Beeld: Shutterstock
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Ditte (60) geeft les aan groep 8.
Woensdagochtend, groep acht. Ik geef een merkwaardige les: app-taal. Ik steek er veel van op want ik weet er veel minder van dan mijn leerlingen. Zelf app ik in keurig Nederlands. Zoals ik dat ooit op de R.K. Meisjesschool leerde onder de strenge leiding van zuster Ursula. Elk verkeerd lettertje corrigeer ik. Ik ben dan ook niet opgegroeid met smartphones, maar met één telefoon voor het hele gezin, die met de kracht van een scheepstoeter door het huis loeide. Als je indertijd had gezegd dat kinderen ooit een eigen telefoon zouden hebben, had we dubbel gelegen van het lachen.
Dat er een officiële app-taal bestaat weet ik pas sinds kort. Ik dacht dat kinderen in het wilde weg maar wat afkorten. Dat dachten ze zelf ook, volgens mij. Maar nu is er een nieuwe versie van Taal op maat verschenen, de taalmethode die wij op school hanteren. Daarin trof ik tot mijn verbazing deze app-les aan. Ik dacht eerst dat ze gek waren geworden bij uitgeverij Noordhoff. Moest ik gaan onderwijzen in de taal van de vijand?
Appen heeft een desastreus effect op de schrijftaal van kinderen. Bij appen gaat het erom dat je razendsnel een bericht overbrengt, in zo weinig mogelijk letters. Je kunt schrijven wat je wilt, zolang de ontvanger het maar begrijpt.
Kinderen zijn liever lui dan moe, dus die gebruiken een fonetisch alfabet. Dat besmet hun taalgebruik. In schoolopstellen schrijven ze allemaal ‘me jas’, en ‘eve’, en ‘idd’. Dat krijg ik er niet uit. Mijn collega’s op de middelbare school trouwens ook niet. Zodat zelfs studenten aan de universiteit niet meer kunnen schrijven. Ik mag er graag over klagen met een vriendin die doceert aan de Amsterdamse VU.
Lees ook
Dit moet je weten over kinderen en mobiele telefoons >
Inmiddels zie ik de voordelen van de app-les. Mede omdat het slechts een uur per jaar betreft. De kinderen zijn enthousiast en zo leren ze dat er verschil is tussen correct schrijven en appen. Het is trouwens ook goed voor hun Engels, merk ik als ik Jan (11) vraag de volgende zin in app-taal te vertalen: ‘Laat het me zo snel mogelijk weten.’ Hij schrijft op het bord: ‘LMK ASAP’. “Wat betekent dat?” vraag ik benieuwd. “Let me know as soon as possible, juf”, zegt Jan. We oefenen ook smileys en andere app-icoontjes. De kinderen moeten de goede icoontjes plaatsen bij bepaalde mededelingen. Rare zinnen soms.
Soms denk ik dat ze bij Taal op maat te diep in het glaasje hebben gekeken. ‘O nee… Nu komt het nog dichterbij… straks komt het bij ons… O neeeee… help! Help! HELP!’ lees ik voor. Hierbij hoort een angst-smiley. Dylan (10) gaat de fout in. Hij zet per ongeluk een verdriet-smiley. Terwijl die juist was bedoeld voor ‘Mijn hond is dood’.
De volgende dag geef ik Dylan een herkansing. Dan behandelen we het onderwerp ‘straattaal’. Zo leren kinderen wat ABN is en wat niet. Dylan is goed in straattaal. Iets te goed. Ik vraag: “Dylan, welk woord is straattaal in de volgende zin: ‘Dat lekkere mokkeltje is echt arrogant.’” Dylan kijkt verbaasd. “Lekkere?” gokt hij. Gelukkig hoeft zuster Ursula dit niet meer mee te maken.
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.