Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Caroline (37) geeft les aan groep zeven.
Dinsdagochtend, rekenles. De kinderen zitten braaf sommen te maken. Ik kijk intussen proefwerken na. Ineens roept Philine: ‘Juf, juf, er is iets met Tobias!’ Ik kijk op. Tobias ziet lijkbleek. Ik loop naar hem toe. ‘Tobias, wat is er?’ vraag ik. ‘Ik ben misselijk’, zegt hij. Dan begint hij te spugen. Een enorme hoeveelheid water. Zoveel dat ik niet weet wat ik zie. Achter me hoor ik nu meer braakgeluiden. Ik draai me om en zie Maarten overgeven. Ook alleen water. Nick, naast hem, ziet zo wit als was.
Ik realiseer me opeens dat ik Tobias, Maarten en Nick, de drie haantjes van de klas, wel erg vaak heen en weer naar het fonteintje heb zien lopen om hun flesjes water te vullen. Bij warm weer mag iedereen zo’n flesje op tafel hebben staan. Het is buiten dertig graden, dus ik begreep wel dat de jongens dorst hadden en besteedde er verder geen aandacht aan. Nu kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik vraag Nick, die nog het meest bij zijn positieven is, waarom ze zoveel water hebben gedronken. Nick brengt nog net uit: ’We deden een wedstrijdje, juf. Wie het meest kon drinken.’ Dan begint ook hij te spugen. ‘Jongens, ga maar door met overgeven’, zeg ik. ‘Het is heel vervelend, maar het moet als je te veel water hebt gedronken.’
Lees ook ‘Sander (9) daagt klasgenoten uit en kan dan niet tegen zijn verlies’ >
Na een tijdje houdt het braken op, maar de jongens zien nog steeds erg bleek. Maarten oogt ook nog eens heel slaperig. ‘Kunnen jullie lopen?’, vraag ik. ‘Dan gaan we even naar de directeur om te kijken wat we het beste kunnen doen.’ Wankel lopen ze met me mee. Directeur Loes schrikt van onze kleine optocht. Nadat ik het heb uitgelegd, vraagt ze: ‘Hoe voelen jullie je nu?’ Tobias zegt: ’Ik heb pijn aan mijn benen, juf.’ Loes en ik overleggen. Wie bellen we het eerst, de ouders of de huisarts? De laatste, besluiten we.
“Wie bellen we het eerst, de ouders of de huisarts?”
De huisarts zegt dat het heel belangrijk is dat de jongens hebben overgegeven. De nieren kunnen maar een liter per uur verdragen, bij een grotere hoeveelheid wordt de zoutbalans verstoord en kunnen de hersencellen uitzetten. Dan krijg je waterintoxicatie. Misselijkheid en braken zijn nog de meest goedaardige symptomen. Naast spierkrampen, zoals Tobias heeft, hoofdpijn, verwardheid, en slaperigheid, waar Maarten last van heeft. In ernstige gevallen treden er epilepsie-aanvallen op, bewusteloosheid en zelfs coma met de dood tot gevolg. Loes en ik schrikken ons kapot.
De huisarts raadt aan de kinderen naar huis en naar bed te sturen. We bellen de ouders, die binnen de kortste keren voor onze neus staan. Loes en ik stellen een mail op voor alle ouders van de school over het gebeurde, om geruchten te voorkomen en te waarschuwen. Twee dagen later zijn Nick en Tobias weer present. Maarten blijft nog een dag langer in bed, hebben zijn ouders me gemaild. Hij heeft de wedstrijd dan ook gewonnen, met twee liter water in een uur. Dit artikel staat in Kek Mama 13-2021. Meer verhalen van De juf? Elke woensdag komt er een nieuwe aflevering op KekMama.nl. Lees hier de eerdere afleveringen.