleden startte de kaartjesverkoop voor de disco, à één euro. André meldde mij dat hij niet mee zou doen. Als enige. “Ik heb de dinsdag na de disco toch mijn spreekbeurt, juf. Die moet ik voorbereiden”, verklaarde hij. “Dan schuiven we die een week door”, zei ik. “Ik wil dat je komt, en anders kom ik je halen.”
“Ik heb de dinsdag na de disco toch mijn spreekbeurt, juf. Die moet ik voorbereiden.”
Lees verder onder de advertentie
Even later kwam hij naar me toe met papier en pen. Ik vind het goed dat André dinsdag geen spreekbeurt doet, stond erop. Of ik mijn handtekening eronder wil zetten. Dat deed ik. Ik knoopte er meteen een pedagogisch gesprekje aan vast. “Waar ga je je spreekbeurt over houden?” vroeg ik. “Ik weet het nog niet, juf”, zei hij. “Wat vind je leuk?” vroeg ik. “Minecraft”, zei hij. “Maar dat kan vast niet.” “Waarom niet?” vroeg ik. “Als jij dat nou leuk vindt. Ik vind het goed, al doe je het over je grote teen.” Hij lachte.
Dansen
Vandaag is André bij de disco. Dat voelt als een overwinning. Maar hij doet niet mee met de andere kinderen. Ik loop naar de jongenswc’s, waar ik hem aantref terwijl hij netjes zijn handen wast. “Kom, we gaan dansen, André”, zeg ik. “Nee juf”, antwoordt hij. “Ik wil niet dansen. Maar ik ben tot nu toe al gebleven. Dat is toch al goed?” Daar heb ik niet van terug. Dan vraagt hij: “Juf, mag ik mijn spreekbeurt ook houden over mijn kleine teen?” We barsten samen in lachen uit. Wat is hij toch een leuk ventje, denk ik. Hij komt er wel, of hij nou danst of niet.
Dit artikel staat in Kek Mama 14-2021.Meer verhalen van De juf? Elke woensdag komt er een nieuwe aflevering op KekMama.nl. Lees hier de eerdere afleveringen.
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.