Beeld: Shutterstock
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Tanja (28) wil Dylan van school sturen.
Vrijdagmiddag. Zojuist ben ik uit mijn dak gegaan bij de directeur. Ik heb haar gezegd dat ik een leerling niet meer in mijn klas wil hebben. Ik zie het als een nederlaag en voel me schuldig tegenover Dylan. Hij heeft zichzelf niet gemaakt. Maar het is op.
De directeur begreep me. Het is duidelijk dat Dylan naar het speciaal onderwijs moet, maar dan moet de school zo’n zevenduizend euro per jaar betalen. Als Dylans afwijking vóór groep vier was vastgesteld, had dat de school niets gekost. Blijkbaar hebben de kleuterjuffen zitten suffen. Dat waren overigens niet onze eigen kleuterjuffen, maar die van Dylans vorige school. Die school heeft ons niet verteld dat Dylan met een diepgaand probleem kampt. De vorige directie gaf ons mee dat hij bij hen nogal vaak op de gang had gestaan en dat zijn ouders hem daarom een nieuwe start wilden laten maken. “Alsjeblieft, probeer het nog een tijdje”, zei de directeur. “We hebben gewoon geen budget.”
In het begin van het jaar was Dylan nog beleefd. Hij werkte geconcentreerd en tekende futuristische gebouwen. Met die werkhouding stak hij zijn klasgenoten aan. Dat kwam goed uit, want zijn medeleerlingen hadden een trauma. Hun vertrouwde, lieve juf Brenda had anderhalf jaar geleden borstkanker gekregen. De klas had vaak naar haar geschreven in het ziekenhuis. In de lente stond Brenda op het punt weer te gaan werken. De klas had de welkom-terug-liedjes al ingestudeerd. Toen was Brenda plotseling gestorven aan een complicatie. Het had veel impact gehad op haar leerlingen. Kinderen hadden nachtmerries, hun schoolresultaten holden achteruit.
Lees ook – ‘Mijn zoon is een pestkop’ >
Na de zomervakantie probeerde ik het evenwicht te herstellen. Ik zette een foto van Brenda in de vensterbank, elke maandag staken we een kaarsje voor haar aan. Na anderhalve maand had ik de sfeer er weer een beetje in. Toen begon Dylan, de koning van de klas, zich te ontpoppen als een terrorist. Blijkbaar had hij zich weten in te houden om een goede indruk te maken. Nu waren de wittebroodsweken voorbij. Op het schoolplein trapte hij ruzie om niks. Hij sloeg kleinere kinderen, pakte een jongen zijn mobieltje af en gooide het op de grond. In de klas praatte hij gewoon hardop, als iedereen zat te werken. Toen ik hem een keer corrigeerde schold hij me uit voor kutwijf.
De andere kinderen vonden Dylan cool, omdat hij zich nergens iets van aantrok. Ze deden hem na, de sfeer werd steeds broeieriger in de klas. Op een dag gooide Dylan een puntenslijper naar de foto van Brenda. Het glas brak. Zijn klasgenootjes zaten als aan de grond genageld. Toen werden ze boos. Dylans gezag brokkelde af, in de pauze loopt hij alleen. Helaas is hij sindsdien nog onhanteerbaarder, alsof hij op ramkoers ligt. Het is heel sneu, speciaal onderwijs zou hem zo ten goede komen. En mij ook, ik zal de vlag uithangen als ik van hem af ben en ben in staat met de pet rond te gaan om die zevenduizend euro per jaar te betalen.
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Is jouw kind ook zo’n grapjas en ben je al de hele dag op je hoede? We delen de leukste 1 april grappen van onze Facebookvolgers.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.